Σώτη Τριανταφύλλου
Free Thinking Zone 2014
Σελ. 64, τιμή € 4,99
Πολλά γράμματα δεν ξέρω, τέλειωσα την τρίτη γυμνασίου εδώ στο Λίβερπουλ - δηλαδή, όχι μέσα στο Λίβερπουλ, σ' ένα χωριό απέξω: Κέρμπι το λένε, δε θα το 'χετε ακουστά. Πολλά γράμματα δεν ξέρω, αν και θυμάμαι το σχολείο με αγάπη και νοσταλγία. Λίγοι νεκροθάφτες σαν εμένα θυμούνται το σχολείο· ακόμα λιγότεροι το θυμούνται με αγάπη και νοσταλγία.
Είμαι νεκροθάφτης. Ίθαν Γουάιτ με λένε.
Ήμασταν φτωχοί, η μάνα μου έκανε εννιά παιδιά, μονάχα τα έξι ζήσανε - πέντε αγόρια, ένα κορίτσι· εγώ είμαι ο μικρότερος. Στα χρόνια του πολέμου, ο πατέρας μας δούλευε σ' εργοστάσιο πυρομαχικών, αλλά το εργοστάσιο έκλεισε κι ο πατέρας έγινε μπεκρής. Ή μάλλον ήτανε μπεκρής κι ύστερα χειροτέρεψε. Τώρα που τ' αφηγούμαι αυτά, είναι σαν ν' αντιγράφω τον Ντίκενς: απ' το σχολείο θυμάμαι, με αγάπη και νοσταλγία, τις ιστορίες του Ντίκενς και του Σαίξπηρ, που τις διαβάζαμε σε παιδικές εκδόσεις με ζωγραφιές. Το αναφέρω επειδή παίζει ρόλο στην ιστορία που θα σας διηγηθώ - αλλιώς δε θα το ανάφερνα. [...]