Χώμα ελευθερίας μωβ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Λιμανάκι απαθές έμεινες ξαπλωμένο
Τη νύχτα της ύαινας φωτιάς
Εισπνέοντας την οσμή
Της καμένης σάρκας στο Μάτι
Και των προοδευτικών που εκείνες τις ώρες
Συζητούσαν με τον Άρη Βελουχιώτη
Όμως, την άλλη μέρα που σηκώθηκες
Ηλιόλουστο υποδεχόσουν πάλι απαθώς
Φωνές σωσμένων και παιδιών
Λιμανάκι ουδέτερο
Όπως ο Γιεχβά
Όπως ένα οποιοδήποτε καθίκι

Ομοιόβαθμο του Μαύρου Κράτους της Κοιλάδας των Τεμπών
Που άφησε να φιλήσει ο θάνατος τα παιδιά μας
Αλλά σε πείσμα του
Τα υπολείμματα των οστών τους
Νικώντας την πυρόσφαιρα
Συνεχίζουν κανονικά τα μαθήματά τους
Σαρκάζοντας
[Από την έκδοση]

«Η ανθρώπινη ευαισθησία σας βρίσκει δημιουργική διέξοδο στην ποίησή σας, που συγκινεί, προβληματίζει, αποτελώντας μια εύγλωττη πνευματική διαμαρτυρία. Έχετε και το χάρισμα -προϊόν άσκησης και αγώνα- να κυριαρχείτε στη γλωσσική έκφραση της σκέψης σας, που είναι προϋπόθεση της αληθινής ποίησης». (Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Ομότιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)