prodimosieysi alexakis

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτερινό κρύο έσβηνε θυμωμένα το θαμπό σημάδι της ανάσας του που σχηματιζόταν ξανά και ξανά πάνω της. Τα δάχτυλά του σηκώθηκαν διστακτικά να ακουμπήσουν το υγρό τζάμι, που ήταν απρόσμενα δροσερό στην αφή. Για κάποιον λόγο περίμενε να είναι πυρακτωμένο από τον ήλιο της μπλούζας στη βιτρίνα, που φαινόταν να σιγοκαίει.

Έμεινε να την κοιτάει απορημένος με το στόμα ορθάνοιχτο, σε μια κωμικά στομφώδη θεατρική έκφραση. Την ήξερε καλά αυτήν την μπλούζα. Ήταν η μπλούζα που χάζευε για μήνες στη βιτρίνα του καλύτερου μαγαζιού τότε, του «Κοσμοσπόρτ». Το «Κοσμοσπόρτ» πουλούσε μόνο γνήσια ρούχα, δεν είχε Abidas και Adidos, είχε τα ακριβά πράγματα, αυτά που έβλεπες στις διαφημίσεις. Τα παπούτσια που τα φορούσες και πετούσες, τις μπλούζες που σε έκαναν να ξεχωρίζεις, τις επιλογές των πραγματικών πρωταθλητών. Εκεί την είχε πρωτοδεί, ίδια, απαράλλαχτη.

Τα περισσότερα αγόρια στην τάξη την ήθελαν. Είχαν έρθει τα γενέθλιά του, και ο πατέρας του του είχε δώσει με ένα προσποιητά αδιάφορο χαμόγελο τη λευκή χάρτινη τσάντα. Την άνοιξε βιαστικά και είδε το ζεστό κίτρινο χρώμα της φωλιασμένο στο βάθος. Άπλωσε το χέρι του, και το μαλακό ύφασμα του χάιδεψε τον καρπό. Η μαμά είχε πει «Βάλ’ τη να δεις αν σου κάνει», και είχε τρέξει στο δωμάτιό του με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Η διπλή ραφή ήταν ευχάριστα σφιχτή στα μπράτσα του, γιατί τότε είχε ακόμα μπράτσα που γέμιζαν τα μανίκια. Είχε βγει στο μικρό τους μπαλκόνι να τη δει στο φως, είχε κοιτάξει στο στήθος του το φαρδύ καθησυχαστικό λογότυπο, είχε κλείσει τα μάτια του, είχε σφίξει τις γροθιές του. Ήταν παντοδύναμος.

Πρέπει να ήταν στη δευτέρα γυμνασίου. Δεν θυμόταν καλά, όλη του η παιδική ηλικία είχε γίνει ένα άγευστο συνονθύλευμα ασυνάρτητων σκέψεων και περιστατικών, από το οποίο πλέον ξεχώριζαν ελάχιστα πράγματα. Τα λίγα που θυμόταν ξεκάθαρα, όπως τη μυρωδιά του πέτου της μητέρας του όταν τον αγκάλιασε μια μέρα που γύρισε από το σχολείο, ή μια μέρα διακοπών που πέρασε με τον γιο κάποιου ψαρά σαν να ήταν αληθινοί φίλοι, δεν μπορούσε να τα τοποθετήσει και τα ένιωθε να αιωρούνται ψάχνοντας κάπου να αγκιστρωθούν. Θυμόταν καθαρά τη μέρα στο λούνα παρκ, τότε που είχαν πάει με τον μπαμπά του και είχαν μπει μαζί στα συγκρουόμενα. Είχαν μπει σε ένα αυτοκινητάκι πράσινο και γυαλιστερό σαν σκαθάρι. Εκείνος κρατούσε το τιμόνι και, όποτε κατάφερνε να χτυπήσει κάποιον, ο μπαμπάς του φώναζε «τράκαααα» και του χάιδευε το κεφάλι γελώντας. Είχαν μπει μαζί και στη ρόδα. Είχε φοβηθεί βλέποντας το λούνα παρκ να απομακρύνεται όσο ανέβαιναν, μα προσπαθούσε να μην το δείξει. Μετά είχαν μπει στην μπαλαρίνα που χόρευε, και στο τέλος είχαν κάνει σκοποβολή. Το χέρι του έτρεμε ιδρωμένο, μα το χέρι του πατέρα του προστατευτικά κλεισμένο γύρω του το κρατούσε σταθερό. Η μέρα στο λούνα παρκ ήταν από τις ελάχιστες μνήμες που έμεναν τόσο ζωντανές, οι περισσότερες ήταν αυξανόμενα συγκεχυμένες και, προσπαθώντας να τις πιάσει, ένιωθε σαν να κυνηγούσε ανθάκια πικραλίδας. Τέτοιες αναζητήσεις ήταν όλο και πιο σπάνιες, αφήνοντάς τον με άδεια χέρια. Ακόμα κι αυτή, η μνήμη της adidas σώθηκε την τελευταία στιγμή εκείνο το βράδυ στη βιτρίνα από την ανυπαρξία, σαν να την τράβηξε από τα μαλλιά πριν βουλιάξει κι αυτή στα βρόμικα νερά της λήθης του.

Θυμόταν καθαρά τη μέρα στο λούνα παρκ, τότε που είχαν πάει με τον μπαμπά του και είχαν μπει μαζί στα συγκρουόμενα. Είχαν μπει σε ένα αυτοκινητάκι πράσινο και γυαλιστερό σαν σκαθάρι. Εκείνος κρατούσε το τιμόνι και, όποτε κατάφερνε να χτυπήσει κάποιον, ο μπαμπάς του φώναζε «τράκαααα» και του χάιδευε το κεφάλι γελώντας.

Για μερικές λεπτομέρειες δεν ήταν σίγουρος, όπως αν ήταν στην Α’ ή στη Β’ Γυμνασίου. Μα τι σημασία είχε;

Αυτό που είχε σημασία ήταν ότι για πρώτη φορά, όταν διάλεγαν παίκτες για τις ομάδες, τον είχαν διαλέξει τρίτο. Τρίτο! Η μπλούζα ήταν η αιτία, ήταν προφανές αυτό. Είχε περάσει άπειρα απογεύματα μετά το τέλος των μαθημάτων να στέκεται ανάμεσα στους πολλούς, ελπίζοντας. Οι αρχηγοί διάλεγαν εναλλάξ τους παίκτες τους μέχρι να ολοκληρώσουν την ομάδα τους, και αυτός πάντα περίσσευε και έμενε να κοιτάει τους άλλους να στέκονται απέναντί του. Μερικοί δεν τον κοίταζαν καν, κάποιοι είχαν ένα βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση που τους είχαν επιλέξει. Στέκονταν πίσω από τον αρχηγό περήφανα, ήξεραν ότι άξιζαν να είναι εκεί. Συνήθως του έλεγαν ότι θα τον έβαζαν να παίξει αν τραυματιζόταν κάποιος παίκτης. Εκείνος καθόταν σε ένα ψηλό τσιμεντένιο σκαλί, με τις παλάμες του γερά σφηνωμένες κάτω από τα μπούτια του, μέχρι που πονούσαν και ίδρωναν. Όταν κάποιος χτυπούσε και έπεφτε κάτω, αναθάρρευε. Οι άλλοι παίκτες μαζεύονταν πάνω από τον τραυματισμένο και τον ρωτούσαν αν μπορούσε να συνεχίσει. Εκείνος περίμενε με αγωνία και, όταν έβλεπε τον παίκτη να ξανασηκώνεται κουτσαίνοντας, μα αρκετά καλά για να παίξει, πίεζε ακόμα πιο πολύ τα χέρια του πάνω στο σκαλάκι και περίμενε. Έφευγε δέκα λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας, στα μουλωχτά, και όταν γύριζε στο σπίτι, έλεγε ότι καθυστέρησε γιατί παίζανε ποδόσφαιρο. Μερικές φορές κλοτσούσε μια πέτρα από το σχολείο μέχρι το σπίτι, με πλασεδάκια, με μύτους, με φάλτσο, κάνοντας εξάσκηση.

Όταν τον διάλεξαν επειδή φορούσε την adidas, πρέπει να ήταν Μάης ή κοντά εκεί. Η άνοιξη έτρεχε ιδρωμένη στην αυλή του σχολείου, με το καλοκαίρι να την κρατάει από τη φούστα και να γελάει, οι εποχές σύχναζαν πάντα στις αυλές των σχολείων, στα γραφεία τους δεν πάταγε καμιά, το κατάλαβε αργότερα αυτό. Το γηπεδάκι όπου θα έπαιζαν δεν ήταν κανονικό γηπεδάκι, ήταν χώρος για γυμναστική, μα δυο τσιμεντένια δοκάρια που στήριζαν τη σκάλα από τη μια μεριά και δυο στοίβες τσάντες από την άλλη το μετέτρεπαν αυτόματα σε γήπεδο. Έκανε ζέστη και πολλοί μαθητές είχαν βγει στα μπαλκόνια, στύλωναν τα πόδια τους και κουνούσαν ρυθμικά τα μπράτσα τραντάζοντας τα κάγκελα και φωνάζοντας το τμήμα τους, «Γάααααααααααμμα δύοοοοοοοοο». Στον κάτω όροφο έκαναν το ίδιο, απέναντι το ίδιο, μέχρι που νόμιζες ότι θα γκρεμιζόταν ο κόσμος.

Αυτός θα έπαιζε αμυντικός, αν και στην ουσία το γήπεδο ήταν τόσο μικρό, που δεν υπήρχαν συγκεκριμένες θέσεις, και μετά από λίγο όλοι έτρεχαν λαχανιασμένοι πάνω στην μπάλα. Είχε το πλεονέκτημα να έχει περάσει ώρες καθισμένος στο σκαλάκι και να παρατηρεί πώς έπαιζε ο καθένας. Ήξερε τις ντρίπλες τους, τα κόλπα τους, τις προσποιήσεις, τις αδυναμίες τους. Δεν ήταν όμως τόσο εύκολο να πάρει την μπάλα. Σε λίγο είχε ιδρώσει, αγύμναστος όπως ήταν, και προσπαθούσε να μαρκάρει και να κλέψει όπως μπορούσε, μα ακόμα κι αν έπαιρνε την μπάλα, την έχανε πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή ένας ψηλός με μια λευκή φόρμα Diadora με μπλε σιρίτι τον τράβηξε από την μπλούζα. Τον έσπρωξε δυνατά, θύμωσε. Το σκορ ήταν πέντε-τρία, έχαναν. Είχαν πει ότι θα το έληγαν στα πέντε, μα ο αρχηγός της ομάδας του είπε να παίξουν μέχρι τα εφτά και ο αντίπαλος αρχηγός δέχτηκε.

Κόλλησε τη μούρη του στο τζάμι της βιτρίνας, η ανάσα του έγινε κοφτή, γρήγορη. Άρχισε να παίρνει μπάλα, οι περισσότεροι είχαν κουραστεί. Σούταρε δυο φορές προς το τέρμα, μα ο τερματοφύλακάς τους, ο Λευτέρης ο Ψωμάς, ήταν καλός και τα έπιασε εύκολα. Είχε σουτάρει όμως. Κάτι ήταν κι αυτό. Έχαναν έξι-πέντε, όταν έδωσε μια πάσα στον αρχηγό τους που έβαλε ένα εύκολο γκολ. Γύρισε και του φώναξε «Μπράβο, ρε!» και όλοι τον κοίταξαν σαν να τον έβλεπαν πρώτη φορά. Έξι-έξι.

Έχαναν έξι-πέντε, όταν έδωσε μια πάσα στον αρχηγό τους που έβαλε ένα εύκολο γκολ. Γύρισε και του φώναξε «Μπράβο, ρε!» και όλοι τον κοίταξαν σαν να τον έβλεπαν πρώτη φορά. Έξι-έξι.

Η βροχή είχε δυναμώσει. Τα φώτα στο μαγαζί άναψαν. Η μπλούζα φαινόταν εκτυφλωτική, ένα πυρακτωμένο κίτρινο που ήταν σαν να στεκόταν μπροστά σε προβολείς σταδίου σε μεγάλη διοργάνωση, σε μια φιέστα του ποδοσφαίρου. Είχε μουσκέψει μέχρι το κόκαλο, μα δεν το είχε καταλάβει, όπως δεν είχε καταλάβει ότι η κοπελίτσα που στεκόταν τώρα στη μισάνοιχτη πόρτα του καταστήματος του μιλούσε:

«Θέλετε κάτι;»
«Είστε ανοιχτά;» τη ρώτησε. Εκείνη κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
«Όχι, λυπάμαι, δεν θα ανοίξουμε. Το κατάστημα ήταν της μητέρας μου και έχει μείνει κλειστό πολύ καιρό. Το πουλήσαμε πρόσφατα και ήρθαμε με τον αδερφό μου για να το αδειάσουμε. Χρειάζεστε κάτι;»

Άνοιξε το στόμα του χωρίς να ξέρει τι θα πει, μα η κοπέλα τον πρόλαβε:

«Ελάτε μέσα να μη βρέχεστε».

Μέσα στο μαγαζί έκανε τόσο κρύο όσο και έξω. Παντού υπήρχαν μεγάλες κούτες με ρούχα άτακτα πεταμένα μέσα, άλλες με παπούτσια.

«Κοιτάξτε αν θέλετε κάτι», του είπε η κοπέλα.

Σήκωσε το χέρι του και έδειξε προς τη βιτρίνα.

«Θα ήθελα την μπλούζα, αν γίνεται». Η Στέλλα κοίταξε εκεί που της έδειχνε.
«Την μπλούζα; Την κίτρινη;»
«Ναι».
«Για ποιον είναι;»

Την κοίταξε έκπληκτος, ενοχλημένος. Τι ερώτηση, τι ηλίθια ερώτηση.

«Σας ρωτάω, γιατί έχουμε μόνο ό,τι βλέπετε… δεν έχουμε νούμερα, απλώς αδειάζουμε το μαγαζί, όπως σας είπα», του είπε η κοπέλα κουρασμένα.

Της έδειξε ξανά την μπλούζα, το χέρι τεντωμένο.

«Θέλω αυτήν».

Εκείνη έγνεψε καταφατικά, έψαξε πάνω σε μια γυάλινη προθήκη, έπιασε ένα μικρό κοφτάκι και έκοψε τις πετονιές που κρατούσαν την μπλούζα τεντωμένη. Κράτησε την ανάσα του, φοβήθηκε ότι η μπλούζα θα έπεφτε στη σκόνη της βιτρίνας, μα η Στέλλα πρόλαβε και την άρπαξε επιδέξια.

«Ορίστε. Δεν έχω σακουλίτσα όμως».

Την πήρε στα χέρια του, το ύφασμα ήταν όπως το θυμόταν, μαλακό και ζεστό, σαν να είχε ρουφήξει όλο τον ήλιο τόσα χρόνια στη βιτρίνα.

«Τι χρωστάω;»
«Δεν ξέρω. Είναι παλιό εμπόρευμα. Δώστε ό,τι νομίζετε».
«Πείτε μου εσείς μια τιμή», της είπε και άκουσε έκπληκτος τη φωνή του να τρέμει. Το μόνο που ήθελε ήταν να πάρει την μπλούζα και να εξαφανιστεί, πριν αλλάξει γνώμη η κοπέλα.
«Δεκαπέντε ευρώ;»

Έβγαλε δυο χαρτονομίσματα από το πορτοφόλι του με ιδιαίτερα αδέξιο τρόπο, μιας και δεν ήθελε να αφήσει την μπλούζα από τα χέρια του.

Η κοπέλα τα πήρε και είπε «Τσαντούλα, σας είπα, δυστυχώς…» μα αυτός είχε ξεκουμπώσει ήδη την καμπαρντίνα, την είχε βάλει από μέσα προσέχοντας να μην την τσακίσει, και έφυγε στη βροχή κρατώντας τη και με τα δυο του χέρια κολλητά στο στήθος του, σαν να κρατούσε το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου.

dioptra alexakis mind the gap

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Μια γυναίκα-σκιά γίνεται θάλασσα που πνίγει τους θύτες της. Ένα χαρτάκι με το νούμερο 32 πέφτει στην άκρη κάποιου πεζοδρομίου. Κάποιος περπατάει δεκαπέντε χιλιόμετρα για να καταθέσει ένα δελτίο στο Στοίχημα, μια κίτρινη μπλούζα περιμένει υπομονετικά στη βιτρίνα κάποιου κλειστού καταστήματος και ένας έφηβος ερωτεύεται παράφορα έξι κρυστάλλινα ποτηράκια του λικέρ. Ένας συγγραφέας περνάει διά πυρός και σιδήρου προσπαθώντας να εκπονήσει το μνημειώδες έργο του. Οι ιστορίες των ηρώων αυτού του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά μεγαλειώδεις ή αξιοπρόσεκτες. Εκρηκτικά κωμικές ή βαθιά δραματικές, είναι τα τραγούδια εξουθενωμένων ψυχών, η εύθραυστη ισορροπία τους στο κάγκελο ενός μπαλκονιού και η χαμηλή τους πτήση πάνω από τα συντρίμμια.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Λάζαρος Αλεξάκης γεννήθηκε επιτυχώς στο Ηράκλειο της Κρήτης και πέρασε την εφηβική ζωή του προσπαθώντας να δραπετεύσει από αυτό. Σπούδασε Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και αργότερα Ψυχολογία στην Αγγλία, όπου βράχηκε αρκετά, φορώντας πάντα λάθος ρούχα. Φρόντισε κατά τη διάρκεια των σπουδών του να έρθει σε επαφή με ένα ευρύ φάσμα επιστημών, κυρίως μπαίνοντας σε λάθος αίθουσες. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο Ηράκλειο και αρθρογραφεί στο περιοδικό ΜΟΤΟ. Έχει εκδώσει αρκετά μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και κόμικς. Γράφει μανιωδώς παντού εκτός από τα σημειωματάριά του, γιατί είναι πολύ όμορφα για να τα χαλάσει.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή αφηγημάτων της Μαρίας Αμανατίδου «My HERoines – Μικρές ιστορίες, μεγάλες ηρωίδες», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Μηκραίνεις»

...
«Με το στανιό» του Γιάννη Νταουλτζή (προδημοσίευση)

«Με το στανιό» του Γιάννη Νταουλτζή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα του Γιάννη Νταουλτζή «Μελένικο, Γανόχωρα, Με το στανιό στη Δράμα», η οποία κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Γεννήθηκε, όπως οι πρόγονοί της το ’χαν συν...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Βίος και Πολιτεία»: Ο ποιητής και φιλόσοφος Νίκος Ερηνάκης έρχεται στο Υπόγειο

«Βίος και Πολιτεία»: Ο ποιητής και φιλόσοφος Νίκος Ερηνάκης έρχεται στο Υπόγειο

Στο 65ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων στο Βιβλιοπωλείο της Πολιτείας με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου και των ιδεών, o Κώστας Κατσουλάρης συνομιλεί με τον ποιητή και φιλόσοφο Νίκο Ερηνάκη. Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά την Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου, στις 7.00μμ.

Επιμέλεια: Book Press

...
Αθηνόδωρος Μεταλλίδης: «Το βιβλίο μου αποβλέπει στη δημιουργία ενός ηθικού πλαισίου για τη δράση των υπηρεσιών πληροφοριών»

Αθηνόδωρος Μεταλλίδης: «Το βιβλίο μου αποβλέπει στη δημιουργία ενός ηθικού πλαισίου για τη δράση των υπηρεσιών πληροφοριών»

Μια επίκαιρη συνέντευξη με τον Αθηνόδωρο Μεταλλίδη, με αφορμή το βιβλίο του «Intelligence: το ηθικό δίλημμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποιότητα. «Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τις απειλές, καταλήγουν να βλάπτουν το αξιακό τους σύστημα».

...
Εκδήλωση για το βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ

Εκδήλωση για το βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ

Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ. ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

Έξι ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Ιωλκός  – Τρεις δημιουργοί καταθέτουν νέο έργο και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά

Έξι ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Ιωλκός  – Τρεις δημιουργοί καταθέτουν νέο έργο και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά

Έξι ποιητικές συλλογές που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ιωλκός. Τρεις δημιουργοί καταθέτουν τα νέα τους έργα και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά.

Επιμέλεια: Book Press

Δημήτρης Βασιλάκης,  ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ