Το θύμα είναι ο ήρωας του καιρού μας. Το να είσαι θύμα προσδίδει γόητρο, επιβάλλει ακρόαση, υπόσχεται και προωθεί την αναγνώριση, ενεργοποιεί έναν ισχυρό μηχανισμό ταυτότητας, δικαιωμάτων, αυτοεκτίμησης. Ανοσοποιεί έναντι κάθε κριτικής, εγγυάται αθωότητα πέραν οποιασδήποτε εύλογης αμφιβολίας.
Πώς θα μπορούσε το θύμα να είναι ένοχο, και μάλιστα υπεύθυνο για κάτι; Δεν έκανε, του έκαναν. Δεν πράττει, υφίσταται. Στο θύμα συναρθρώνονται έλλειψη και διεκδίκηση, αδυναμία και αξίωση, επιθυμία να έχει και επιθυμία να είναι. Δεν είμαστε αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που υποστήκαμε, αυτό που μπορεί να χάσουμε, αυτό που μας αφαίρεσαν.
Εντούτοις ήρθε η ώρα να υπερβούμε αυτό το παραλυτικό παράδειγμα και να ξανασχεδιάσουμε τους όρους της δράσης του υποκειμένου στον κόσμο: ενός υποκειμένου που να είναι εγγυητής του μέλλοντος, όχι του παρελθόντος. (Από τον εκδότη)