Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ
"Ήταν φυσιολογικό να σκοτώσω κι εγώ μπροστά στο ψυγείο με τω πτώματα των ζώων σε έγχρωμες πλαστικές σακούλες, είπε στους δημοσιογράφους. Ήταν ξεβιδωμένες και άσιτες από αγάπη οι νύχτες μου. Μ' ένα καρβέλι θάνατο μοίραζα μαζί της τον αέρα του αρχοντικού. Ήταν και εκείνο το τίποτα της ψυχής, στα μικρά χωριά του καναπέ παρέα μ' ένα σκύλο μαύρο στην άβυσσο του χρόνου σχισμένο. Πρώτα, θέρισα όλες τις πορσελάνες των ήλιων που κράταγαν οι μοίρες μας στις σκιές των δωματίων. Μετά πήρα το μαχαίρι".
Αυτά ανέφερε ο δημόσιος κατήγορος κατά την ακροαματική διαδικασία, περί των πρόωρων εκπνοών της νοσοκόμας κατά την διήμερη εφημερία της στα εξωτικά του νεκροθάλαμου αισθήματα.
[Από την έκδοση]