Ο Φαέθωνας στην παραλία

Όλοι ξέρουν την ιστορία του Φαέθωνα και του πατέρα του, του βασιλιά Ήλιου.
Τι εννοείτε «όχι εγώ!» και «ούτε εγώ»; Δεν το πιστεύω! Ε, τότε να σας την πω...
Α, εσύ την ξέρεις, πάλι καλά! Κι εσύ; Μπράβο! Θα είστε λοιπόν οι βοηθοί μου.
Ο Φαέθωνας ήταν στο σχολείο και στο διάλειμμα ένας πλούσιος συμμαθητής του είπε:
«Ο πατέρας μου θα με πάει βόλτα με το καινούργιο του άρμα που λάμπει στον ήλιο».
Τότε ο Φαέθωνας δεν άντεξε να ζει άλλο στη σκιά και αποκάλυψε το φοβερό μυστικό:
«Εμένα ο πατέρας μου είναι ο Ήλιος και κάθε μέρα οδηγεί το άρμα του στον ουρανό».
Αν είχαν στην τάξη ένα παρδαλό κατσίκι, θα γελούσε κι αυτό! Η δασκάλα τον λυπήθηκε.
Ο Φαέθωνας πήγε σπίτι κλαίγοντας και τα έβαλε με τη μάνα του, ότι τον ταΐζει παραμύθια.
Εκείνη του έβγαλε εισιτήριο με ένα αστρικό ζέπελιν που δεν πρόσφερε γεύμα στην πτήση.
Ο βασιλιάς Ήλιος υποδέχτηκε τον γιο με ανοιχτές αγκάλες, «πω πω πώς μεγάλωσες» και
«Κοίτα τι σου έφερα από την Ιαπωνία, κονσόλα νέας γενιάς ΚΑΙ κασετίνα παιχνιδιών!»
«Δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη» είπε ο Φαέθωνας. «Θέλω απλά μια χάρη».
«Στο όνομα του Δία και της Sun-Cola, πες το κι έγινε» είπε ο Ήλιος, πίνοντας αναψυκτικό.
Δεν είναι έτσι η ιστορία; Εντάξει, θα σταματήσω να βάζω τα δικά μου, υπόσχομαι κι εγώ.
«Πατέρα, άφησέ με μια μέρα να οδηγήσω το άρμα για να με δουν οι συμμαθητές μου».
«Μια μέρα, βέβαια, σε δέκα χιλιάδες χρόνια, ή λίγο αργότερα, να ωριμάσεις πρώτα».
«Εννοώ αύριο». Ο βασιλιάς Ήλιος είπε: «Ένα τίλιο, παρακαλώ» και «ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ;»
Φαέθων: «Ορκίστηκες!» Ήλιος: «Το ξέρω, ο ανόητος» (άλλη λέξη είπε, δεν κάνει να την πω).
Τότε του μίλησε για τα άγρια άλογα και τους κινδύνους που παραμονεύουν στη διαδρομή.
Ο μικρός δεν άκουγε τίποτα, ήθελε το άρμα του Ήλιου και το ήθελε τώρα.
«Δώσ' του ένα χαστούκι, να του έρθει ο ουρανός σφοντύλι» πετάχτηκε ο γέρο-Χρόνος.
«Μην συγχύζεστε, δεν κάνει» είπε η Άνοιξη, και τον έβαλε πίσω στο ντουλάπι του.
Ο βασιλιάς Ήλιος δέχτηκε, ήταν κι ευκαιρία να έχει πρωινό ελεύθερο να πάει στην τράπεζα.
Μη φωνάζετε, εντάξει, την επόμενη φορά που δεν θα τη λέω σοβαρά, θα την πείτε εσείς!
Ο Φαέθων λοιπόν ανέβηκε στο άρμα, χαιρέτισε τους φωτογράφους,
τραβώντας τα χαλινάρια έδειξε στα άλογα από την αρχή ότι δε θα ανεχτεί μαγκιές,
έψησε στις φλόγες από τα ρουθούνια τους ένα λουκάνικο για δεκατιανό,
οι συμμαθητές του μετάνιωσαν πικρά και του έστελναν αιτήσεις φιλίας στο φέισμπουκ,
οι θεοί, πλατσουρίζοντας στις κολυμπήθρες του Ολύμπου, του έκαναν το σήμα της νίκης,
και, όταν έφτασε στη δύση, πίσω από θάλασσες και βουνά, πάρκαρε τόσο αργά και απαλά,
που τα ερωτευμένα ζευγάρια έδωσαν όρκους αιώνιας πίστης κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα.
«Τα παιδιά που δεν ξέρουν την ιστορία δεν καταλαβαίνουν τα αστεία σου!»
«Ούτε στον Φαέθωνα θα άρεσε να τα λες ανάποδα, θα του την έσπαγε πολύ!»
«Είστε σίγουροι; Βάλτε αντηλιακό και πάμε να τον συναντήσουμε!» πρότεινε ο παραμυθάς.
Με την ταχύτητα του φωτός, φόρεσε γυαλιά ηλίου και ένα ακτινοβόλο χαμόγελο,
ξάπλωσε σε ένα ηλιοκρέβατο (κανονικά €5, με την κάρτα ημίθεου πλήρωσε μόνο €2),
και ξεκίνησε να μασουλάει ηλιόσπορους πετώντας τα φλύδια στην άμμο,
ενώ κάπου μακριά από την ανοιχτή οροφή ενός σταματημένου παλιού αυτοκινήτου
ακουγόταν το τραγούδι «είσαι η μοναδική μου λιακάδα» από τα Αγόρια της Παραλίας.
«Με λένε Φαέθωνα. Ναι, αυτός από το βιβλίο της μυθολογίας με τις ωραίες εικόνες.
Ο πατέρας μου δεν κάνει πια τη διαδρομή, μόνο όταν έρχονται σχολεία ή τουρίστες.
Κάθε φορά που ένα παιδί μαθαίνει την ιστορία μου, η νύχτα μικραίνει για ένα λεπτό.
Οι αρχαίοι δεν είχαν πρόβλημα να αλλάζει η υπόθεση, σε αυτά ήταν πολύ μοντέρνοι.
Ναι, ο Δίας με σκότωσε με έναν κεραυνό για να μη βάλω φωτιά σε ουρανό και γη.
Αν του κρατώ κακία; Μπα, περασμένα ξεχασμένα. Όμως υπήρχε κι άλλος τρόπος.
Θα μπορούσε να με σώσει αλλά δεν ήθελε να πουν οι θεοί πως έδειξε αδυναμία.
Τα άλογα του πατέρα μου ήταν τέρατα, εγώ ήμουν ένα συνηθισμένο παιδί.
Για να μην τα αφήσω να με οδηγήσουνε όπου θέλουνε, θα έπρεπε κι εγώ να γίνω τέρας.
Εγώ ήθελα να αποδείξω ότι δεν φοβάμαι, αλλά κάπου στη διαδρομή το ξεπέρασα.
Όχι, δεν καταλάβατε! Δεν ξεπέρασα τον φόβο αλλά την επιθυμία να μην φοβάμαι.
Τι κάνει ο Δίας; Νόμιζα ότι το ξέρατε! Βρίσκεται σε ένα ακριβό γηροκομείο, στην εξοχή.
Διηγείται περασμένα μεγαλεία και κλαίει, αλλά κανείς δεν είναι εκεί να τον παρηγορήσει.
Κάποτε περνά από καθήκον η Αθηνά. Μπορεί όμως να είναι μια νοσοκόμα που της μοιάζει.
Ναι, το όνομά του έχει δοθεί σε έναν πλανήτη, το δικό μου σε έναν ασήμαντο αστεροειδή.
Δεν πειράζει. Κανένα ελεύθερο παιδί δεν υποστηρίζει αυτόν που με τη Βία είναι δυνατός.
Αν μιλώ με κανέναν από τα παλιά; Κάποτε στο τηλέφωνο με τον Ίκαρο και τον Νάρκισσο.
Έστειλα κι ένα μήνυμα στην Αράχνη, θα τελειώσει τον ιστό της και θα έρθει να με πάρει».
Έχω νέα ιδέα, διέκοψε ο παραμυθάς τον εαυτό του (και τον έβαλε να μαζέψει τα φλύδια).
Όλοι ξέρουν την ιστορία του Ίκαρου και του πατέρα του Δαίδαλου. Δεν την ξέρετε; Απορώ!
Καλά, εσείς δεν μετράτε, κοιμάστε με το βιβλίο της μυθολογίας κάτω από το μαξιλάρι!
Στην Κρήτη λοιπόν, ο βασιλιάς Μίνωας είχε έναν δικηγόρο που τον έλεγαν Μινώταυρο,
γνωστό για το χούι του να κατασπαράζει νέους και νέες, ειδικά τους υπαλλήλους του.
Το αρχιτεκτονικό γραφείο «Δαίδαλος και Υιός» (έφυγε από την Αθήνα λόγω σκανδάλων)
ανέλαβε τα σχέδια μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας με το κωδικό όνομα «λαβύρινθος».
Στο πολυσέλιδο συμβόλαιο όμως υπήρχε μια μικροσκοπική υποσημείωση που έγραφε ότι...
Ωχ, μην βαράτε! Θα σας ρίξω καράτε! Τι, θέλετε να πείτε την ιστορία με τον δικό σας τρόπο;
Εντάξει, προσέξτε όμως: Έχει έρθει η σειρά μου να σας διακόπτω και να σας βάζω εμπόδια.

 

 

 

• Εσύ ξέρεις την ιστορία του Φαέθωνα; Αν ναι, θυμάσαι πώς την πρωτοέμαθες (σου τη διηγήθηκε κάποιος, τη διάβασες, την είδες σε κινούμενα σχέδια) και ποια ήταν η εντύπωση που σου είχε κάνει; Αν όχι, τώρα που άκουσες μια διασκευή της, θα ήθελες να γνωρίσεις την πρωτότυπη;
• Ζήλεψες ποτέ για κάτι που ένας συμμαθητής σου περηφανεύεται ότι έχει ο ίδιος (ή η οικογένειά του); Θυμάσαι πως αντέδρασες; Τι σκέφτεσαι τώρα για εκείνη τη σκηνή;
• Υποθέτω ότι γνωρίζεις τι είναι μια κονσόλα παιχνιδιών. Ξέρεις όμως τι ήταν τα ζέπελιν; Όταν βρεις πληροφορίες για αυτά, θα μπορέσεις να φανταστείς και το «αστρικό ζέπελιν» που αναφέρεται στην ιστορία.
• Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι θεατρικοί συγγραφείς βασίζονταν συνήθως σε παλιούς μύθους για να γράψουν τα έργα τους. Το ίδιο έκαναν, αιώνες αργότερα, ο Σαίξπηρ κι ο Ρακίνας. Γιατί νομίζεις ότι τους αρέσει τόσο πολύ να αλλάζουν τις ιστορίες, πώς τους χρησίμευαν; Πιστεύεις ότι είναι σωστό ή λάθος να αλλάζουμε τις παλιές ιστορίες, όπως κάνει κι ο παραμυθάς στη δική μας;
• Τι είναι το πιο παράτολμο πράγμα που σκέφτηκες ποτέ να κάνεις (κάτι π.χ. που αν το ήξεραν οι δικοί σου, θα τρόμαζαν πολύ); Γιατί θέλησες να το κάνεις; Τι σκέφτεσαι τώρα για αυτό;
• «Η Άνοιξη έβαλε τον γέρο-Χρόνο πίσω στο ντουλάπι του». Σε αυτή την πρόταση υπάρχει ένα λογοπαίγνιο. Μπορείς να βρεις την κρυμμένη έκφραση; Στη συνέχεια, κάνε μια μικρή αναζήτηση για να ανακαλύψεις τη σημασία της, και χρησιμοποίησέ τη σε μια δική σου πρόταση.
• Ο Φαέθωνας υποστηρίζει ότι για να μη φοβόταν, θα έπρεπε να γίνει ο ίδιος τέρας, όπως τα άλογα του Ήλιου. Τι είναι για σας ένα τέρας, και σε τι διαφέρει από έναν άνθρωπο; Τι νομίζετε, γιατί τελικά ο Φαέθωνας αποφάσισε να μην γίνει τέρας;
• Μπορείς να γράψεις την ιστορία του Φαέθωνα (ή όποια άλλη ιστορία από την ελληνική μυθολογία θα ήθελες), με τον δικό σου τρόπο; Πρόσεχε όμως (που λέει κι ο παραμυθάς στην ιστορία), πρέπει πρώτα να την ξέρεις καλά (όπως οι βοηθοί του), και να τη γράψεις έτσι που οι ήρωες της, αν ζούσαν (όπως ο Φαέθωνας στην παραλία), θα τους άρεσε.
• Όπως ο συγγραφέας «πείραξε» σε αρκετά σημεία την ιστορία του Φαέθωνα, έτσι κι ο ζωγράφος κοίταξε εικονογραφήσεις του μύθου από παλιά βιβλία και έφτιαξε το δικό του σχέδιο. Μπορείς κι εσύ να κάνεις κάτι ανάλογο, σχετικά με τον μύθο που διάλεξες να αλλάξεις.