Η ανέκδοτη αλληλογραφία του Μ. Καραγάτση με τους συμφοιτητές του Γιώργου Ρωμανού και Νικόλαο Κάλας μάς αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της προσωπικής ιστορίας του, που αφορούν -μεταξύ άλλων- και στη συγγραφή του Συνταγματάρχη Λιάπκιν (1933): "Το έργο μου μάλλον θα εκδοθεί. Είναι καθαρά κομμουνιστικό. Μου φαίνεται ότι σου ανάγγειλα την προσχώρησή μου στις ιδέες της Γ' Διεθνούς", γράφει στον Ρωμανό, ενώ παράλληλα πληροφορεί τον Κόλας για την αναστάτωση που επικρατεί στο θεσσαλικό κάμπο, προσδοκώντας την "επανάσταση". Ο Καραγάτσης γοητεύεται από τις ιδέες της κομμουνιστικής Αριστεράς σπρωγμένος από τη νεανική ροπή του προς την αμφισβήτηση των κοινωνικών στερεοτύπων, αλλά και επειδή θεωρεί τον ρεαλισμό ως την ενδεδειγμένη μέθοδο για την καλλιέργεια του νεοελληνικού μυθιστορήματος. Οι επιστολές αλλά και οι ημερολογιακές σημειώσεις του 1931, όπως καταδεικνύει και στο επίμετρό της η Χριστίνα Ντουνιά, δεν μας προσφέρουν μόνο ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη βιογραφία του Καραγάτση, αλλά εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας σχετικά με τη διαμόρφωση του λογοτεχνικού πεδίου, στις αρχές μιάς κρίσιμης δεκαετίας και συνεισφέρουν στην καλύτερη κατανόηση του έργου του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)