prodimosieysi soti

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου «Σικελικό ειδύλλιο», το οποίο κυκλοφορεί στις 28 Μαΐου από τις εκδόσεις Πατάκη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Κοντσέττα 

Το απομεσήμερο που πυροβόλησαν τον Λούκα Ντε Μα­τέις στον επαρχιακό δρόμο για την Πιανούρα Γκράντε, περνούσε απ’ το τρίστρατο ο Τονίνο, μαζί με το γαϊδου­ράκι του. Ο γάιδαρος, που ο Τονίνο τον είχε βαφτίσει Καρμελόνε από το όνομα του διάσημου ποδοσφαιριστή Καρμέλο ντι Μπέλλα, ήταν φορτωμένος με δυο σακιά πατάτες. Τον πέτυχε μια σφαίρα, μπορεί και δύο. Όχι τον γάιδαρο· τον Τονίνο: ο γάιδαρος σώθηκε· οι καρα­μπινιέροι τον έφεραν πίσω στο χωριό και τον παρέδωσαν στη μάνα του νεκρού. Ήταν η δεύτερη μέρα του Πάσχα του ’57· 21 Απριλίου. Λίγες ώρες νωρίτερα άγνωστοι δολοφόνησαν τον συνδικαλιστή Καλότζερο Λαουρίνι, που ζούσε από χρόνια στο Παλέρμο, αλλά είχε πάει στην Πιανούρα Γκράντε για τη Μεγάλη Εβδομάδα – εμείς, στο χωριό, γι’ αυτόν τον φόνο μάθαμε την επόμενη μέρα: οι εφημερίδες αργούν νά ’ρθουν στο Ριβοντόρο· το υπε­ραστικό που τις φέρνει περνάει δυο φορές την εβδομάδα. Τις υπόλοιπες μέρες κάνει στάση στη δημοσιά, πέντε χιλιόμετρα έξω απ’ το χωριό, και συνεχίζει μέχρι την Καλτανισσέττα. Στις περασμένες περιφερειακές εκλο­γές είπαν πως θα φτιάξουνε τον δρόμο, προς το παρόν όμως είναι χωματόδρομος και το κομμάτι στην περιοχή της λίμνης είναι δύσβατο· οι ντόπιοι τον λένε κακοστρα­τιά: σ’ αυτόν τον χωματόδρομο βρέθηκε ο Ντε Ματέις, τρυπημένος από σφαίρες μέσα στο Φιατάκι του, κι ο Τονίνο, μισοθαμμένος κάτω απ’ τις πατάτες, αιμόφυρτος κι αυτός. Μortissimo, πολύ νεκρός, όπως είπαν οι Ριβο­ντοραίοι. Όσο για το Φιατάκι, ήταν ζωγραφισμένο σαν σικελικό κάρο, λουλουδάκια και φιγούρες σε παρδαλά χρώματα. Είτε ο Ντε Ματέις είχε ζωγραφίσει το αυτο­κίνητο μοναχός του μόλις μια μέρα νωρίτερα, είτε το είχε αναθέσει σε καλλιτέχνη κάρων. Κανείς μας δεν είχε προλάβει να το δει τρικολόρε σαν σικελικό αραμπά.

Ήταν διπλή δολοφονία που έγινε τριπλή. Τον Λαου­ρίνι τον πυροβόλησαν τη νύχτα του Πάσχα λίγο μετά την Ανάσταση, σ’ ένα λιθόστρωτο δρομάκι της Πιανού­ρα Γκράντε· δεν ξέρω λεπτομέρειες. Λένε πως χρησιμο­ποίησαν δίκαννο, από εκείνα που έχουν οι χωρικοί για να σκοτώνουν λύκους – ο Λαουρίνι γύριζε στο σπίτι του κρατώντας το αναμμένο κερί της Ανάστασης. Ακόμα και οι φήμες κυκλοφορούν με καθυστέρηση· ο κόσμος στο Ριβοντόρο, και ίσως σ’ ολόκληρη τη δυτική Σικελία, φοβάται να μιλήσει – δηλαδή φοβάται να μιλήσει δυνα­τά, γιατί από ψιθύρους και μουρμουρητά άλλο τίποτα. Ο Ντε Ματέις μού είχε πει πως, απ’ όλους τους Ιτα­λούς, οι Πιεμοντέζοι, οι Σαρδήνιοι κι εμείς οι Σικελοί μιλάμε χαμηλόφωνα· όχι επειδή έχουμε καλούς τρόπους –δεν έχουμε–, αλλά επειδή είμαστε καχύποπτοι και ύποπτοι· ψιθυρίζουμε, είπε ο Ντε Ματέις, σαν τον χρυ­σοχόο που πασάρει στον πελάτη ένα χαλίκι για πολύτι­μο λίθο. Γι’ αυτό το μόνο που ξέρω είναι πως ο Λαουρίνι ήταν κομμουνιστής που προσπαθούσε να οργανώσει τους αγρότες, αλλά δεν είμαι σίγουρη για ποιο σκοπό. Όταν γίνονται συγκεντρώσεις στις πλατείες και βγάζουν λό­γους οι συνδικαλιστές, ο θείος Βίτο λέει: «Μα τι θέλουν επιτέλους; Έγινε ή δεν έγινε η αγροτική μεταρρύθμι­σις;». Κι απαντάει μοναχός του: «Έγινε! Δεν επρόλαβε να την κάμει ο Μουσσολίνι –πώς να προλάβει αφού τον εφάγατε;– αλλά έγινε· τα λατιφούντια εκόπησαν εις φέτας ωσάν ναπολετάνικη πίτσα!». Ο θείος Βίτο ήταν και παραμένει μεγάλος θαυμαστής του Μουσσολίνι, οπότε δεν μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Απ’ όσα λέει, σε καθαρευουσιάνικα ιταλικά της Φλωρεντίας, δεν βγάζω άκρη ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά συ­νήθως νομίζω πως άδικο έχει ο θείος Βίτο.

Όταν γίνονται συγκεντρώσεις στις πλατείες και βγάζουν λό­γους οι συνδικαλιστές, ο θείος Βίτο λέει: «Μα τι θέλουν επιτέλους; Έγινε ή δεν έγινε η αγροτική μεταρρύθμι­σις;». Κι απαντάει μοναχός του: «Έγινε! Δεν επρόλαβε να την κάμει ο Μουσσολίνι –πώς να προλάβει αφού τον εφάγατε;– αλλά έγινε· τα λατιφούντια εκόπησαν εις φέτας ωσάν ναπολετάνικη πίτσα!».

Θα μάθαινα περισσότερα για τον θάνατο του Τονίνο, που ήταν συγχωριανός μας, αν υπήρχε κάτι να μάθω – αλλά δεν υπήρχε τίποτα: ο Τονίνο έφερνε πατάτες απ’ το χωράφι για να τις ψήσει η μάνα του στον φούρνο. Κανονικά, ο Τονίνο, που ήταν ενάμιση χρόνο μεγαλύ­τερός μου, έπρεπε να υπηρετεί στον στρατό, πήρε όμως απαλλαγή επειδή τον καιρό του πολέμου είχε περάσει φθίση· και παρότι φαινόταν μια χαρά από υγεία, του ’χε κολλήσει η ρετσινιά του χτικιάρη. Αν τον είχαν δεχτεί φαντάρο, τώρα θα ζούσε. Στη φωτογραφία που είδα στην εφημερίδα «Η ώρα» στο περίπτερο της πλατείας Βιττόριο Εμανουέλε, ήταν πεσμένος μπρούμυτα ανά­μεσα στις πατάτες· κι ο Λούκα Ντε Ματέις έμοιαζε σαν να ’χε αποκοιμηθεί στο τιμόνι· το πουκάμισό του ήταν καταματωμένο και το αυτοκίνητο γεμάτο τρύπες: φαίνονταν μαύρες ανάμεσα στα πολύχρωμα σχέδια της λαμαρίνας. Οι εφημερίδες ήταν κρεμασμένες με μαντα­λάκια· οι Ριβοντοραίοι δεν τις αγοράζουν, τις ξεφυλλί­ζουν όρθιοι. Οι περισσότερες είναι αθλητικές, αλλά για δυο τρεις μέρες μετά τις δολοφονίες ακόμα και οι αθλη­τικές είχαν στην πρώτη σελίδα «τα αιματηρά γεγονό­τα στο Ριβοντόρο και στην Πιανούρα Γκράντε». 

soti exΦωτογραφία του νεκρού Λαουρίνι δεν είδα· ίσως αυ­τό το πτώμα να ήταν υπερβολικά άσχημο θέαμα. Η «Ώρα» είχε μια ολοσέλιδη φωτογραφία του όταν ήταν ζωντανός, με φόντο έναν μισογκρεμισμένο τοίχο όπου ήταν γραμμένο το σύνθημα ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΓΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Θυμάμαι πως σκέφτηκα ότι η μαφία δεν τσιγκουνευόταν τις σφαίρες – κανείς όμως δεν μιλούσε για τη μαφία· έλεγαν «τον πυροβόλησαν», «βρέθηκε το πτώμα», «πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι», χωρίς να κάνουν νύξη για τους ενόχους. Η τοπική εφημερίδα, ο «Κήρυκας», είχε τίτλο ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ· δεν ξέρω τι έγραφε το άρθρο από κάτω· μπροστά στο πε­ρίπτερο στέκονταν ένα σωρό Ριβοντοραίοι και διάβαζαν την εφημερίδα ψιθυρίζοντας μεταξύ τους. Δεν μπόρεσα να πλησιάσω για να διαβάσω κι εγώ. Κι εξάλλου έχω μυωπία, ή κάποια άλλη πάθηση των ματιών, και δεν καλοβλέπω από μακριά. Από κοντά όμως βλέπω. 

Οι Ριβοντοραίοι αναρωτιούνταν τι σκάρωνε ο Ντε Ματέις στον δρόμο για την Πιανούρα Γκράντε «μέρα μεσημέρι» δεύτερη μέρα του Πάσχα, λες κι υπάρχει νύχτα μεσημέρι, ή λες και το Πάσχα πρέπει να μένεις κάπου ακίνητος, αλλιώς πας φιρί φιρί να σε φάνε λά­χανο. Ο Ντε Ματέις, που έτυχε να τον γνωρίσω –δού­λευα καθαρίστρια στο αστυνομικό τμήμα– και που ο θάνατός του μου προκάλεσε βαθιά δυστυχία, δεν έμενε ποτέ ακίνητος, γι’ αυτό, όπως είπαν, «το ’φαγε το κεφάλι του». Για τον Τονίνο είπαν ότι ήταν «η κακιά η ώρα», ότι το παιδί παραήταν άτυχο και κρίμα· ήθελα να φωνάξω σε όλους ότι δεν ήταν η τύχη που τον είχε σκοτώσει, ούτε ότι ο Τονίνο ήταν άτυχος από γεννησι­μιού του μόνο και μόνο επειδή είχε κάποτε αρρωστήσει από φθίση. Άτυχος είναι όποιος πεθαίνει απ’ τη φθίση, όχι όποιος γίνεται καλά. Κι εξάλλου, τα περασμένα Χριστούγεννα, ο Τονίνο είχε κερδίσει χίλιες λίρες στο Προπό, στην τόμπολα ή στο παιχνίδι με τους αριθμούς: δεν ήταν πολλά λεφτά, έδειχναν όμως πως ήταν τυχε­ρός με τον τρόπο του. Έλεγε πως έπαιζε Προπό για να σώσει την οικογένειά του από τη φτώχεια. Και μια άλλη φορά πριν από πολύ καιρό, ένα πρωί που βάδιζε στο χωράφι πίσω απ’ τον γάιδαρο –όχι τον Καρμελόνε, έναν άλλον–, γλίτωσε από νάρκη. Η νάρκη έσκασε κάνοντας κομματάκια τον γάιδαρο, το παιδί όμως σώ­θηκε. Μετά απ’ αυτό το περιστατικό, μας έλεγαν να προσέχουμε τις νάρκες στα χωράφια. Πώς να τις προ­σέχουμε; Χρειαζόμασταν γάιδαρο να πηγαίνει μπροστά. Στην κηδεία του στο κοιμητήρι της Ιερής Καρδιάς, ο νονός του μας είπε δυο λόγια σαν νεκρολογία· πως, όταν ήταν μικρότερος, η μάνα του του έφτιαχνε κάθε πρωί τη χωρίστρα λες και ήταν Κυριακή – το πρωί πήγαινε στο πατατοχώραφο καθαρός και καλοχτενι­σμένος και το βράδυ γύρναγε βρόμικος και αναμαλλια­σμένος. «Καλό παιδί» ψιθύριζε το εκκλησίασμα «όταν ήτανε μικρός μοίραζε τις εφημερίδες που έφερνε το υπεραστικό». Αλλά, εκτός απ’ τη μάνα του που οδυ­ρόταν κι ήθελε να πέσει στον τάφο, οι περισσότεροι έδειχναν αφηρημένοι· είχαν άλλες σκοτούρες. Ο Ντε Ματέις έλεγε πως από μας τους Σικελούς λείπει η συμπόνια κι ότι για τη σκληρότητά μας δεν φταίει η φτώχεια αλλά το σκοτάδι της ψυχής μας. Είχα τυφλή εμπιστοσύνη στον Ντε Ματέις· έλεγε πράγματα που δεν είχα ξανακούσει και που έβγαζαν νόημα αν τα κα­λοσκεφτόσουν. 


Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε στο Φαρμακευτικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής και στο Γαλλικό Τμήμα της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ. Είναι διδάκτωρ στην Αμερικανική Ιστορία και στην Ιστορία των πόλεων. Έχει κάνει μεταδιδακτορικές σπουδές στη φιλοσοφία των μαθηματικών και στις διεθνείς σχέσεις. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια και διηγήματα. Μεταφράζει από τέσσερις γλώσσες και αρθρογραφεί στον Τύπο. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα έργα της: Το εργοστάσιο των μολυβιών (2000), Φτωχή Μάργκο (2001), Άλμπατρος (2003), Συγχώρεση (2005), Κινέζικα κουτιά (2006), Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης (2008), Λίγο από το αίμα σου (2008), Ο χρόνος πάλι (2009), Αύριο, μια άλλη χώρα (2009), Ο υπόγειος ουρανός (2010), Για την αγάπη της γεωμετρίας (2011), Σπάνιες γαίες (2013), Μηχανικοί καταρράκτες (2014), Γράμμα από την Αλάσκα (2015), Αστραφτερά πεδία (2016), Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο (2017, Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας), Το λούνα παρκ στο ιερό βουνό (2019), Σικελικό ειδύλλιο (2021), καθώς και τα δοκίμια Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος (σε συνεργασία με τον Ηλία Ιωακείμογλου, 2003), Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής (2012), Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση (2015), Μόνοι στον κόσμο: Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά (2019). Επίσης έχει γράψει βιβλία για παιδιά και νέους: Γράμμα από έναν δράκο (2005), Αφρικανικό ημερολόγιο (2008), Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι (2011), Η Μαριόν στ’ ασημένια νησιά και στα κόκκινα δάση (αναθεωρημένη έκδοση 2014), Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (2015), Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά) (2016), Μιλώντας για την Έκφραση-Έκθεση (2017).

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή αφηγημάτων της Μαρίας Αμανατίδου «My HERoines – Μικρές ιστορίες, μεγάλες ηρωίδες», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Μηκραίνεις»

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

«Ο έφηβος» και «Ο νεαρός Τέρλες» τον ώθησαν στην ενδοσκόπιση και τη γραφή, ενώ επανέρχεται στην «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» ως πρότυπο γλώσσας και ύφους. Αυτά είναι κάποια από τα βιβλία της ζωής του Κώστα Λογαρά.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

Για την παράσταση «Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, στο Θέατρο Ροές. Μαζί με τον Περλέγκα παίζουν τα μέλη της ομάδας «κι όμΩς κινείται».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Στο θέατρο «Ροές» ο ...

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...
«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ