Τα σκουπίδια

Όσο έπλενε τόσο της φαινόταν πως δεν είχαν τελειωμό. Κοίταξε έξω από το μικρό παράθυρο της κουζίνας που προφυλασσόταν από μαύρα κάγκελα. Ήταν ιδέα του άντρα της να βάλει αυτά τα κάγκελα – για τους κλέφτες, είχε πει. Εκείνη ήθελε να βάλουν σήτες για τα καταραμένα κουνούπια αλλά εκείνος έκανε του κεφαλιού του και τώρα κάθε βράδυ τα κουνούπια την πεθαίνουν στις τσιμπιές και ούτε ένας κλέφτης δεν έχει φανεί.

Πίσω της δεν άκουγε τίποτα. Τι στο διάολο έκανε, σκέφτηκε.

«Δεν θα πετάξεις τα σκουπίδια;» του είπε.

Και όταν σωπαίνει τότε της έρχεται να τρέξει κατά πάνω του και να χώσει τα νύχια της μέσα στα μούτρα του.

Αναστέναξε και συνέχισε να τρίβει τα μαχαιροπήρουνα.

«Λες και είμαστε καμιά μεγάλη οικογένεια», είπε.

«Δηλαδή;»

«Τόσα πιάτα που χαλάμε».

«Α, ναι», είπε και τον άκουσε να χαμογελά αχνά.

Κοίταξε έξω από το παράθυρο. Η αυλή είχε γεμίσει με σάπια φύλλα. Κάτι έπρεπε να γίνει γι’ αυτό. Αλλά πάλι αυτή να το κάνει; Ε, όχι διάολε. Ας σηκώσει την τεμπέλικη κωλάρα του να κάνει κάτι κι αυτός.

Αναστέναξε. Τέλειωσε με τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα. Σειρά είχαν τώρα τα ποτήρια. Τα ποτήρια που βρώμαγαν μπύρα, ουίσκι και οτιδήποτε άλλο αλκοολούχο πιώμα είχε τύχει να υπάρχει στα ντουλάπια. Αυτός μόνο αυτό κάνει.

Αυτός, αυτό μόνο κάνει. Τώρα δηλαδή. Πριν δεν έκανε μόνο αυτό. Έκανε και πολλά άλλα, έκανε τόσα που την έκαναν να τον ερωτευτεί, που την έκαναν να τρελαθεί για κείνον.

Λύγισε το ένα της πόδι για να το ξεκουράσει. Έγειρε το κεφάλι της προς τα αριστερά χωρίς να ξέρει τον λόγο. Ίσως πολλές φορές να κάνω πράγματα που δεν έχω καμία ιδέα γιατί τα κάνω, σκέφτηκε και έχωσε το σφουγγάρι μέσα σε ένα χαμηλό ποτήρι.

Τα σκουπίδια. Τα σκουπίδια δεν θα πεταχτούν μόνα τους. Έστριψε το σώμα της προς τον καναπέ και τον κοίταξε. Άραζε εκεί, σχεδόν ξαπλωμένος, γυμνός από την μέση και πάνω φορώντας μια ξεφτισμένη φόρμα.

Μα τι κάνει; αναρωτήθηκε. Τον έβλεπε που έμοιαζε χαμένος. Γύρισε πάλι το κορμί της και έγειρε το κεφάλι της. Αυτή την φορά αναστέναξε πιο βαθειά, σαν η ανάσα να έβγαινε από ένα κομμάτι της που ούτε η ίδια δεν έχει εξερευνήσει. Και αν όχι η ίδια τότε ποιος;

«Θα βγάλεις έξω τα σκουπίδια;»

Ο χρόνος απλώθηκε σαν διάφανος μανδύας μέχρι να τον ακούσει να της λέει: Δεν τα βγάζεις εσύ;

Τότε έπιασε το ποτήρι δυνατά με το χέρι της και έχωσε το σφουγγάρι με όλη της την γροθιά μέσα του και τότε είδε το νερό να κοκκινίζει και ένοιωσε τη σάρκα της να σκίζεται και τότε έβαλε τα κλάματα και το λεπτεπίλεπτο κορμί της άρχισε να τρέμει δίχως να μπορεί να το σταματήσει.

Τότε τον ένοιωσε από πίσω της, το κορμί του να ακουμπά το δικό της και τα χέρια του να κρατάνε τα δικά της.

Και τότε άφησε το ποτήρι να πέσει στο νεροχύτη και τότε τα δάκρυά της συνέχισαν να κυλάνε στο πρόσωπό της καυτά και θλιμμένα και κείνος να της κρατά τα χέρια που δεν σταματούσαν να τρέμουν και κείνη να νοιώθει να σπάει και να παραδίνεται σε αυτόν.

Και τότε η ανάσα του την λίγωσε και κόλλησε σε κείνον και τον θυμήθηκε μια μέρα που ξερόβηξε και κείνη ήταν στο άλλο δωμάτιο αλλά τον άκουσε που ξερόβηξε και τότε θυμήθηκε πόσο αγαπούσε αυτό τον βήχα και πόσο ερωτευμένη ένιωθε με αυτόν τον βήχα που χαμογέλασε.

Και άφησε το κεφάλι της να γείρει στα αριστερά κοντά στο στήθος του και λυπήθηκε. Λυπήθηκε πολύ. Και για αυτό και για όλα τα άλλα. Και γύρισε το πρόσωπό της προς τα κείνον και έκλεισε το δικό του ανάμεσα στα δυο της χέρια, το ένα ακόμα αιμορραγούσε, και τον φίλησε. Τον φίλησε σαν να ‘ταν η τελευταία τους φορά.

INFO

***

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση diigima@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν επιμέλεια.