Το 1920, ο Γκούσταφ Γιάνουχ είναι μόλις 17 ετών. Πνεύμα ανήσυχο, διαβάζει βιβλία, γράφει ποίηση κι εμπλέκεται ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες. Η γνωριμία του με τον Φραντς Κάφκα θα σταθεί στη ζωή του ορόσημο. Στο πρόσωπο του συγγραφέα της "Κρίσης" και της "Μεταμόρφωσης" (έργα που ήδη γνώριζε ο Γιάνουχ), βλέπει έναν ενδιαφέροντα συνομιλητή, μα πάνω απ' όλα ένα δάσκαλο κι εμπνευστή.
Πιάνοντας στα χέρια του, χρόνια μετά το θάνατο του Κάφκα, τα ημερολόγια και τις σημειώσεις του απ' τις συναντήσεις εκείνες των εφηβικών του χρόνων, ο Γιάνουχ ανατάσσει τις αναμνήσεις του σε ένα αφηγηματικό συνεχές, ένα ξεδιπλούμενο χρονικό της γνωριμίας, της συναναστροφής και των συζητήσεών του με τον Τσέχο πεζογράφο.
Στον τόμο αυτό περικλείονται συζητήσεις γύρω από θέματα πνευματικού, πολιτιστικού, κοινωνικοπολιτικού, συγγραφικού ή άλλου ενδιαφέροντος, πάντα με φόντο τους δρόμους και τα κτίρια της Πράγας και με βασικό πρωταγωνιστή τον Φραντς Κάφκα.
Με τα λόγια του Τσέχου κριτικού Josef Skvorecky, πρόκειται για «ένα στοργικό αφιέρωμα στον μεγάλο Δάσκαλο, που ενέπνευσε πολλούς αναγνώστες, μελετητές και μη». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)