Οι Λοξοί δρόμοι είναι ένα πολυπρόσωπο θεατρικό έργο. Πολυπρόσωπο, με την έννοια ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο υποδύεται μια γυναίκα, η οποία περιδιαβάζει σπουδαίους γυναικείους ρόλους του διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου (Ευριπίδης, Σαίξπηρ, Ίψεν, Στρίντμπεργκ, Ουίλλιαμς) υποβοηθούμενη επί σκηνής από έναν πλαστό "σκηνοθέτη" που την ακομπανιάρει καθ' υπόδειξίν της. Περιέργως, προκύπτει σχεδόν μια ταύτιση με τη σημερινή πραγματικότητα, έτσι ώστε ο θεατής να σκεφτεί προβλήματα και καταστάσεις που μας αφορούν.
Το Δέντρο είναι μια περίεργη ιστορία που εκτυλίσσεται στη διάρκεια μιας μέρας. Όνειρο και πραγματικότητα αντιμέτωπα. Το "αλλού" παίζει το παιχνίδι του "εδώ" και το "άλλοτε" το παιχνίδι του "τώρα". Λίγο Μπέκετ, λίγο Ιονέσκο. Λίγο Το μάθημα, λίγο Α, οι ευτυχισμένες μόρες. Δύο μεσήλικοι άντρες στη μέση του πουθενά, ένα δέντρο, ένα ποτιστήρι και μια αδιάκοπη παρέλαση ανθρώπων που δείχνουν σχετικοί ή άσχετοι. Έως που πέφτει η νύχτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)