![se anamoni agapitos728](/images/stories/2020_ALL/DHIGIMATA/se-anamoni-agapitos728.jpg)
Στο αεροδρόμιο του νησιού. Πέρα απ' τη τζαμαρία απλωνόταν η πίστα απογείωσης. Αν ήταν πρωί, θα μπορούσες ν' αγναντεύσεις τον ορίζοντα, τώρα όμως η γυάλινη επιφάνεια έμοιαζε με κάτοπτρο που καθρέπτιζε την ψυχρά φωτισμένη αίθουσα αναμονής.
Του Χρυσόστομου Αγαπητού
Οι διαφημίσεις αρωμάτων με τα καλλίγραμμα μοντέλα έξω απ' τα Duty Free έστεκαν σαν εικονίσματα πάνω από τη μεσήλικη καθαρίστρια με τα κοντά μαλλιά και την πορτοκαλί ποδιά που επιτάχυνε το βήμα της καθώς μάζευε τα σκουπίδια από τον κάδο στη γωνία, ενώ σε μια σειρά από μεταλλικά καθίσματα κοιμούνταν, διπλωμένοι σε στάσεις αφύσικες για το ανθρώπινο σώμα και ζαλωμένοι με όσα μπαγκάζια είναι εφικτό να χωρέσουν στην καμπίνα ενός αεροπλάνου, τρεις νεαροί τουρίστες. Η νεαρότερη απ' αυτούς αλλάζει πλευρό και σκουντά άθελά της τη διπλανή της, μια μαυροντυμένη ηλικιωμένη κυρία με γκρίζα μαλλιά που φαίνεται εντελώς έξω απ' τα νερά της, δεν της αρέσουν τα αεροπλάνα, ας όψεται ο γιος της που επέμενε ότι πριν την επέμβαση δεν πρέπει να ταλαιπωρηθεί με το πλοίο της γραμμής\ και τώρα, διπλά αγχωμένη, δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να κάτσει εδώ ήσυχα-ήσυχα σαν την κούκλα που την έχουν ακουμπήσει στο ράφι και να περιμένει με όλο το βάρος τούτης εδώ πάνω της, παρεμβαίνει ο γιος της, που στέκεται παραδίπλα, ένας ώριμος κύριος με κοιλιά και μακριά χαίτη πατικωμένη με τζελ προς τα πίσω, πηγαινοέρχεται εδώ και ώρα έξαλλος που δεν μπορεί να καπνίσει και βρίσκει την ευκαιρία να εκτονωθεί, μα την επίπληξή του καλύπτει η γυναίκα απ' το μεγάφωνο που ανακοινώνει -πρώτα σε ακατάληπτα ελληνικά, έπειτα σε στραμπουληγμένα αγγλικά- κάποιες απ' τις καθυστερήσεις της βραδιάς με φωνή απαθή αλλά τόσο δυνατή, που διακόπτει τον ειρμό του μοναχικού κυρίου με τα αραιωμένα λευκά μαλλιά και το ξεθωριασμένο κόκκινο πόλο μπλουζάκι που διαβάζει με ενδιαφέρον το American Psycho προσπαθώντας να αποφύγει τις σκηνές βίας, πράγμα αδύνατον, οπότε στρέφει το βλέμμα του στο ζευγάρι που κάθεται απέναντί του, φανερά πικαρισμένοι και οι δύο, η γυναίκα με τα μαλλιά πιασμένα κότσο ψηλά, να παρασύρουν όλο της το μέτωπο σε μια γκριμάτσα μόνιμης έκπληξης κι ο άντρας με γκρι λευκή ριγέ μπλούζα και γαλανόλευκη καρώ βερμούδα, από αυτούς τους μπούληδες που όταν είναι νέοι τους ζηλεύεις για τη φρεσκάδα τους αλλά όταν μεγαλώνουν γίνονται αδιάφοροι, θαμποί, τα πρόσωπά τους αφρατεύουν αλλά παραμένουν άτριχα και σχεδόν παιδικά, σαν να ανήκουν σε άλλο σώμα, τελευταία φορά που περνάμε τις διακοπές μας στης μάνας σου, του λέει εκείνη, μπα, σου κακόπεσε της απαντά εκείνος, φυσικά και μου κακόπεσε, δύο εβδομάδες είχα άδεια όλες κι όλες, να είσαι σίγουρος ότι είχα καλύτερα πράγματα να κάνω απ' το να φάω στη μάπα όλο σου το σόι, ακούγεται εκείνη, το σόι μου και τη μάνα μου δεν είσαι άξια εσύ να τα κρίνεις, ακούς, και όμως εκείνη δεν ακούει, έχει ήδη στραφεί στην δωδεκάχρονη κόρη της, που τους έχει γυρίσει την πλάτη και παίζει με το τάμπλετ της καθισμένη στο δάπεδο οκλαδόν, σήκω από εκεί είναι βρώμικα τρελάθηκες, πίσω στο American Psycho, ο ήρωας του βιβλίου να κάνει μια δισκοκριτική στα γρήγορα λίγο πριν διαπράξει ακόμη έναν φόνο, στον αέρα πλανιέται η οσμή ψημένου τοστ από την καφετέρια στη γωνία, ένας κοστουμαρισμένος άνδρας περιμένει υπομονετικά στην ουρά μα ακούγεται δυσανάλογα ανυπόμονος στο τηλέφωνο, ναι σου λέω τα κανόνισα όλα επιτέλους, το έψαξα και στο υποθηκοφυλακείο, ανεβαίνω τώρα πάνω κι όλα εντάξει, έναν αμερικάνο θα μου φτιάξετε, με διπλή δόση εσπρέσο, η εφαρμογή γνωριμιών στο κινητό του κουδουνίζει, κάποιος είναι κοντά και του γράφει, λογικό, με αυτό το κοστούμι είναι ακαταμάχητος, καλή φάση το αεροδρόμιο κι ας μην του 'χει ξανατύχει, ένα πηδηματάκι στις τουαλέτες σίγουρα θα τον βοηθήσει ν' αντέξει αυτή τη νύχτα, περισσότερο κι απ' τον καφέ, ο ενθουσιασμός τον κυριεύει, κοιτάει γύρω προσπαθώντας να καταλάβει ποιος μπορεί να είναι, ίσως κάποιος από αυτούς τους Ρώσους με το δίχαλο που περνάνε τώρα από τον έλεγχο ασφαλείας, ο ψηλός με το ξυρισμένο κεφάλι, μάλλον αυτός είναι, προσπαθεί να περάσει από την πύλη και ο συναγερμός χτυπάει, του κάνουν έλεγχο, σίγουρα αυτός είναι, κοιτάει πάλι το κινητό του, ο γκόμενος του 'χει στείλει μήνυμα, τον ρωτάει "peroxi s?" αλλά απέχουν ο ένας απ' τον άλλο 16 χιλιόμετρα, φωτογραφία προφίλ μια γυμνή κοιλιά, αχνοφαίνονται μια πλαστική καρέκλα κι ένας φίκος μπέντζαμιν σ' ένα τρισάθλιο μπαλκόνι, τζίφος, βάλατε σίγουρα διπλή δόση, η γυναικεία φωνή της ανακοίνωσης ξανά, ελληνικά και αγγλικά τσάτρα πάτρα, η πτήση που είχε καθυστέρηση προτού καν προλάβουν να καθυστερήσουν όλες οι επόμενες ήταν πλέον έτοιμη για επιβίβαση. Ζάχαρη θέλετε; Όχι, ευχαριστώ.
***
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.