Δυο αδέλφια, συνεργοί και συνένοχοι στη μάχη τους για επιβίωση απέναντι σε έναν κακοποιητικό, απρόβλεπτο πατέρα, αναζητούν απεγνωσμένα αγάπη, καταφύγιο, αλλά και τρόπο διαφυγής. Πάνω στα ερείπια της οικογένειας, που αυτοκαταστρέφεται και τους καταστρέφει, ο Χουλιάν υψώνει ένα τείχος σιωπής. Μέσα από σκόρπιες φωτογραφίες που εκείνος φύλαξε, η αδελφή του ακολουθεί μια επώδυνη διαδρομή μνήμης, αναζήτησης και αυτογνωσίας.
Η Αλαΐδε Βεντούρα, με πρόζα λιτή, σχεδόν αφαιρετική, αλλά συνάμα άμεση και αφοπλιστική, αναδεικνύει ένα θέμα επίκαιρο πάντα: την ενδοοικογενειακή σωματική και ψυχολογική βία. Ταυτόχρονα όμως μας δίνει και μια μελέτη της Σιωπής: Είναι ένας τρόπος άμυνας; Ή μήπως μια ακόμα μορφή βίας; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)