Όταν το μελάνι ποτίζει το λευκό χαρτί, τότε οι «λέξεις» της Ποίησης γίνονται «κόκκινες». Ένα βαθύ «κόκκινο» χρώμα, ίδιο με αυτό που έχει το αίμα όταν διψάει για ζωή. Όταν βουτάει στην πληγή, όταν ορμάει και παραδίδεται στον έρωτα αμαχητί... Όταν θυμώνει, όταν φοβάται και θρηνεί. Όταν θυμάται... 39 ποιήματα φτιαγμένα από ρεαλισό, ακρατο λυρισμό, καυστικό χιούμορ, σουρεαλισμό, ειρωνεία αναζητούν την «υπέρβαση»! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)




















