175071g-the lobster 2015 08

Για την τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου Ο αστακός που τιμήθηκε με το Βραβείο της Επιτροπής στο περσινό φεστιβάλ των Καννών. 

Του Νίκου Ξένιου

Έξι χρόνια μετά τον περίφημο Κυνόδοντα, στις αίθουσες παίζεται το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Γιώργου Λάνθιμου. Η συνεργασία του σκηνοθέτη με τον Ευθύμη Φιλίππου υλοποιεί ένα ακόμη σενάριο «παραξενίσματος»: στον βασικό πυρήνα των μόνιμων συνεργατών του εντάσσονται και ο φωτογράφος Θύμιος Μπακατάκης, ο μοντέρ Γιώργος Μαυροψαρίδης, οι ηθοποιοί Αριάν Λαμπέντ και η Αγγελική Παπούλια, ενώ η παραγωγή είναι ιρλανδο-βρετανικο-ελληνική και έχει κόστος 4 εκατομμυρίων ευρώ. Συμπαραγωγός είναι η νεοσύστατη εταιρεία παραγωγής Limp films του Λάνθιμου, που ήδη ετοιμάζει και μια μικρού μήκους με τίτλο «W.F.J.». Το σάουντρακ της ταινίας περιλαμβάνει Νικ Κέιβ, Στραβίνσκι, Σοστακόβιτς αλλά και Τώνη Μαρούδα. 

«Η ταινία», εξηγεί ο Λάνθιμος, «έχει τη δομή μιας ερωτικής ιστορίας μέσα σε ένα δράμα φυλακής και μαζί στοιχεία επιστημονικής φαντασίας. Στο «The lobster» οι άνθρωποι που αποτυγχάνουν να ζήσουν σε ζευγάρια έχουν αποτύχει να ζήσουν σύμφωνα με τους κανόνες της κοινωνίας τους. Οπότε γίνονται ζώα. Χάνουν το δικαίωμά τους να είναι άνθρωποι». Στηλιτεύοντας την κουλτούρα του ίντερντετ και την αδυναμία σύναψης ουσιαστικών σχέσεων, η ταινία του Λάνθιμου δημιουργεί έναν παράλληλο, εντυπωσιακό κόσμο με θεσμούς παραπληρωματικούς των δικών μας, με κοινές ανθρώπινες εμπειρίες και ανάδειξη των βαθύτερων συναισθημάτων μας, «τραβηγμένων» στα ακραία όριά τους.

Συνώνυμα και αντώνυμα για την αγάπη

Ο Λάνθιμος έχει δηλώσει σε συνέντευξή του πως η ταινία του είναι μια αντισυμβατική ερωτική ιστορία[1] «για τα τρομακτικά αποτελέσματα της μοναξιάς, του φόβου να πεθάνεις μόνος, του φόβου ότι θα ζήσεις μόνος και, πάνω απ' όλα, του φόβου ότι θα ζήσεις με κάποιον άλλο. Το να πιέζουμε τον εαυτό μας να αγαπήσει κάποιον είναι ένα είδος βασανιστηρίου. Το να ψάχνουμε να βρούμε κάποιον να αγαπήσουμε είναι ένα διαφορετικό είδος βασανιστηρίου. Το "The lobster" προσπαθεί να ανακαλύψει συνώνυμα για την αγάπη σε λέξεις όπως φόβος, κανόνες, διορίες, ταίριασμα, αφέλεια, ευημερία, ψέματα».

Κατά τις ομαδικές «συναντήσεις» των τροφίμων του Ιδρύματος, αφελείς δραματοποιημένες περιστάσεις της καθημερινότητας λειτουργούν ως «υπόδειγμα» ιδεώδους συντροφικής συμπεριφοράς.

Άμα τη εντάξει του κεντρικού ήρωα, του Ντέιβιντ, στο Ίδρυμα τίθενται και οι κανόνες, οι περιορισμοί και το ποινικό πλαίσιο για πιθανή παράβασή τους: δικαιούται να είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος, πρέπει όμως εξαρχής να τοποθετηθεί επ’ αυτού (να φορέσει «ετικέττα», δηλαδή) ώστε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του Ιδρύματος. Όσοι δεν καταφέρουν να ζευγαρώσουν στον δεδομένο χρόνο των 45 ημερών διαμονής τους στο Ίδρυμα θα οδηγηθούν στο «Δωμάτιο Μεταμόρφωσης», όπου με επέμβαση θα μεταμορφωθούν στο ζώο της προτίμησής τους. Ένας αγνώριστος Κόλιν Φάρελ ερμηνεύει τον κεντρικό ρόλο: απογοητευμένος αρχιτέκτονας που τον άφησε η γυναίκα του και του οποίου ο αδελφός δεν κατόρθωσε, επίσης, να ζευγαρώσει και δεν είναι παρά ο σκύλος που κουβαλά μαζί του. Κατά τις ομαδικές «συναντήσεις» των τροφίμων του Ιδρύματος, αφελείς δραματοποιημένες περιστάσεις της καθημερινότητας λειτουργούν ως «υπόδειγμα» ιδεώδους συντροφικής συμπεριφοράς: όταν ένας άντρας τρώει μόνος, κινδυνεύει να του «κάτσει» η μπουκιά και να πνιγεί, ενώ μια σύζυγος θα έσπευδε να του κάνει την «κίνηση Χάιμλιχ» και να τον σώσει από βέβαιο θάνατο. Όταν μια γυναίκα περπατά μόνη κινδυνεύει να βιασθεί, και ούτω καθ’ εξής: με εξαιρετικές ερμηνείες, ο Τζων Ράιλι και ο Μπεν Γουίσο πλαισιώνουν ως χαρακτήρες τον κεντρικό ήρωα, αποδυόμενοι επίσης στον μάταιο αυτόν αγώνα εναρμόνισης με την κουλτούρα “dating” της άχαρης εποχής μας: με τις επιταγές της Εξουσίας, του Ελέγχου και της Συλλογικής ταυτότητας που επιβάλλεται.

175071g-phot

Πρόκειται για μιαν αλληγορία πάνω στην έννοια της αγάπης στη σημερινή αποξενωμένη κοινωνία του 21ου αιώνα.

Η εκπληκτική Ολίβια Κόλμαν ερμηνεύει την Επικεφαλής του Ιδρύματος, που θέτει «ανοίκειες» εμπειρίες δίπλα στην εμπειρία της κανονικότητας, με αποτέλεσμα οι σκηνές να ακτινοβολούν το «παραξένισμά» τους. Εκπληκτικό χιούμορ του σεναρίου στο σημείο όπου η Επικεφαλής επαινεί την επιλογή του αστακού ως μορφής ζωής του αποτυχημένου, με το υπερρεαλιστικό επιχείρημα πως «Ένας λύκος κι ένας πιγκουίνος δεν θα μπορούσαν να ζευγαρώσουν, όπως ούτε και μια καμήλα με έναν ιπποπόταμο: αυτό», δηλώνει ανερυθρίαστα, «θα ήταν παράλογο»! Η Αριάν Λαμπέντ ερμηνεύει τη νοσοκόμα που με τίμημα τη ζωή της βοηθά τον ήρωα στη δραπέτευσή του. Η «γυναίκα χωρίς καρδιά» (Αγγελική Παπούλια) όπως και η Άσλεϊ Τζένσεν (η γυναίκα που «τρώει τα μπισκότα») δίνουν επιτυχημένα το στίγμα της απόλυτης περιθωριοποίησης στο πλαίσιο αυτού του «πειράματος ολοκληρωτισμού και αποτελεσματικότητας». Εφόσον πρόκειται για μιαν αλληγορία πάνω στην έννοια της αγάπης στη σημερινή αποξενωμένη κοινωνία του 21ου αιώνα, το μαύρο χιούμορ και το voice over συμβάλλουν στη συστηματική υπόσκαψη της σοβαρότητας των δρώμενων, προς την οποία η Παπούλια είναι απολύτως εναρμονισμένη και την οποία ο Γιώργος Λάνθιμος υπηρετεί ως πολιτική υπόθεση με μεγάλη σοβαρότητα.

Γυναίκες με καρδιά και γυναίκες χωρίς καρδιά: ερμηνευτικά κλειδιά και παρερμηνείες

Στο δεύτερο ήμισυ του φιλμ η δράση μεταφέρεται στο Δάσος και στην Πόλη. Στο δάσος ζουν οι «Loners»: η ηγέτιδά τους, ερμηνευμένη θαυμάσια από την Λεά Σεϊντού, έχει την αγριότητα της κακιάς βασίλισσας των σκανδιναβικών παραμυθιών. Οι ένοικοι του Ιδρύματος, για να εξασφαλίσουν και άλλες μέρες προθεσμίας στο επιδιωκόμενο «ζευγάρωμα», είναι αναγκασμένοι να ξαμολιούνται σε κυνήγι νυκτερινό, στη διάρκεια του οποίου χτυπούν τους «μοναχικούς» με αναισθητικά βέλη. Στην «αντίπαλη» αυτήν κοινότητα, των Loners, οι αισθηματικές σχέσεις απαγορεύονται ρητά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δεύτερου, εξίσου αυταρχικού περιβάλλοντος. Η αφηγήτρια Ρέιτσελ Βάις φονταμενταλίστρια εργένις των δασών και των λόγγων, θα συγκρουστεί ιδεολογικά με τον Ντέιβιντ, με αποτέλεσμα να ανατραπεί η ευταξία του «Ρόμπιν Χουντ» αυνανιστικού σύμπαντός της. 

175071g-giorgos lanthimos 07Σε άλλη συνέντευξή του ο Λάνθιμος αναφέρεται στη φάση της παραγωγής της ταινίας: «Με τον συν-σεναριογράφο μου, τον Ευθύμη Φιλίππου, συζητάμε για πολλά πράγματα, κι εδώ ενδιαφερθήκαμε για τις ανθρώπινες σχέσεις, κάτι που έχουμε κάνει και στο παρελθόν βέβαια, αλλά ίσως αυτή την φορά με πιο ρομαντικό τρόπο... Προχωρώντας, χτίστηκε σιγά σιγά ο κόσμος του «Αστακού» και πήρε μορφή το σενάριο. Είναι βαρετό να αντιγράφεις την πραγματικότητα. Γιατί να προσπαθήσεις, αφού είναι εδώ, μπροστά σου; Από την άλλη, όταν μιλάς για ανθρώπινες σχέσεις, συναισθήματα και αξίες, και όχι για… εξωγήινους, δεν μπορείς να απομακρυνθείς από το πραγματικό. Οπότε έχουμε να κάνουμε με μια «πειραγμένη πραγματικότητα», η οποία είναι απλώς μια ματιά πάνω σ’ αυτό που ζούμε διαφορετική από αυτή που το αμερικανικό σινεμά, άκρως νατουραλιστικό, έχει επιβάλει ως την απόλυτα ρεαλιστική».

Η «αντιδραματική» σκηνοθετική προσέγγιση αποβλέπει στην ενίσχυση του συναισθήματος του θεατή.

Μετά αυτήν τη γλαφυρή τοποθέτηση του ίδιου του δημιουργού, δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε κανείς ν’ αναζητά διαφορετικούς κώδικες προσέγγισης μιας τόσο σαφούς ως προς τις προθέσεις ταινίας. Κάποιες αρνητικές κριτικές, που στοχεύουν στην «ξηρότητα» της ερμηνείας των ηθοποιών, ίσως θα ’πρεπε να λάβουν υπ’ όψιν τους τον επιτηδευμένο, σκόπιμο χαρακτήρα της ισοπέδωσης του συναισθήματος, που υπηρετεί τον κεντρικό στόχο της ταινίας, δηλαδή μια παγερή κριτική στις μεθοδεύσεις αναπαραγωγής του ισχύοντος συστήματος αξιών. Υπό αυτό το πρίσμα, η «αντιδραματική» σκηνοθετική προσέγγιση είναι που αποβλέπει στην ενίσχυση του συναισθήματος του θεατή, και όχι η υποβολιμαία τροφοδότηση του θεατή με το συναίσθημα[2]. Θα προσέθετα δε μια προσωπική εκτίμηση: πως η δραματουργία του Γιώργου Λάνθιμου κλιμακούται στην οδό του παραλόγου κατ’ αντιστοιχίαν με το Σαλό του Πιέρ Πάολο Παζολίνι και το Μεγάλο Φαγοπότι του Φερρέρι, τα δύο έργα στα οποία, κατά τη γνώμη μου, χρωστά την έμπνευσή του και των οποίων είναι αντάξιος συνεχιστής.

175071g-the lobster 2015 01Ο δημιουργός

Ο Γιώργος Λάνθιμος γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα και σπούδασε κινηματογραφική και τηλεοπτική σκηνοθεσία στην Σχολή Σταυράκου. Το 2001 σκηνοθετεί μαζί με το Λάκη Λαζόπουλο το φιλμ: «Ο Καλύτερός μου Φίλος». Το 2002, ο Λάνθιμος κυκλοφορεί την μικρού μήκους ταινία, «Uranisco Disco». Το 2004 συμμετέσχε στην τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004.

Την επόμενη χρονιά, κυκλοφορεί την πρώτη μεγάλη μήκους ταινία του, που φέρει τον τίτλο «Κινέττα» και τέσσερα χρόνια μετά επιστρέφει με τον «Κυνόδοντα» (Dogtooth – 2009), που βραβεύτηκε στις Κάννες και κέρδισε Υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας του 2011. Δύο χρόνια μετά επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία: «Άλπεις» - 2011 και τώρα προβλέπεται να θριαμβεύσει με τον Αστακό.

Τα μελλοντικά του σχέδια περιλαμβάνουν ένα ψυχολογικό θρίλερ και το The Favourite, μια ταινία εποχής για τη βασίλισσα Αννα της Αγγλίας, όπου θα πρωταγωνιστούν η Κέιτ Γουίνσλετ (ή ίσως η Ρέιτσελ Βάις), η Εμα Στόουν και η Ολίβια Κόλμαν.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

 

Ο Αστακός (The Lobster - 2015)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου
Ηθοποιοί: Colin Farrell, Rachel Weisz, Jessica Barden, Olivia Colman, Ashley Jensen, Ariane Labed, Aγγελική Παπούλια, John C. Reilly, Léa Seydoux, Michael Smiley, Ben Whishaw
Παραγωγοί: Ed Guiney, Lee Magiday, Ceci Dempsey, Yorgos Lanthimos
Εxecutive producers: Andrew Lowe, Tessa Ross, Sam Lavender
Συμπαραγωγοί: Xρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Leontine Petit,
Carole Scotta, Joost de Vries και Derk-Jan Warrink
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θύμιος Μπακατάκης
Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης
Παραγωγή: Element Pictures, Scarlet Films, Limp Films
Συμπαραγωγή: Faliro House Productions (Greece), Haut et Court (France), Lemming Film (Netherlands)
 
[1] Η ταινία βραβεύτηκε με το βραβείο της Επιτροπής του 68ου φεστιβάλ των Καννών. Ελληνικές ταινίες που συμμετείχαν (συχνά με διακρίσεις) στο διαγωνιστικό της διοργάνωσης είναι η "Τελευταία Αποστολή" του Νίκου Τσιφόρου, η "Νεκρή Πολιτεία" του Φρίξου Ηλιάδη, το Κυριακάτικο Ξύπνημα, η Στέλλα, Το Κορίτσι με τα Μαύρα το Χαμένο Κορμί, Το Τελευταίο Ψέμα, η Στέλλα και η Ιφιγένεια του Κακογιάννη, το "Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα" του Ανδρέα Λαμπρινού, το "Ποτέ την Κυριακή" του Ζιλ Ντασέν, η "Μανταλένα" του Ντίνου Δημόπουλου, ο "Ουρανός" του Τάκη Κανελλόπουλου, τα "Κόκκινα Φανάρια" του Βασίλη Γεωργιάδη, η "Προδοσία" του Κώστα Μανουσάκη, οι «Κυνηγοί» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η "Κραυγή Γυναικών", ενώ ακολουθούν οι τέσσερις συμμετοχές του Θόδωρου Αγγελόπουλου και φυσικά ο Χρυσός Φοίνικας του 1998: 1984 - Ταξίδι στα Κύθηρα , 1991 - Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού, 1995 - To Βλέμμα του Οδυσσέα, 1998 - Μια Αιωνιότητα και μια μέρα. Χαρακτηριστικά φιλμ που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ, αλλά εκτός του διαγωνιστικού, όπως: «Τρωάδες» (1971) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Μέρες του '36» (1972) και «Θίασος» (1975) του Θόδωρου Αγγελόπουλου (Βραβείο FIPRESCI). Ενώ το 2009 ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου, πραγματοποιούσε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» (Un Certain Regard). Στο ίδιο τμήμα παρουσιάστηκε πέρσι με επιτυχία και το «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, έχει συμμετάσχει στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών με τρεις ταινίες του. Όμως το «Ζ» του 1969 (Βραβείο Επιτροπής και Βραβείο Ανδρικού Ρόλου στον Ζαν Λουί Τρεντινιάν) ήταν παραγωγής Γαλλίας και Αλγερίας - κερδίζοντας μάλιστα και το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για λογαριασμό της Αλγερίας. Το 1975 για το φιλμ «Special Section» κέρδισε στις Κάννες το Βραβείο Σκηνοθεσίας, σε μία ταινία συμπαραγωγής Γαλλίας, Ιταλίας και Δυτικής Γερμανίας, για μία δημιουργία που του απέφερε και υποψηφιότητα στις Χρυσές Σφαίρες, στην Κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Τέλος το υπέροχο «Missing» του 1982 (Ο Αγνοούμενος) - με τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ και τον Κώστα Γαβρά να κερδίζει το Όσκαρ Σεναρίου (μαζί με τον Donald Stewart), κέρδισε τόσο τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών όσο και το Βραβείο Ανδρικού Ρόλου για τον σπουδαίο Τζακ Λέμον, αλλά η ταινία είναι αμερικανικής παραγωγής.
[2] Από το τέλος της δεκαετίας του ’90, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης («Από την Άκρη της Πόλης» ), ο Πάνος Κούτρας («Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά» ) και το 2002 ο Γιάννης Οικονομίδης («Σπιρτόκουτο») διένοιξαν μια σύγχρονη οδό σουρρεαλισμού στο ελληνικό σινεμά. Άλλοι διείδαν επιρροές από τον Μπουνιουέλ, άλλοι είδαν στυλιζάρισμα και «ακαμψία» των ηθοποιών, κάποιοι σχολίασαν τα σενάρια και τις χειρονομίες των χαρακτήρων, όλοι όμως διέκριναν μια νέα στοιχειοθέτηση του συναισθήματος, σε ένα νέο «δρόμο» αντίληψης της κοινωνικής πραγματικότητας.
 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Από το βιβλίο στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη: Δύο πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα διασκευάστηκαν για να γίνουν μίνι σειρά και ταινία

Από το βιβλίο στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη: Δύο πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα διασκευάστηκαν για να γίνουν μίνι σειρά και ταινία

«Αυτοί που επέζησαν» και «Πανέξυπνα πλάσματα» των Τζέιν Χάρπερ και Σέλμπι Βαν Πελτ, που κυκλοφορούν και τα δύο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, έρχονται στις οθόνες μας, Κεντρική εικόνα: Από τη διασκευή του μυθιστορήματος «Αυτοί που επέζησαν».

Επιμέλεια: Book Press ...

Alphaville, του Ζαν-Λικ Γκοντάρ: 60 χρόνια μετά, η σκοτεινή αλληγορία για την τεχνολογική παράνοια στα θερινά σινεμά

Alphaville, του Ζαν-Λικ Γκοντάρ: 60 χρόνια μετά, η σκοτεινή αλληγορία για την τεχνολογική παράνοια στα θερινά σινεμά

Η εμβληματική ταινία επιστημονικής φαντασίας Alphaville του Ζαν-Λικ Γκοντάρ επιστρέφει στα θερινά σινεμά 60 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της σε αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια 4Κ από τη Summer Classics. Πρωταγωνιστούν: Έντι Κονσταντίν, Άννα Καρίνα, Ακίμ Ταμίροφ. Από τις 19 Ιουνίου, στα θερινά σινεμά.

Επιμ...

Σινεμά κάτω απ' τα αστέρια με κλασικά αριστουργήματα: Το πρόγραμμα και οι ειδικές προσφορές της Summer Cinemas

Σινεμά κάτω απ' τα αστέρια με κλασικά αριστουργήματα: Το πρόγραμμα και οι ειδικές προσφορές της Summer Cinemas

Κλασικά αριστουργήματα, σπάνιες επανεκδόσεις και επετειακές προβολές περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της Summer Cinemas που απλώνεται σε 22 θερινούς κινηματογράφους. Δείτε εδώ ποιες ταινίες έχουν προγραμματιστεί αλλά και πώς μπορείτε να διεκδικείτε προσκλήσεις και να επωφελείστε από τις ειδικές online προσφορές&n...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Tempo perso» της Κούλας Αδαλόγλου (κριτική) – Σε πορεία κάθαρσης

«Tempo perso» της Κούλας Αδαλόγλου (κριτική) – Σε πορεία κάθαρσης

Για την ποιητική συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου «Tempo perso» (εκδ. Σαιξπηρικόν).

Γράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς

...

Τι είναι ένα «βιβλίο»; Έλληνες συγγραφείς και εκδότες ζητούν να εξαιρούνται από τον όρο «βιβλίο» τα έργα Τεχνητής Νοημοσύνης

Τι είναι ένα «βιβλίο»; Έλληνες συγγραφείς και εκδότες ζητούν να εξαιρούνται από τον όρο «βιβλίο» τα έργα Τεχνητής Νοημοσύνης

Οι Έλληνες συγγραφείς και εκδότες με επιστολή τους ζητούν την υιοθέτηση ενός ακριβούς ορισμού για τη λέξη «βιβλίο», εξαιρώντας ρητά από αυτόν οποιοδήποτε κείμενο έχει δημιουργηθεί ή μεταφραστεί εξ ολοκλήρου από Τεχνητή Νοημοσύνη.

Επιμέλεια: Book Press ...

Γωγώ Φώτου: «Η τέλεια γυναίκα είναι ένα ψέμα»

Γωγώ Φώτου: «Η τέλεια γυναίκα είναι ένα ψέμα»

Η Γωγώ Φώτου μας συστήθηκε πρόσφατα με το μυθιστόρημά της «Babython – Μια ασύλληπτη ιστορία» (εκδ. Key Books).

Επιμέλεια: Book Press

Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη μία συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει; ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Ανί Ερνό [Annie Ernaux], «Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Ιουνίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τα σουπερμάρκετ και ο...

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα του Γιάννη Ζευγώλη «Η απόδραση της τελείας», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Σας μάζεψα, αγαπημένα μου σημεία, όλα εδώ για να σας ανακοινώσω την ...

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αφήγημα του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο [José Luís Peixoto], «Μου πέθανες» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μπήκα σ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Ιούνιος, μήνας υπερηφάνειας και διεκδικήσεων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Επιλέξαμε 10 βιβλία του 2025 με κουίρ χαρακτήρες που απομακρύνονται από τη στερεοτυπική αναπαράσταση και αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις. Στην κεντρική εικόνα, έργο της κουίρ καλλιτέχνιδας των αρχών του 20ου αιώνα Gluck. 

Γράφει η ...

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Πέντε μελέτες που κυκλοφόρησαν προσφάτα πραγματεύονται τη σχέση του νου με το σώμα, την έννοια του «τραύματος», αλλά και τη θέση της ψυχανάλυσης στον σύγχρονο κόσμο. Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Ποιος είναι ο ακριβής ρόλος της καρδιάς και ποιος του εγκεφάλου; Ποιοι μύθοι σχετικά με αυτά τα δύο όργανα καλλιεργούνται από τη σύγχρονη κουλτούρα; Τι αποτελεί «τραυματική εμπειρία» και πώς μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε αποτελεσματικά με τα νεαρά αυτιστικά άτομα; Τέσσερα νέα βιβλία από τις εκδόσεις Gutenberg καταπιά...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ