alt

Για την μπαρόκ όπερα Χένρυ Πέρσελ «Η βασίλισσα των ξωτικών» σε μουσική διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη / bijoux de kant, η οποία παρουσιάζεται μέχρι και τις 12 Μαΐου στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Του Νίκου Ξένιου

Το μπαρόκ μουσικό δράμα του αισθησιακού, ελευθεριάζοντος οπτιμιστή Χένρυ Πέρσελ Η βασίλισσα των ξωτικών είδαμε στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη. Τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων διευθύνει ο Σταύρος Μπερής, ενώ μεγάλα ονόματα της μονωδίας ερμηνεύουν τους κεντρικούς ρόλους και η Γλυκερία Μπασδέκη υπογράφει την απόδοση του λιμπρέτου στην ελληνική. Το έργο αυτό, που υπογράμμισε τη φωνητική ποιότητα του κόντρα τενόρου, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Dorset Garden Theatre του Λονδίνου, το 1692, ενώ μια νέα προσέγγισή του ανέβηκε το 2009 στην Glyndebourne Festival Opera, για την 350ή επέτειο από τη γέννηση του Πέρσελ, από τους Bruce Wood και Andrew Pinnock [1].

Οι Μάσκες μιας σύνθεσης

Οι πρώτες παραστάσεις της μπαρόκ όπερας έδιναν τη δυνατότητα σε σόλο τραγουδιστές και χορογράφους να εκδιπλώσουν τις ικανότητές τους στις ιταλικές και γαλλικές σκηνές. Η Αγγλία της εποχής της Παλινόρθωσης των Στιούαρτ ακολούθησε, σε μια προσπάθεια επαφής των ηθοποιών με το αριστοκρατικό κοινό και με την εισαγωγή γυναικών ερμηνευτών επί σκηνής. Οι «ημι-όπερες» ενσωμάτωναν εκτεταμένα μουσικά θέματα, μάσκες και ρετσιτατίβο.

Με την εξαίρεση των ποιμενικών μορφών και του μεθυσμένου ποιητή, η μουσική τραγουδιέται από υπερφυσικά όντα, πιο συγκεκριμένα από τις Μάσκες: πρόκεται γι’ αυτό που αποκαλείται «opera masca».

Ο Χένρυ Πέρσελ (Henri Purcell) υιοθέτησε σε γενικές γραμμές τη θεματική του «Ονείρου Θερινής Νυκτός» του Σαίξπηρ, κατά το πρότυπο της comédie-ballet του Μολιέρου και του Λουλί (βλ. Cadmuset Hermione) και δεύτερος μετά τον Έντμουντ Σπένσερ (που έγραψε το 1590 το επικό ποίημα Faerie Queene) [2]. Αργότερα, ο Πέρσελ πρόσθεσε μουσικές σκηνές όπως αυτήν του «Μεθυσμένου Ποιητή» της Πρώτης Πράξης, καθώς και Μάσκες στις επόμενες πράξεις. Με την εξαίρεση των ποιμενικών μορφών και του μεθυσμένου ποιητή, η μουσική τραγουδιέται από υπερφυσικά όντα, πιο συγκεκριμένα από τις Μάσκες: πρόκεται γι’ αυτό που αποκαλείται «opera masca». Το κλείσιμο του έργου, ο «Ύμνος στον Υμέναιο» που ψάλλουν οι Μάσκες, συντέθηκε για την επέτειο των δεκαπέντε χρόνων γάμου του Ουίλιαμ του 3ου και της Μαρίας. Ανάμεσα στις πράξεις του δράματος παίζονταν «Act Tunes» και η επόμενη πράξη «άνοιγε» με μια μικρή συμφωνική σύνθεση 3-5 λεπτών. Η «μάσκα επανασυμφιλίωσης» του Όμπερον και της Τιτάνια στο τέλος της Τέταρτης Πράξης προεικονίζει τη Μάσκα του τέλους. Οι άριες των Τεσσάρων Εποχών (Φθινόπωρο, Καλοκαίρι, Άνοιξη, Χειμώνας) συνοδεύονται από αντίστοιχες μάσκες, ενώ η ιαπωνική μάσκα του τέλους είναι εμπνευσμένη από τη συλλογή κινέζικης πορσελάνης της βασίλισσας Μαρίας.

Ελληνικός παγανισμός και μπαρόκ μουσική

Η Τιτάνια προσδίδει στο έργο του Πέρσελ τον χαρακτήρα του «δράματος ξωτικών», βγάζοντας τη θεματική από την ονειρική ατμόσφαιρα του Σαίξπηρ και αναγκάζοντας τον Πέρσελ να συνθέσει ένα τραγούδι για την Πρώτη Σκηνή.

Η Τιτάνια, η βασίλισσα των ξωτικών και της νύχτας, θέμα ενός λυρικού δράματος του Έντμουντ Σπένσερ, ήταν το κεντρικό πρόσωπο ενός court ballet που παρουσιάστηκε προς τιμήν της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, το 1591, στο Έλβεθαμ. Στη Δεύτερη Πράξη η Νύχτα και ο Ύπνος αποκαλύπτουν την πρόθεση του Όμπερον να χρησιμοποιήσει το λουλούδι του έρωτα για να προκαλέσει σύγχιση στους εραστές: έτσι παράγονται οι αλληγορικές φιγούρες της Μυστικότητας και του Μυστηρίου, για να εγκαινιαστεί μια βραδιά μαγείας, γεμάτη από πλάσματα που άλλο δείχνουν και άλλο είναι. Τα ξωτικά υμνούν τις απολαύσεις της εξοχής («Come, come, come, come, let us leave the town»), κατόπιν εισέρχεται (ως Μάσκα) ένας μεθυσμένος ποιητής για να τραγουδήσει το «Fill up the bowl» και τα ξωτικά τον σαρκάζουν και τον απομακρύνουν. Η Τιτάνια προσδίδει στο έργο του Πέρσελ τον χαρακτήρα του «δράματος ξωτικών», βγάζοντας τη θεματική από την ονειρική ατμόσφαιρα του Σαίξπηρ και αναγκάζοντας τον Πέρσελ να συνθέσει ένα τραγούδι για την Πρώτη Σκηνή: όταν οι εραστές και οι χωρικοί μπαίνουν στο σύμπαν του Όμπερον, ένας σόλο τενόρος τραγουδά το «Αll ye songsters of the air» και το μουσικό σύνολο απαντά με ήχους πουλιών, ενδεικτικούς της μαγείας που θα εκδιπλωθεί στο εξής.

Στο πρωτότυπο έργο του Πέρσελ, όταν επέρχεται η μαγεία επί σκηνής η Νύχτα τραγουδά («See, even Night»), το Μυστήριο τραγουδά («Mystery's song»), η Μυστικότητα τραγουδά («One charming night»), ο Ύπνος τραγουδά κι αυτός («Hush, no more, be silent all»), ενώ μια Νύμφη ψάλλει τις απολαύσεις και τα βάσανα του Έρωτα («If love's a sweet passion»). Αυτή η στροφική μπαλάντα υμνεί τον παραπλανητικό χαρακτήρα του Έρωτα, ενώ υπάρχει και ένας ύμνος στον Μεγάλο Πατέρα Ήλιο («Great parent of us all»). Τα όμποε, οι τρομπέτες, τα τύμπανα, κάποια έγχορδα και το τσέμπαλο κοντίνουο ήταν τα όργανα του δέκατου έβδομου αιώνα που συνόδευαν την ημι-όπερα. 

alt

Ο ερωτισμός των bijoux de kant

Tο φως αναδεικνύει τον ολόγυμνο, αισθησιακό Τάσο Καραχάλιο (Απόλλωνα), που αποτελεί μεν κεντρικό αισθητικό στοιχείο της παράστασης, «επιβάλλει», όμως, μια συνεχή παρουσία επί σκηνής, ταλαιπωρούμενος σε χαλαρή κινησιολογία και προσδίδοντας στον χορό του ασαφή σημειολογία: είναι ένας σάτυρος ή είναι ένας εραστής που απογυμνώθηκε από τις συμβάσεις και απλώς υπογραμμίζει την οδύνη με την κίνησή του;

Στο κείμενο της παράστασης η Δάφνη και ο Απόλλωνας (στη θέση της Τιτάνια και του Όμπερον) εισέρχονται στο δάσος ερωτευμένοι αλλά το σκοτάδι τούς χωρίζει και ρίχνει τον εραστή στον βυθό μιας χαοτικής λίμνης, από τις δίνες της οποίας εκείνος πασχίζει να ελευθερωθεί, ενώ εκείνη κλαίει πιστεύοντας ότι τον έχασε για πάντα. Το κορμί, στην παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη, είναι πάντα το ίδιο, παλεύει να αποκτήσει πρόσωπο μέσα από το ερωτικό αντικείμενο που έχει απολεσθεί. Πίσω από μαύρη διαφανή κουρτίνα, το κορμί του εραστή μετατρέπεται σε «τοπίο» της επιθυμίας, ανάλογο με το ψυχικό τοπίο των «Αμάραντων», όπου επιστρατεύθηκε η ίδια λαογραφική αναφορά στους «γενίτσαρους», που φεύγουν για τον πόλεμο αποχωριζόμενοι από τη γυναίκα τους. Όταν αποσύρεται η αυλαία αυτή, το φως αναδεικνύει τον ολόγυμνο, αισθησιακό Τάσο Καραχάλιο (Απόλλωνα), που αποτελεί μεν κεντρικό αισθητικό στοιχείο της παράστασης, «επιβάλλει», όμως, μια συνεχή παρουσία επί σκηνής, ταλαιπωρούμενος σε χαλαρή κινησιολογία και προσδίδοντας στον χορό του ασαφή σημειολογία: είναι ένας σάτυρος ή είναι ένας εραστής που απογυμνώθηκε από τις συμβάσεις και απλώς υπογραμμίζει την οδύνη με την κίνησή του;

Η μεσόφωνος Θεοδώρα Μπάκα (Δάφνη) απέδειξε τις υψηλές ερμηνευτικές της δυνατότητες στο μακρόσυρτο παράπονο της ιδιότυπης, εμμονικής passacalgia «Αφήστε με να κλάψω» («O let me weep»). Η μαγεία γεννιέται με το επίμονο κλάμα, ο έρωτας εκ της κόνεώς του αναγεννάται. Ο οδυρμός της Δάφνης ξυπνά τα πλάσματα του δάσους, τα πνεύματα των Τεσσάρων Εποχών και ένα χορό Νυμφών και σατύρων ή πνευμάτων του δάσους (goblins), που με τη μαγεία θα τους επανενώσουν.

Ο κόντρα τενόρος Γιάννης Καλύβας, που ερμηνεύει τον ρόλο του Φθινοπώρου, μάς πληροφορεί ότι «μια νύχτα γητειάς δίνει περισσότερη απόλαυση από χίλια τυχερά πρωϊνά». Οι ρόλοι θα ενοποιηθούν στα τραγούδια των τεσσάρων εποχών της επόμενης σκηνής: η Άνοιξη (εξαιρετική η σοπράνο Φανή Αντωνέλλου) τραγουδά «Thus, the ever grateful spring», ο Νίκος Σπανός ως Καλοκαίρι τραγουδά το «Here's the Summer» και ο Χειμώνας (αποκάλυψη της βραδιάς ο βαρύτονος Χάρης Ανδριανός) τραγουδά «Now Winter comes slowly». 

Μια πρωτότυπη παράσταση

Κεντρικό γνώρισμα αυτής της σύνθεσης είναι το ότι σημαντικά μουσικά μέρη γράφτηκαν για δευτερεύοντες χαρακτήρες (Μάσκες Νυμφών για τις/τους χορωδούς του Δήμου Αθηναίων, όπως τους έντυσε ο ταλαντούχος σκηνογράφος/ενδυματολόγος Κωνσταντίνο Σκουρλέτης, γιος του σκηνοθέτη), που υπό άλλες συνθήκες θα έφεραν τα ονόματα «Δρυάδα», «Νεράιδα», «Μαζωχτής σανού», κ.λπ. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο, ότι επιλέγονται μάσκες ζωγραφιστές επί το πλείστον, εμπνευσμένες από τα αναστενάρια και τους διονυσιακούς εορτασμούς της Μπούλας με το βαμμένο λευκό πρόσωπο της βόρειας Ελλάδας, που συμβολίζει την αποξήρανση, τη νέκρωση της καλλιεργήσιμης γης στη διάρκεια του χειμώνα, που όμως έχει κόκκινες βούλες στα μάγουλα, προοιωνίζοντας το μπουμπούκιασμα της άνοιξης. Άλλωστε, ο «Πρόσωπος» είναι πλέον σήμα κατατεθέν της αισθητικής των bijoux de kant και χαρακτηρίζει με μιαν ιδιότυπη ελληνικότητα την ατμόσφαιρα των παραστάσεών τους. Οι μεταμορφώσεις του έρωτα αποδίδονται από τη στολή ενός εθίμου που ερμηνεύεται αποκλειστικά από άντρες που φορούν αυτήν τη μάσκα.

Ο μουσικός οραματισμός του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου υλοποιείται θαυμαστά με τη διατήρηση της σκηνικής αυτής μουσικής, χωρίς την προσθήκη νεωτερικών στοιχείων ή εφέ, ενώ ο Γιάννης Σκουρλέτης εγκαταλείπει σκοπίμως την πρόζα, στήνοντας μια πιο εύκαμπτη δραματουργική εκδοχή του έργου.

Εκ των πραγμάτων η θεματική του λιμπρέτου (εξαπάτηση του έρωτα, μεταμόρφωση, εξοικείωση και, κυρίως, πάλη των δύο φύλων) αφήνει μεγάλη ελευθερία στον Σκουρλέτη να κινηθεί στις παραδόσεις μας: αφενός τα διονυσιακά πνεύματα των δικών μας δασών, αφετέρου το αττικό (εδώ, ίσως, αρκαδικό, με μεγάλες θημωνιές στο βάθος, όπου εξαφανίζονται οι μορφές) τοπίο που το πρωτότυπο σαιξπηρικό έργο επιλέγει ως ιδεώδη τόπο του δράματος. Με τις συνεχείς μεταμορφώσεις (που και ο Οβίδιος τοποθετεί σε βουκολικό σκηνικό) πετυχαίνει να σκηνοθετήσει έναν locum idealis όπου θα διαδραματισθεί η νυχτερινή αυτή τελετουργία του έρωτα και της ανεύρεσης του ερώμενου προσώπου, και μαζί και της ταυτότητας. Η βαθειά λίμνη βασανισμού και περιπλάνησης της Πρώτης Πράξης, στην ωραιότατη σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη, μετατρέπεται στην ήρεμη, κατευνασμένη πηγή του Κήπου των Συντριβανιών (ένα χόμπι του βασιλιά Ουίλιαμ), εκεί όπου ο Όμπερον καλεί τον Υμέναιο να ευλογήσει τον γάμο των δύο εραστών.

Ο μουσικός οραματισμός του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου υλοποιείται θαυμαστά με τη διατήρηση της σκηνικής αυτής μουσικής, χωρίς την προσθήκη νεωτερικών στοιχείων ή εφέ, ενώ ο Γιάννης Σκουρλέτης εγκαταλείπει σκοπίμως την πρόζα, στήνοντας μια πιο εύκαμπτη δραματουργική εκδοχή του έργου. Το πεντάπρακτο πρωτότυπο συρρικνώνεται σε τρεις πράξεις. Τα φωνητικά και ενόργανα μέρα είναι προσαρμοσμένα στα δέκα όργανα εποχής των Latinitas Nostra (τσέμπαλο, μπαρόκ βιολί, βιολόνε, βιόλα ντα γκάμπα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, άρπα, γιαϊλί ταμπούρ, λαούτο και θεόρβη).

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


[1] Όταν ξαναβρέθηκε η χαμένη παρτιτούρα του Πέρσελ, ο Μπέντζαμιν Μπρίττεν εμπνεύστηκε με τη σειρά του, το 1960. Στο ενδιάμεσο, από τον Σαίξπηρ είχαν εμπνευσθεί ο Ροσίνι, ο Βέρντι, ο Μπελίνι, ο Μέντελσον, ο Γκουνό και ο Μπερλιόζ. Yπάρχει, μάλιστα, και η διασκευή του Λουτσιάνο Μπέριο.
[2] Στην εκδοχή του (τριανταπεντάχρονου, τότε) άγγλου συνθέτη διατηρούνται η συμφιλίωση των ξωτικών με τον βασιλιά, η σύγχιση των αθηναίων εραστών και η τραγωδία του Πύραμου και της Θίσβης, αυτή η μπουρλέσκ εκδοχή του «Ρωμαίου και Ιουλιέττας». Τονίζεται η ευγενική καταγωγή του Όμπερον, μιας μορφής που ανάγει την καταγωγή της στο μεσαιωνικό chanson de geste. Ο Όμπερον ήταν κεντρικός χαρακτήρας μιας παράστασης του Μπεν Τζόνσον στην αγγλική αυλή, το 1611, ενώ, δύο αιώνες μετά, επανεμφανίζεται στην ομώνυμη όπερα του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ (1826). Η μορφή του Πουκ είναι αντλημένη από το κελτικό φολκλόρ (Robin Goodfellow).

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«O τρόπος να χωράς μέσα στην πόλη»: Ξεκινά η εικαστική έκθεση του Χάρη Μπασκόζου

«O τρόπος να χωράς μέσα στην πόλη»: Ξεκινά η εικαστική έκθεση του Χάρη Μπασκόζου

Την Πέμπτη 15 Μαΐου η γκαλερί 7 παρουσιάζει την έκθεση του Χάρη Μπασκόζου με τίτλο «O τρόπος να χωράς μέσα στην πόλη». 

Επιμέλεια: Book Press

...
Ήχοι και μελωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας στην Αθήνα: Οι εκδηλώσεις λατρευτικής μουσικής που θα παρακολουθήσουμε

Ήχοι και μελωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας στην Αθήνα: Οι εκδηλώσεις λατρευτικής μουσικής που θα παρακολουθήσουμε

Μια παρουσίαση των σημαντικότερων εκδηλώσεων λατρευτικής μουσικής που θα λάβουν χώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα. Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία από το Τρίτο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής.  ...

LETTERDOM: Έκθεση του Πάρι Κούτσικου στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα – Η πανδαισία των γραμμάτων

LETTERDOM: Έκθεση του Πάρι Κούτσικου στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα – Η πανδαισία των γραμμάτων

Η έκθεση LETTERDOM του Πάρι Κούτσικου [parisko] εγκανιάζεται την Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. «Η εικαστική ενότητα LETTERDOM γίνεται μια ποιητική σύνοψη της ιστορίας της τέχνης από τον Μεσαίωνα έως τις μέρες μας, ένα είδος μουσείου που στεγάζει τις δυναμικές σχέσεις του υπαρκτού μ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

O Μπενχαμίν Λαμπατούτ στη Στέγη: «Όλοι οι αγαπημένοι μου δημιουργοί πέθαναν φτωχοί και μόνοι, οπότε κάτι κάνω λάθος»

O Μπενχαμίν Λαμπατούτ στη Στέγη: «Όλοι οι αγαπημένοι μου δημιουργοί πέθαναν φτωχοί και μόνοι, οπότε κάτι κάνω λάθος»

Ο Χιλιανός συγγραφέας Μπενχαμίν Λαμπατούτ (Benjamín Labatut) μίλησε χθες με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Τα βιβλία του συγγραφέα, που ήταν διαθέσιμα στο φουαγιέ του ισογείου της Στέγης, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δώμα.

...
«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη βραβευμένη με το «Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPL) 2021» συλλογή διηγημάτων της Μαλτέζας συγγραφέως Λάρα Καλέγια (Lara Calleja) «Τα καταστρέψατε όλα» (μτφρ. Βίκυ Πορφυρίδου), η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: ...

«Ηθοποιός» της Αν Ένραϊτ (κριτική) – Κόρη που μεγαλώνει στη σκιά μιας μητέρας σταρ

«Ηθοποιός» της Αν Ένραϊτ (κριτική) – Κόρη που μεγαλώνει στη σκιά μιας μητέρας σταρ

Για το μυθιστόρημα της Αν Ένραϊτ (Anne Enright) «Ηθοποιός» (μτφρ. Μαρία Φακίνου, εκδ. Καστανιώτη). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία «Sunset Boulevard» του Μπίλι Γουάιλντερ.

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη βραβευμένη με το «Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPL) 2021» συλλογή διηγημάτων της Μαλτέζας συγγραφέως Λάρα Καλέγια (Lara Calleja) «Τα καταστρέψατε όλα» (μτφρ. Βίκυ Πορφυρίδου), η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: ...

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από την εισαγωγή της μελέτης του Αχιλλέα Σύρμου «Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα–φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 – 1991», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Τέσσερις πρόσφατες ποιητικές συλλογές που ξεχωρίζουν

Τι διαβάζουμε τώρα; Τέσσερις πρόσφατες ποιητικές συλλογές που ξεχωρίζουν

Τέσσερις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές από την περισσότερο ή λιγότερο πρόσφατη εκδοτική σοδειά. Τρία έργα από δόκιμους δημιουργούς και ένα αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο.

Γράφει ο Γιώργος Δρίτσας 

...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα κλασικά και σύγχρονα μυθιστορήματα μεταφρασμένης λογοτεχνίας

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα κλασικά και σύγχρονα μυθιστορήματα μεταφρασμένης λογοτεχνίας

Σταντάλ, Φώκνερ, Έσσε, αλλά και σύγχρονες φωνές συγκροτούν μια δεκάδα βιβλίων που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και που αξίζει να διαβάσουμε. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ