Δεν βρίσκομαι εδώ για να σου δώσω κανενός είδους δόγμα. Τα δόγματα σού δίνουν σιγουριά. Δεν βρίσκομαι εδώ για να σου δώσω καμία υπόσχεση για το μέλλον. Κάθε υπόσχεση για το μέλλον σού δίνει σιγουριά. Βρίσκομαι εδώ απλώς και μόνο για να σε κάνω ξύπνιο και με επίγνωση - που σημαίνει να βρίσκεσαι στο εδώ και τώρα, με όλη την ανασφάλεια που είναι η ζωή, με όλη την αβεβαιότητα που είναι η ζωή, με όλο τον κίνδυνο που είναι η ζωή. Γνωρίζω πως έρχεσαι εδώ αναζητώντας μια σιγουριά, μια πεποίθηση, κάπου να ανήκεις, κάποιον που να μπορείς να στηριχτείς πάνω του. Έρχεσαι εδώ από το φόβο σου. Αναζητάς μια όμορφη φυλακή, ώστε να μπορείς να ζεις χωρίς να χρειάζεται να έχεις επίγνωση.
Εγώ θα ήθελα να σε κάνω περισσότερο αβέβαιο, περισσότερο ανασφαλή, επειδή έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι ο Θεός. Όταν υπάρχει περισσότερη ανασφάλεια και περισσότερος κίνδυνος, ο μοναδικός τρόπος για να ανταποκριθείς, είναι με το να έχεις επίγνωση.
Το να κλείνεις τα μάτια και να γίνεσαι δογματικός, δεν αλλάζει τη ζωή σου, απλώς σε κάνει τυφλό, σε κάνει ηλίθιο, σε κάνει βλάκα. Μέσα στη βλακεία σου, αισθάνεσαι ασφαλής. Όλοι οι ηλίθιοι αισθάνονται ασφαλείς. Για την ακρίβεια, μόνο οι ηλίθιοι αισθάνονται ασφαλείς. Ο άνθρωπος που είναι πραγματικά ζωντανός, πάντοτε αισθάνεται ανασφαλής. Πώς είναι δυνατόν να μπορεί να υπάρχει ασφάλεια;
Η ζωή δεν είναι μια μηχανική διαδικασία, συνεπώς δεν μπορεί να είναι βέβαιη. Η ζωή είναι ένα απρόβλεπτο μυστήριο. Κανένας δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη στιγμή. Ούτε καν ο Θεός -για τον οποίο έχεις την εικόνα ότι βρίσκεται κάπου στον έβδομο ουρανό- ούτε καν εκείνος δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί! Επειδή αν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί, τότε η ζωή είναι ψεύτικη, κάλπικη, ανυπόστατη, τότε το κάθε τι είναι ήδη προδιαγεγραμμένο, τότε το κάθε τι είναι ήδη αποφασισμένο από πριν. Πώς μπορεί να γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη στιγμή, αν το μέλλον είναι ανοιχτό; [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)