Φεστιβάλ στη Στέγη: «Future N.O.W.: Το μέλλον είναι εδώ»

Τέσσερις περφόρμανς-χάπενινγκ, ένα διεθνές διαδικτυακό εργαστήριο και μια διεθνή διαδικτυακή ανοιχτή συζήτηση. Ένα νέο θεατρικό φεστιβάλ γεννιέται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το FUTURE N.O.W. Οι πρώτες τέσσερις παραστάσεις που προκρίθηκαν μέσα από το Open Call του περασμένου Μαρτίου, που πραγματοποιήθηκε εν καιρώ lockdown, προτείνουν νέες, αστείες, αντιδραστικές ιστορίες, αντιμετωπίζοντας το μέλλον ως παρόν. Γιατί, τι τελικά θέλουμε να είμαστε στο μέλλον; Πιο αστείοι, πιο έξυπνοι, πιο πλούσιοι, πιο σοφοί, πιο προσαρμοστικοί, πιο ανθεκτικοί; 

Η Κεντρική Σκηνή μεταμορφώνεται σε ένα κλαμπ για τα νέα είδη που τώρα γεννιούνται (Εύα Γιαννακοπούλου, Kin Baby, 12-15 Νοεμβρίου), ενώ τέσσερις ειδικοί εξετάζουν «πού πήγαν τα μωρά;» (Δημήτρης Μπαμπίλης, Babybird, babybird, 12-15 Νοεμβρίου). Ένα παγόβουνο λιώνει πάνω από τα κεφάλια μας (Βίκυ Κυριακουλάκου, Η τέχνη του πολέμου, 19-22 Νοεμβρίου). Μια ομάδα σκληροπυρηνικών υπερασπιστών του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ισότητας μάς στρατολογούν (Ηλίας Αδάμ, We are in the army now, 19-22 Νοεμβρίου). Τέλος, το FUTURE N.O.W. διοργανώνει μια διαδικτυακή διεθνής ανοιχτή συζήτηση (19 Νοεμβρίου) και ένα εργαστήριο για ειδικούς και λάτρεις της νέας δραματουργίας (18-19 Νοεμβρίου) με τίτλο DRAMATURGY NOW. Το μέλλον είναι εδώ, τώρα, στον Νέο Κόσμο.

Συντελεστές
Σύλληψη & Σχεδιασμός: Ιλειάνα Δημάδη
Συνεπιμέλεια: Κωνσταντίνος Τζάθας
Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου, Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Τεχνική διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας, Phil Hills
Δραματουργική υποστήριξη καλλιτεχνών: Μανώλης Τσίπος (DAS Feedback Method)
Εκτέλεση παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Νικήτας Βασιλάκης
Επιτροπή αξιολόγησης προτάσεων Open Call: Ιλειάνα Δημάδη, Χρήστος Καρράς, Χριστίνα Λιάτα, Κωνσταντίνος Τζάθας, Πρόδρομος Τσιαβός
Ανάθεση & Παραγωγή Φεστιβάλ Future N.O.W.: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Δραματουργικό σημείωμα
της ΙΛΕΙΑΝΑΣ ΔΗΜΑΔΗ 

ΜΕΛΛΟΝ Ι: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΗΔΗ

Εδώ είμαστε. Μετά από μια κοσμογονία. Mε τους καλλιτέχνες να στρέφουν το βλέμμα τους στους δρόμους των πόλεων, στις κοινωνικές εξεγέρσεις και στις καταστροφές του πλανήτη, στους ηγεμονικούς λόγους και στην κυρίαρχη κουλτούρα. Δεν κάνουν τέχνη μέσα από τα δωμάτιά τους. Ξέρουν πως το Instagram δεν είναι λιγότερο δημόσιο από την πλατεία Συντάγματος. Πως ο Steve Jobs είναι εξίσου επιδραστικός με τον Bertolt Brecht. Ζουν με το πρόβλημα και εφευρίσκουν καλλιτεχνικά πρωτόκολλα αντιμετώπισης ή/και υπέρβασής του.

Όλα αυτά ξεκίνησαν με ένα Open Call τον περασμένο Μάρτιο, για νέα πρωτότυπα έργα που να γραπώνουν το εκρηκτικό παρόν (FUTURE Ν.Ο.W. = New Original Works). Λάβαμε και αξιολογήσαμε εκατοντάδες προτάσεις. Σφυγμομετρήσαμε τον παλμό των ανθρώπων και των καιρών και προτείναμε την από κοινού παρουσίαση τεσσάρων έργων, αναδεικνύοντας τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Επιπλέον, με υποτροφίες έρευνας και ανάπτυξης, ενθαρρύναμε άλλη μια σειρά προτάσεων, τις οποίες θα δούμε μελλοντικά. Τέλος, συστήσαμε ένα εργαστήριο συλλογικής σκέψης.

Τα έργα που προέκυψαν από αυτές τις διεργασίες γράφτηκαν και δουλεύτηκαν μέσα στην πανδημία. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα έμοιαζαν αν αυτή δεν είχε συμβεί.

Γίναμε ένα πείραμα. Οι τέσσερις καλλιτέχνες και οι συνεργάτες τους, ο προσκεκλημένος δραματουργός Μανώλης Τσίπος και οι άνθρωποι της Στέγης συστήσαμε μια εφήμερη κοινότητα που σκέφτεται, εργάζεται και ανταλλάσσει ιδέες και πρακτικές από κοινού. Σε απροσδόκητες συναντήσεις με ιστορικούς, ποιητές, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, ακτιβιστές, γενετιστές, δημοσιογράφους, μαίες και απλούς περαστικούς. Κάποτε μοναχικά και άλλοτε κοινοβιακά. Εντός της Στέγης, αλλά και στο Victoria Square Project, στο ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ, στο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ Live Stage, στα καφενεία του Νέου Κόσμου και στην κορυφή της Πάρνηθας. Ήμασταν simul et singulis, όπως λέει το λατινικό ρητό που κοσμεί το οικόσημο του γαλλικού θεάτρου Comédie-Française: Όλοι μαζί και ο καθένας μοναδικός.

Τα έργα που προέκυψαν από αυτές τις διεργασίες γράφτηκαν και δουλεύτηκαν μέσα στην πανδημία. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα έμοιαζαν αν αυτή δεν είχε συμβεί. Αν αυτή δεν μας είχε σπρώξει να δώσουμε ένα σκαστό φιλί στον 21ο αιώνα όπως τον ξέραμε και να ξανοιχτούμε στην τωρινή μεταμορφωτική ριπή του χρόνου. Το μέλλον έγινε παρόν. Ας δηλώσουμε ευθαρσώς πως δεν είναι αβίωτο και ας το αποκωδικοποιήσουμε. Το θέατρό μας ξεκίνησε ήδη να το κάνει.

Ιλειάνα Δημάδη

Δημήτρης Μπαμπίλης, Babybird Babybird 
12 – 15 Νοεμβρίου 2020 | Μικρή Σκηνή | 19:30 
Διάρκεια: 90 λεπτά 

«Γιατί δεν κάνουν παιδιά όσες και όσοι θέλουν να κάνουν παιδιά;» Υποψήφιοι γονείς, μητέρες, γενετιστές, βιολόγοι, νομικοί, μαίες, δημογράφοι και ακτιβιστές παίρνουν θέση στην πιο σέξι οντολογική ερώτηση και σε μια παράσταση-ντοκιμαντέρ για την περίπλοκη σχέση της ερωτικής μας ζωής με την αναπαραγωγική μας δυνατότητα.

Στην Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών, ωστόσο, όλο και λιγότεροι άνθρωποι γεννούν όλο και λιγότερα παιδιά. O σκηνοθέτης Δημήτρης Μπαμπίλης και τέσσερις ειδικοί –μη επαγγελματίες ηθοποιοί– αναρωτιούνται: Πού πήγαν τα μωρά; Τι δείχνουν οι αριθμοί; Σταμάτησαν οι άνθρωποι να κάνουν σεξ;

Ένα εργαστήριο γενετικής, τέσσερις ειδικοί, κάποιοι πελαργοί και όλοι εμείς καταλαμβάνουμε τη Μικρή Σκηνή της Στέγης για ένα ζήτημα που μας απασχολεί όλους, αλλά ελάχιστοι το αγγίζουν χωρίς εθνικιστικές κορόνες. Οραματίζομαι το μέλλον σημαίνει μιλώ για τους ανθρώπους του μέλλοντος. Στην Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών, ωστόσο, όλο και λιγότεροι άνθρωποι γεννούν όλο και λιγότερα παιδιά. O σκηνοθέτης Δημήτρης Μπαμπίλης και τέσσερις ειδικοί –μη επαγγελματίες ηθοποιοί– αναρωτιούνται: Πού πήγαν τα μωρά; Τι δείχνουν οι αριθμοί; Σταμάτησαν οι άνθρωποι να κάνουν σεξ; Μήπως όλο και περισσότεροι επιλέγουν να μην αποκτήσουν απογόνους; Πώς οι κοινωνικές κατασκευές εμπλέκονται με τις βιολογικές παρορμήσεις; Κι αν όντως έχουμε «πληθυσμιακό έλλειμμα», γιατί διώκονται όσοι μετακινούνται για μια καλύτερη ζωή;

Η δημιουργική ομάδα του ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ συνθέτει μια παράσταση τεκμηρίωσης (documentary theatre), ερευνώντας τις έννοιες και τα ζητήματα της «υπογεννητικότητας», του «υπερπληθυσμού», της μητρότητας ως συνειδητής προσωπικής επιλογής, της διακοπής κύησης, των προγεννητικών ελέγχων, των κρατικών πολιτικών πρόνοιας, των τραπεζών σπέρματος και των dating apps. Χρησιμοποιώντας συνεντεύξεις, στατιστικές, προσωπικές μαρτυρίες και επιστημονικές μελέτες, εχεμύθεια και χιούμορ, παρεμβαίνουν σε μια συζήτηση που έως τώρα μονοπωλείται από ηθικό πανικό και ρητορικές περί κινδύνων «αλλοίωσης του έθνους».

Σκηνοθεσία & Δραματουργία: Δημήτρης Μπαμπίλης
Σκηνικά & Κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
Συνεργάτρια Έρευνας: Δήμητρα Λούπη
Βοηθός Σκηνοθεσίας & Δραματουργίας: Γεωργία Κανελλοπούλου
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Εμφανίζονται 4 ειδικοί στο θέμα: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Γιάννης Καραπαναγιωτίδης, Δάφνη Μόσχου-Χατζώκου, Ηλέκτρα Οικονομίδου
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΠΕΡΙΣΣΣΟΤΕΡΑ

Εύα Γιαννακοπούλου, Kin Baby 
12-15 Νοεμβρίου 2020 | Κεντρική Σκηνή | 20:30 
Διάρκεια: 45 λεπτά 

«Μην κάνετε παιδιά, κάντε νέο είδος» ή ορθότερα, «δημιουργήστε συντροφικότητες, όχι απογόνους» παροτρύνει η θεωρητικός Donna Haraway. Το χάπενινγκ της εικαστικού Εύας Γιαννακοπούλου μεταμορφώνει τη Στέγη στο κλαμπ «Κοσμογονία», εμβυθίζοντάς μας σε μια rave φαντασμαγορία όπου τα πάντα είναι πιθανά – ακόμη και τα νέα είδη. Είναι η πίστη στο «κάτι καινούριο» πιο ισχυρή από την πραγματικότητα; Ποιος κερδίζει από το μέλλον;

Ο κόσμος δεν υπάρχει πια. Το μόνο που έχει απομείνει είναι ένα κλαμπ. Πάνω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στον Νέο Κόσμο, στην πόλη που κάποτε ονομαζόταν Αθήνα. Εκεί ανανεώνεται η επιζώσα βιοποικιλότητα του πλανήτη Γη. Εκεί συντελείται μια κοσμογονία, όπου μικροοργανισμοί, βακτήρια, φυτά, ζώα, άνθρωποι και αβιοτικές οντότητες ανασυντάσσονται ισότιμα, συγκροτώντας μια πρωτόγνωρη βιοπολιτική συνθήκη.

Ο κόσμος δεν υπάρχει πια. Το μόνο που έχει απομείνει είναι ένα κλαμπ. Πάνω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στον Νέο Κόσμο, στην πόλη που κάποτε ονομαζόταν Αθήνα.

Πολύχρωμος φωτισμός νέον, φωτορυθμικά και μπουρμπουλήθρες, rave, αυστραλέζικα didgeridoo και ντραμς. Μια άμορφη, κομποστοποιημένη μάζα αποκαλύπτει σταδιακά πολυειδείς οργανισμούς που επιδίδονται σε μια έντονη, ερωτική χορογραφία. Άφυλα, ημίγυμνα ανθρωποειδή, υβριδικά αντικείμενα, απροσδιόριστης μορφής οντότητες και βακτήρια ετοιμάζονται για την απαρχή του νέου είδους. Ένα πλάσμα που γεννάει, περφόρμερ που επιδίδονται νευρικά σε παράδοξες δράσεις και δύο ποιήτριες/ποιητές, που ίπτανται ως ιέρειες/ιερείς, απαγγέλουν ερμηνείες για το νέο είδος που γεννιέται. Μία ράπερ επαναλαμβάνει τα λεγόμενα των ποιητριών/ποιητών, συνθέτοντας ένα μουσικό συνονθύλευμα που αποτελεί την κορύφωση του έργου.

Η Εύα Γιαννακοπούλου, εικαστικός με έντονη επιτελεστική δράση, είναι η οντότητα πίσω από όλα όσα συντελούνται στο club Κοσμογονία. Ελάτε, οι πόρτες θα μείνουν ανοιχτές.

Ιδέα, Σύλληψη & Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Εύα Γιαννακοπούλου
Χορογραφία: Άρια Μπουμπάκη
Ποιητικοί Διάλογοι: Sam Albatros
Μουσικοί: Σπύρος Καραμήτσος (ντραμς) και Solis Barki (didgeridoo)
Σχεδιαστής Φωτισμών: Nύσσος Βασιλόπουλος
Κατασκευή Κοστουμιών: Εύα Τσαμπάση
Βοηθός κατασκευής κοστουμιών και αξεσουάρ: Ναταλία Φραγκαθούλα
Ιπτάμενοι Performers: Sam Albatros και Αργύρης Μαρίνης
Performers: Κατερίνα Καλέντζη, Μαρκέλλα Ξυλογιαννοπούλου, Eliana Otta, Μichael Edwards, Atossa (Παρασκευή Δαμάσκου), Tάνια Βαρβέρη, Ελένη Καράκου, Αργύρης Μαρίνης, Ορφέας Κυριάκος Μάκαρης Καπετανάκης, Χρήστος Φουσέκης
Παρεμβάσεις: Βανέσσα Βενέτη, Γιώργος Σαμαντάς, Atossa (Παρασκευή Δαμάσκου)
Οργάνωση Παραγωγής: Delta Pi
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ηλίας Αδάμ, We are in the army now 
19 – 22 Νοεμβρίου 2020 | Μικρή Σκηνή | 19:30 
Διάρκεια: 80 λεπτά 

«Είμαστε στον καιρό των τεράτων, ανάμεσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει και σε έναν άλλον που παλεύει να γεννηθεί.» Τέσσερις wannabe σούπερ ήρωες. Κυβερνοχώροι. Video games. Smartphones. Νέες πραγματικότητες. Ένας campy, προσωπικός στρατός. Θα τους εμπιστευτείτε; Ήρθε η ώρα της «στρατολόγησης».

Ξεχάστε τη Μικρή Σκηνή. Έχει μεταμορφωθεί σε ένα υβριδικό social medium: κάτι μεταξύ Instagram account και οθόνης iPhone. Ξεχάστε (και) το θέατρο όπως το ξέρατε. Τα πάντα εδώ στραφταλίζουν από την ultrapop αύρα του κυβερνοχώρου. Οι τέσσερις περφόρμερ θυμίζουν τους σούπερ ήρωες Power Rangers, τα Pokemon και τη σέξι Cardi B. Όλα συμβαίνουν μέσα σε μια campy ατμόσφαιρα, γεμάτη snapshots από τις ζωές οριακών millennials, με χορογραφίες τύπου TikTok και βιντεοκλίπ της Britney Spears, με βαθιά εξομολογητικές selfies και memes για την αμφιλεγόμενη σχέση κοινωνικής-περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και κοινωνικών μέσων. Μόνο που εκείνο που ποστάρεται είναι η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με όλο το άγριο χιούμορ που την διακατέχει.

Η Gen Z παίρνει τα όπλα και μας υποδέχεται σε έναν νέο κόσμο όπου τα emoji και τα Pokemon συνυπάρχουν με την ακραία ευαισθησία και τον αιρετικό ακτιβισμό και σε ένα θέατρο εξίσου ψηφιακό όσο και αθεράπευτα σωματικό.

Μήπως είμαστε όλοι σούπερ ήρωες έτοιμοι να πολεμήσουμε; Χωρούν στην ίδια selfie ο Steve Jobs και η εργατική τάξη της Νίκαιας; Είναι ο ομοφοβικός πατέρας και η θρησκόληπτη Ελληνίδα μάνα ένα ακόμη πρότζεκτ εν εξελίξει; Εξηγούνται οι ιδεολογίες με emoji; Σε μια εποχή που είναι σαν να μην υπάρχουν πια δράστες, που τα πράγματα είναι ρευστά και ακατανόητα, ποιον θα πολεμήσουν οι ήρωες; Η Gen Z παίρνει τα όπλα και μας υποδέχεται σε έναν νέο κόσμο όπου τα emoji και τα Pokemon συνυπάρχουν με την ακραία ευαισθησία και τον αιρετικό ακτιβισμό και σε ένα θέατρο εξίσου ψηφιακό όσο και αθεράπευτα σωματικό.

Κείμενο & Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ
Σκηνικά, Κοστούμια, Ψηφιακός Χώρος: Sita Messer
Συνεργασία στο κείμενο και τη δραματουργία: Χρήστος Βρεττός, Χριστίνα Μαυρομμάτη
Συντονισμός δραματουργικών εργαστηρίων: Χρήστος Βρεττός
Πρωτότυπη μουσική: Gary Salomon
Χορογραφίες: Πάνος Μαλακτός
Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής
Δημιουργία video και animation: Ίρια Βρεττού
Παίζουν: Στυλιάνα Ιωάννου, Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου, Gary Salomon
Οργάνωση παραγωγής: Cultόpια
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κατάλληλο άνω των 18 ετών

Βίκυ Κυριακουλάκου, Η τέχνη του πολέμου 
19 – 22 Νοεμβρίου 2020 | Κεντρική Σκηνή | 20:30 
Διάρκεια: 100 λεπτά 

Ένα παγόβουνο κρέμεται πάνω από τα κεφάλια έξι αλλόκοτων υπαλλήλων γραφείου. Αρχικά το αγνοούν, όμως η μοίρα τους μεταμορφώνεται όταν αυτό φανερώνεται μπροστά τους. Μια ανοιχτή παραβολή με τη μορφή γλυκόπικρης οπερατικής εγκατάστασης για τα πάσης φύσεως παγόβουνα που επιλέγουμε να ξεχνάμε.

«Όταν γνωρίζεις καλά τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου καλά, μπορείς να δώσεις εκατό μάχες και να κερδίσεις και τις εκατό» αναφέρει ο Σουν Τσου. Έξι σχεδόν τυπικοί υπάλληλοι γραφείου περνούν την εργασιακή τους καθημερινότητα έχοντας πάνω από το κεφάλι τους ένα παγόβουνο. Εγχειρίδιο επιβίωσής τους το έργο του Σουν Τσου, που μπορεί να γράφτηκε πολλούς αιώνες πριν, αλλά αποτελεί το «ευαγγέλιο» του σύγχρονου μάνατζμεντ. Πώς επιβιώνει μια «στρατιά» στελεχών στο δικό της πεδίο μάχης, όταν η χρηματοοικονομική αγορά είναι ένας ιδιότυπος ζωολογικός κήπος όπου ο καθένας έχει το παρατσούκλι-ζώο του, ανάλογα με τη συμπεριφορά του στις αλλαγές των κεφαλαιαγορών; Τι συμβαίνει στη ζωή τους όταν το παγόβουνο αρχίζει να λιώνει; Τι ενώνει επαναστατικά τραγούδια, βαλς οπερέτας, τον κρητικό πυρρίχιο και το νεοζηλανδέζικο haka με στελέχη που φαντασιώνονται νέα μοντέλα εργασίας; Μήπως, όμως, αυτό που μύχια επιθυμούν είναι μια νέα, πρωτόφαντη πραγματικότητα;

Πώς επιβιώνει μια «στρατιά» στελεχών στο δικό της πεδίο μάχης, όταν η χρηματοοικονομική αγορά είναι ένας ιδιότυπος ζωολογικός κήπος όπου ο καθένας έχει το παρατσούκλι-ζώο του, ανάλογα με τη συμπεριφορά του στις αλλαγές των κεφαλαιαγορών;

Η παράσταση μας ταξιδεύει στη limbo μιας ανταγωνιστικής συνθήκης με απρόβλεπτες συνέπειες. Φυτά, κρουστά, ντιτζεριντού, live μουσική, χορός και ψυχική μετατόπιση από έναν θίασο που υπόσχεται να μας ετοιμάσει για τη μάχη που καταφθάνει. Με έναν εχθρό που μπορεί τελικά να είναι και φίλος.

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Βίκυ Κυριακουλάκου
Σκηνικά: Δήμος Κλιμενώφ
Κοστούμια: Μαρία Σεσίλ Ιγγλέση
Σχεδιασμός Ηχητικού τοπίου: Νίκος Νικολακόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Μουσικοί live: Νίκος Νικολακόπουλος, Άρης Καλλέργης
Ηθοποιοί: Άντριαν Φρίλινγκ, Βάλια Παπαχρήστου, Λάμπρος Γραμματικός, Βίκυ Κυριακουλάκου
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από το βιβλίο Sun Tzu, Η τέχνη του πολέμου, μτφρ. Ρένα Λέκκου-Δάντου, Εκδόσεις Περίπλους, 2003.

Διεθνές Διαδικτυακό Εργαστήριο και ανοιχτή συζήτηση DRAMATURGY NOW
6ωρο Εργαστήριο: 18.11.20 | 17:00-21:00 & 19.11.20 | 17:00-19:00
Ανοιχτή Συζήτηση: 19.11.20 | 19:00 -21:00 
Δωρεάν Συμμετοχή 

Στο πλαίσιο του προγράμματος FUTURE N.O.W., η Στέγη καλεί δραματουργούς των παραστατικών τεχνών και καλλιτέχνες του θεάτρου, της περφόρμανς και του χορού στο διήμερο Διεθνές Online Forum & Workshop DRAMATURGY NOW στις 18 και 19 Νοεμβρίου πάνω στη θεματική «Νέος Κόσμος, Νέες Μορφές Τέχνης, Νέες Δραματουργίες».

Το Dramaturgy NOW επιμελούνται και συντονίζουν η Δανάη Θεοδωρίδου (Βέλγιο/Ελλάδα) και η Μπετίνα Παναγιωτάρα (Ελλάδα) με τη συμμετοχή τεσσάρων ακόμη διακεκριμένων γυναικείων φωνών στον χώρο της δραματουργίας: Eylül Fidan Akıncı (Τουρκία), Maria Roessler (Γερμανία), Warona Seane (Ν. Αφρική) και Silvia Soter (Βραζιλία).

Έξι γυναίκες δραματουργοί από διαφορετικά μήκη και πλάτη του πλανήτη διερωτώνται: τι σημαίνει «δραματουργία» και τι μπορεί να προσφέρει αυτή σήμερα στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας;

Έξι γυναίκες δραματουργοί από διαφορετικά μήκη και πλάτη του πλανήτη διερωτώνται: τι σημαίνει «δραματουργία» και τι μπορεί να προσφέρει αυτή σήμερα στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας; Πώς δουλεύουν δραματουργικά στο θέατρο, τον χορό και την περφόρμανς στην Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη αυτή τη στιγμή; Πώς εργαζόμαστε ή, ακόμη καλύτερα, πώς συν-εργαζόμαστε σε μια ιστορική στιγμή που η ίδια η εργασία στον χώρο του πολιτισμού διακυβεύεται όσο ποτέ; Πώς σκεφτόμαστε νέες μορφές τέχνης και πώς παράγουμε συλλογικά τη νέα σκέψη για την τέχνη –άρα και για τον κόσμο στο διαρκώς μεταβαλλόμενο «εδώ και τώρα» του πανδημικού 2020; Πώς, εν τέλει, ζούμε, δημιουργούμε και… δραματουργούμε από κοινού;

Πρόκειται για διαδικτυακή εκδήλωση σε δύο μέρη: διαδικτυακό εργαστήριο/workshop (μέσω zoom) στις 18 και 19 Νοεμβρίου και διαδικτυακή ανοιχτή συζήτηση/forum (μέσω zoom) στις 19 Νοεμβρίου (19:00-21:00) για τον ρόλο της δραματουργίας στην εποχή των πανδημιών. TO DRAMATURGY NOW θα είναι ανοιχτό σε συγκεκριμένο αριθμό συμμετεχόντων, οι οποίοι θα επιλεγούν μέσω open calls.

Επιμέλεια: Δανάη Θεοδωρίδου (Βέλγιο/Ελλάδα) και Μπετίνα Παναγιωτάρα (Ελλάδα)
σε συνεργασία με την Ιλειάνα Δημάδη (Υπεύθυνη Δραματουργίας της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση)
και με τη συμμετοχή των: Maria Rößler (Γερμανία), Eylül Fidan Akıncı (Τουρκία),
Warona Seane (Ν. Αφρική) και Silvia Soter (Βραζιλία)

Λόγω του διεθνούς χαρακτήρα της εκδήλωσης, γλώσσα εργασίας του εργαστηρίου και της ανοιχτής συζήτησης θα είναι η αγγλική.