Συγγραφέας, δάσκαλος, δημοσιογράφος, ζωγράφος, εκπρόσωπος του PFLP, ο Γασσάν Καναφάνι άφησε μια απέθαντη κληρονομιά στον αραβικό κόσμο. Ο Σάιντ τον θεωρούσε «μια από τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της παλαιστινιακής κουλτούρας», έναν συγγραφέα που «ένωνε το προσωπικό με το πολιτικό» χωρίς να υποκύπτει σε στερεότυπα. Χρησιμοποίησε την έννοια της «αντιστικτικής ανάγνωσης» (contrapuntal reading) για να αναλύσει το πώς ο Καναφάνι αμφισβητούσε τις αποικιακές αφηγήσεις.
Στο βιβλίο που κρατάτε, παρουσιάζονται τα είκοσι από τα εξήντα τέσσερα διηγήματά του.
Επιλογικά, ο Νασίμ Αλάτρας φωτίζει, με εκτενείς σημειώσεις, την ιστορία τόπων, προσώπων, γεγονότων και ημερομηνιών που ξεπροβάλλουν σε αυτά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Η πεζογραφία του Καναφάνι είναι μια μορφή αντίστασης - οι ιστορίες του δεν είναι απλές αφηγήσεις, αλλά πράξεις προκλητικές ενάντια στη διαγραφή. Δεν ήταν απλά ένας συγγραφέας, ήταν ένας διανοούμενος-μαχητής, κάποιος που κατανοούσε ότι ο πολιτισμός είναι πεδίο μάχης». (Edward Said)
«Ο Καναφάνι, όπως και ο Μαχμούντ Νταρουίς, δεν έγραψαν απλώς για την Παλαιστίνη - την εξέφραζαν. Όταν ο Καναφάνι έγραφε για την εξορία, δεν έκανε λογοτεχνία, έκανε πολιτική με άλλα μέσα. Το Ισραήλ το κατάλαβε αυτό, γι' αυτό τον σκότωσε. Όταν σκοτώνεις έναν συγγραφέα, φοβάσαι τη δύναμη των λέξεών του. Έδινε φωνή στους αδύναμους. Ήξερε ότι η πιο επικίνδυνη αντίσταση είναι η αντίσταση της μνήμης». (Ilan Pappe)
«Ο Γασσάν Καναφάνι είναι οι αρχές της παλαιστινιακής λογοτεχνίας και ο δάσκαλος όλων μας». (Elias Khoury)