Ο τόμος εστιάζει στη μελέτη της καθημερινότητας, αναδεικνύοντας τη σημασία της για την κατανόηση της πολυδύναμης περιοχής και των ανθρώπων της στα ανατολικά της Μεσογείου. Ανθρωπολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες από την Ελλάδα ταξιδεύουν στην Τουρκία, τον Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και μέχρι το Σουλτανάτο του Ομάν, πριν περάσουν πίσω στην Ελλάδα μαζί με μετανάστες από το Πακιστάν. Οι εθνογραφικές μελέτες του τόμου, μέσα από γόνιμες διαπολιτισμικές συναντήσεις, έρχονται να κλείσουν κριτικά τον κύκλο μιας παράδοξης οικειότητας η οποία έβρισκε τους Έλληνες πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από την «καθ' ημάς Ανατολή».