Της Άλκηστις Σουλογιάννη
Ο Νάσος Βαγενάς επί σειρά πολλών ετών διαγράφει με συνέπεια, με υψηλή αισθητική και με συνδυαστική ικανότητα, μια ιδιαιτέρως παραγωγική διαδρομή τόσο στο ευρύ πεδίο της φιλολογικής επιστήμης και της συνακόλουθης ακαδημαϊκής διδασκαλίας, όσο και στο επίσης ευρύ αλλά και συγγενές πεδίο της πρωτότυπης δημιουργικής γραφής όπου εντάσσονται, ως παραπληρωματικοί της ποίησης και της πεζογραφίας χώροι δραστηριότητας του συγγραφέα, η δημιουργική μετάφραση και η κριτική (ο κριτικός ως δημιουργός κατά Όσκαρ Ουάιλντ).
Ο θεωρητικός/κριτικός Βαγενάς δεν δεσμεύει τις διαδικασίες του δημιουργικού εργαστηρίου του. Εντούτοις στην οργάνωση των κειμενικών του κόσμων τόσο στον χώρο της ποίησης όσο και στον χώρο της πεζογραφίας αναγνωρίζονται σαφώς η κριτική αντίληψη και το γνωστικό φορτίο του συγγραφέα σε συνδυασμό με ένα (προϋποτιθέμενο) πλούσιο βιωματικό υλικό. Άλλωστε η θεωρητική/κριτική προσέγγιση των εκφάνσεων της τέχνης οδηγεί στην αναγνώριση διόδων, μεθόδων, κανόνων δημιουργίας, και αυτή η διαδικασία συχνά ενισχύει την εμπλοκή του θεωρητικού/κριτικού στην έντεχνη παραγωγή με εργαλείο την κριτική διαχείριση των τρόπων της δημιουργίας και με προϊόντα που αποτελούν πρωτότυπη δημιουργική έκφραση, όπου το επίκαιρο ή περιστασιακό ως αφορμή οδηγεί στον γενικό χαρακτήρα του έργου με το συνακόλουθο γενικό ενδιαφέρον.
Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα κινείται το θεωρητικό/κριτικό και το δημιουργικό υψηλής αισθητικής και πληροφορητικότητας έργο του Βαγενά.
Αυτό ισχύει (και) στο παρόν βιβλίο που αποτελεί σύνθεση είκοσι εννέα θεωρητικών/κριτικών κειμένων, γραμμένων με ποικίλες αφορμές και με ιδιαίτερους ειδοποιούς τίτλους, στα οποία ο συγγραφέας πραγματεύεται ελληνικά και ελληνικού ενδιαφέροντος φιλολογικά ζητήματα που καλύπτουν μια εκτενή χρονική επιφάνεια από τον 14ο αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή.
Τα κείμενα αυτά διατηρούν καταρχήν μια περιστασιακή και συγχρονική διάσταση και έναν ατομικό χαρακτήρα, καθώς αποτελούν σήματα για την προσωπική εμπλοκή του συγγραφέα στη ροή του γενικού πολιτισμικού χρόνου. Κυρίως όμως τα κείμενα αυτά διαθέτουν ένα ισχυρό φορτίο διαρκούς και αμείωτου ενδιαφέροντος από πλευράς πληροφορητικότητας, και με αυτή την προϋπόθεση προβάλλουν έναν γενικό χαρακτήρα που παραβιάζει τις συγκεκριμένες συνθήκες συγγραφής τους και επομένως συμβάλλει στη μετακίνησή τους από την περιστασιακή/συγχρονική στη γενική/διαχρονική διάσταση. Αυτό το δεδομένο αντιπροσωπεύει την προστιθεμένη αξία του βιβλίου ως συνόλου και οδηγεί σε μια ανάγνωση του τίτλου Κινούμενος στόχος.
Ο Βαγενάς πραγματεύεται ζητήματα «δημοφιλή» που αφορούν π. χ. τον Καβάφη, τον Καζαντζάκη ή τον Σεφέρη, ζητήματα περισσότερο ειδικά που αφορούν π. χ. τις απαρχές της νεοελληνικής γραμματείας, τον Λογγίνο, τον Σολωμό, τον Ροΐδη, τον Παπαδιαμάντη, τον Δροσίνη, τον Καρυωτάκη, τον Εγγονόπουλο ή τη θέση του Χάινε στην ελληνική αγορά του βιβλίου, καθώς και ζητήματα με τα οποία δεν είναι εξοικειωμένη η ευρύτερη κοινότητα των αναγνωστών, όπως είναι ο ποιητής (και πρότυπο για πίνακα του Μποττιτσέλλι) Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης (15ος αιώνας) ή ο πρόδρομος της νεωτερικής κριτικής Εμμανουήλ Στάης (19ος αιώνας). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν επίσης οι θέσεις του Βαγενά για σύγχρονα φιλολογικά πεδία, όπως είναι η αμφίδρομη σχέση δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης ή η συγκριτική φιλολογία.
Ο άμεσος, παραστατικός, ενίοτε στοχαστικός και αφοριστικός λόγος του Βαγενά με την ακρίβεια της επιστημονικής διατύπωσης και την αφηγηματική τεχνική της δημιουργικής γραφής, αποτυπώνει την κριτική, συγκριτική, συνθετική σκέψη του συγγραφέα που δεν περιορίζεται σε στενά θεματικά όρια αλλά προσεγγίζει τον ορίζοντα των πραγμάτων (όπως ενισχύεται και με πίνακα αναφορών στο τέλος του βιβλίου), ενώ συχνά προτείνει κάλυψη ερμηνευτικών κενών.
Από αυτή την άποψη το παρόν βιβλίο λειτουργεί ως ένα σύγχρονο εργαλείο όχι απλώς για την πρόσληψη λογοτεχνικών και γενικότερα φιλολογικών ζητημάτων, αλλά κυρίως για την άμεση επικοινωνία με τον ευρύτερο χώρο της πολιτισμικής παραγωγής.
Κινούμενος στόχος
Κριτικά κείμενα
Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2011, σελ. 280