alt

Για τη συλλογή διηγημάτων του Μάριου Μιχαηλίδη «Έρρικα, Δεκαοχτώ αφηγηματικές γραφές» (εκδ. Momentum).

Της Αγάθης Γεωργιάδου

Tην έκτη πεζογραφική εμφάνισή του κάνει με το βιβλίο Έρρικα, Δεκαοχτώ αφηγηματικές γραφές ο συγγραφέας Μάριος Μιχαηλίδης. Προηγήθηκαν, το μυθιστόρημα Ο Οστεοφύλαξ (2007), η νουβέλα Ο Ανακριτής (2012), το μυθιστόρημα Ανατολικά της Αττάλειας βόρεια της Λευκωσίας (2014) και τα δύο ομόκεντρα αφηγήματα του σπονδυλωτού μυθιστορήματος Η απειλή (2016). Στο ιστορικό του καταγράφονται και πέντε ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη την Τέφρα Ονείρων (2016).

Ακολουθώντας τον ασφαλή δρόμο της βιωμένης εμπειρίας και με οδηγό κυρίως την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο συγγραφέας συνθέτει σπαράγματα προσωπικών ιστοριών, τα οποία διασταυρώνονται με την ιστορική πραγματικότητα και δέχονται παράλληλα το λούστρο της λογοτεχνικής μυθοπλασίας.

Στο νέο του βιβλίο ο Μάριος Μιχαηλίδης εμπνέεται και πάλι από την ιστορία και την κοινωνική πραγματικότητα, επιλέγοντας αυτή τη φορά τη φόρμα του διηγήματος. Ακολουθώντας τον ασφαλή δρόμο της βιωμένης εμπειρίας και με οδηγό κυρίως την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο συγγραφέας συνθέτει σπαράγματα προσωπικών ιστοριών, τα οποία διασταυρώνονται με την ιστορική πραγματικότητα και δέχονται παράλληλα το λούστρο της λογοτεχνικής μυθοπλασίας. Ο συνδυασμός αυτός προσδίδει σε κάθε διήγημα την αίσθηση του ώριμου ροδιού: κάθε σπειρί συμβάλλει στο γινομένο όλον.

Στις δεκαοχτώ αφηγηματικές γραφές του ο Μάριος Μιχαηλίδης συμπλέκει το ατομικό με το δημόσιο, το πραγματικό με το φανταστικό, την πολιτική με την καθημερινότητα. Στην πλειονότητά τους τα αφηγήματα αρχίζουν in medias res και οικοδομούνται με αναδρομική αφήγηση στο ακόλουθο μοτίβο: ένα τηλεφώνημα, μια είδηση, μια συζήτηση πυροδοτούν την πλοκή ξετυλίγοντας το αφηγηματικό νήμα, που οδηγεί τον αναγνώστη σε κάποιο εσωτερικό ή εξωτερικό σκηνικό, σ’ ένα δωμάτιο ή ένα τρένο (ιδιαίτερα προσφιλές σύμβολο στο βιβλίο), στο παρόν ή κυρίως στο παρελθόν, στην ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα ή στην Ελλάδα, πάντως σε καιρούς δύσκολους (π.χ. «Χριστούγεννα, παραμονές. Στα 1973. Η είδηση μάς ήρθε τρεμάμενη. Η γιαγιά πέθαινε», «Όταν χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσα εντελώς ανυποψίαστος», «Τον αναζητούσα μια βδομάδα» κλπ.). Ο αφηγητής διηγείται μια ιστορία συνήθως σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς ωστόσο να αναλαμβάνει κάθε φορά τον ρόλο του πρωταγωνιστή, ή και σε τρίτο πρόσωπο, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του αφηγητή-παρατηρητή ενός φίλου του που περνά μια κρίση ψυχική ή συναισθηματική. Κάθε διήγημα περιέχει μια σύντομη ιστορία, έναν μικρό μύθο, που οργανώνεται σε ορισμένο χώρο και χρόνο με ήρωες άτομα βασανισμένα από το οικείο περιβάλλον του αφηγητή, αλλά και μετανάστες, ρομά κ.ά. Μέσα στην κύρια ιστορία εγκιβωτίζονται και μικρότερες, που την πλαισιώνουν φωτίζοντας λεπτομέρειες ή πρόσωπα που σχετίζονται άμεσα με τους ήρωες.

Από τις δεκαοχτώ αφηγήσεις, οι εφτά έχουν αφετηρία την ιστορία: οδυνηρές μνήμες από τη μικρασιατική καταστροφή («Τα κάλαντα»), τα κατάλοιπα του ελληνισμού στα Βαλκάνια που οξύνουν εθνικιστικά πάθη («Επεισόδιο στην αρχαία Φιλιππούπολη»), η οδύσσεια των Βορειοηπειρωτών για να επιβιώσουν παλεύοντας με πολλά «τέρατα» («Με λένε Φώτη»), η Αντίσταση στην Κατοχή («Η αντιπαροχή») και ο εφιαλτικός πόλεμος κατά των Γερμανών («Η φυγή»), τα αιματηρά γεγονότα του Δεκέμβρη του 1963 μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων («Ο θάνατος του Χασάν Χαλίλογλου») και η κομματική ή η όποια άλλη στράτευση και η αντίσταση στο σύστημα («Στις τρεις τα ξημερώματα»).

Στα διηγήματα αυτά, ωστόσο, δεν προέχει μόνο η ιστορικο-πολιτική διάσταση των γεγονότων, όπως λ.χ. η τραγικότητα της συρρίκνωσης του ελληνισμού κι ο εθνικός πόνος για τους απανωτούς ξεριζωμούς, ούτε κι ο θαυμασμός για τις ποικίλες αντιστάσεις του λαού αλλά, σε δεύτερη ανάγνωση, σημαντικές αναδεικνύονται και οι μικροϊστορίες των ανθρώπων από το τέρας του πολέμου και της εξουσίας.

Στα διηγήματα αυτά, ωστόσο, δεν προέχει μόνο η ιστορικο-πολιτική διάσταση των γεγονότων, όπως λ.χ. η τραγικότητα της συρρίκνωσης του ελληνισμού κι ο εθνικός πόνος για τους απανωτούς ξεριζωμούς, ούτε κι ο θαυμασμός για τις ποικίλες αντιστάσεις του λαού αλλά, σε δεύτερη ανάγνωση, σημαντικές αναδεικνύονται και οι μικροϊστορίες των ανθρώπων από το τέρας του πολέμου και της εξουσίας, λ.χ. ο καημός της γιαγιάς που άφησε τον Ιορδάνη της κάπου στη Μικρασία δολοφονημένο από τους Τσέτες, η σκληρότητα του «λοχία» Mάικ που πυροβόλησε έναν φιλήσυχο Τουρκοκύπριο, τον Χασάν Χαλίλογλου, η αφοσίωση σε έναν στόχο, εν προκειμένω στην αντίσταση, που μεταμορφώνει σε ήρωα έναν απλό άνθρωπο από τη Νίκαια, οι προκαταλήψεις για τους Αλβανούς μετανάστες και τους ρομά, που φανερώνουν μια απίστευτη προσήλωση στην αλληλεγγύη («Τάσος ο ΜΑΤ») κ.ά.

Από αυτή την οπτική θα έλεγε κανείς ότι δεν διαφέρουν από τις άλλες ιστορίες του βιβλίου που αξιοποιούν την τραγική ειρωνεία για να φωτίσουν την πολυσύνθετη ανθρώπινη ψυχή. Εστιάζουν, ωστόσο, πιο μικροσκοπικά στις περιπέτειές της, είτε αυτές είναι ερωτικές («Αθήνα-Θεσσαλονίκη»), είτε απρόοπτα και τραγικά συμβάντα που ανατρέπουν την καθημερινότητα («Σςςς… Θα την ξυπνήσετε»), είτε εμμονές που γεννά η μοναξιά του καλλιτέχνη (Ποντίκια στο κάδρο), είτε ο εφιάλτης από το αναπόδραστο του θανάτου και την άρνηση της ψυχής να τον αποδεχτεί («Το τρένο»).

Σε κάποια διηγήματα το πικρό χιούμορ φτάνει μέχρι την ανελέητη σάτιρα, όπως στην ξεκαρδιστική ιστορία ενός άφραγκου φίλου του αφηγητή που πέφτει θύμα μιας γυναίκας-αράχνης («Η πεσκαντρίτσα»). Επίσης, στο ανάθεμα των αρχιερέων σε δύο πνευματικούς άνδρες που κατά την άποψή τους ήταν άθεοι και έγραφαν βλάσφημα («Το ανάθεμα»), η ελαφρά και κωμική παραποίηση των πραγματικών ονομάτων (Κουνελής/Κουνενής, Μιχοβίτης/Μιχαηλίδης) και ο καυτηριασμός με αρχαιοπρεπή γλώσσα της συχνά μικρονοϊκής και συντηρητικής στάσης της εκκλησίας απέναντι σε κάθε νεωτερισμό, προσδίδουν στο διήγημα έντονο χαρακτήρα παρωδίας. Ιδιαίτερα πρωτότυπο είναι το διήγημα στο οποίο ο συγγραφέας ρίχνει μια πικρή, σαρκαστική ματιά στους γηραλέους συνταξιούχους που καταδικάζονται από την πολιτεία σε… ευθανασία, για να γλιτώσει από τα βάρη τους («Το συμβόλαιο»), καθώς και το ακροτελεύτιο διήγημα «Τα Άυλα», στο οποίο σατιρίζονται οι άμουσοι δημιουργοί που δεν έχουν αυτογνωσία και οι οποίοι βραβεύονται όχι για την ποιότητα του έργου τους αλλά για την «ποιότητα» των γνωριμιών τους.

alt
Ο Μάριος Μιχαηλίδης

Στα παραπάνω διηγήματα αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, κύριο χαρακτηριστικό της γραφής του Μάριου Μιχαηλίδη είναι η πικρή διάθεσή του σε ζητήματα που έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις σχέσεις του, τις αντιλήψεις του, τη διαχείριση των συναισθημάτων του. Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το διήγημα «Εκκρεμότητες» στο οποίο, ένα μικρό ξύλινο μπαούλο, στο οποίο βρέθηκαν κούκλες και μωρουδιακά, αποκαλύπτει μια μυστική και άγνωστη πτυχή της άτεκνης γυναίκας του φίλου του αφηγητή, την οποία ανακάλυψαν δυστυχώς μετά τον θάνατό της. Πόσο μυστήρια είναι αλήθεια η ανθρώπινη ψυχή…

Πολυεπίπεδα, λοιπόν, τα διηγήματα του Μάριου Μιχαηλίδη, πετυχαίνουν να διατηρούν ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τη γλαφυρή και ρέουσα γλώσσα τους, τον αβίαστο, κομψό και εύπλαστο λόγο τους, την πλούσια και πρωτότυπη θεματολογία τους, τις απρόοπτες καταστάσεις που υφαίνονται με ευρηματική τέχνη και κυρίως με τη ζεστή ανθρωπιά που αναδίδουν σε κάθε σελίδα.

Σε άλλα διηγήματα, η γραφή του Μάριου Μιχαηλίδη διανθίζεται από έξυπνα υπονοούμενα, ειρωνικά σχόλια και χιούμορ. Π.χ. στο διήγημα «Τα Άυλα» ο άγνωστος ποιητής ονομάζεται Άγγελος Φευ, το έργο του είναι από τις εκδόσεις Ούτις, και η ίδια η έκδοση είναι πρωτοποριακή, γιατί είναι άυλη και «αναπαράγεται αφ’ εαυτής μέσω μη ανακοινώσιμων προς το παρόν συστημάτων!». Η ειρωνεία, άλλωστε, και ο σαρκασμός είναι ένα από τα πιο δυνατά όπλα του συγγραφέα, που τον βοηθούν να στηλιτεύει τόσο τα ανθρώπινα ελαττώματα όσο και τα κακώς κείμενα, την ακραία ιδεολογία, τις εμμονές κ.ά.

Πολυεπίπεδα, λοιπόν, τα διηγήματα του Μάριου Μιχαηλίδη, πετυχαίνουν να διατηρούν ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τη γλαφυρή και ρέουσα γλώσσα τους, τον αβίαστο, κομψό και εύπλαστο λόγο τους, την πλούσια και πρωτότυπη θεματολογία τους, τις απρόοπτες καταστάσεις που υφαίνονται με ευρηματική τέχνη και κυρίως με τη ζεστή ανθρωπιά που αναδίδουν σε κάθε σελίδα. Π.χ. το εναρκτήριο διήγημα, που δίνει και τον τίτλο στο βιβλίο, επισείει την προσοχή μας στα «διαφορετικά» άτομα και τις ξεχωριστές ικανότητές τους. Αναφέρεται σε ένα μοναδικό πλάσμα, την Έρρικα, που αποδεικνύει περίτρανα ότι μπορεί να μην κατατάσσεσαι στους «φυσιολογικούς», «κανονικούς» ανθρώπους, αφού έχει διαγνωσμένη διανοητική υστέρηση. Όμως αυτό που προβάλλει περισσότερο ο συγγραφέας με το παράδειγμα της Έρρικας είναι πόσο πιο σπουδαία είναι η συναισθηματική νοημοσύνη αυτών των ατόμων, η ψυχική χάρη και η απλότητά τους, το ξεχείλισμα της αγάπης που νιώθουν μέσα τους για τους άλλους και όχι η στυγνή λογική των πολλών.

Το βιβλίο Έρρικα, Δεκαοχτώ αφηγηματικές γραφές, ισάξιο με τα προηγούμενα του συγγραφέα, με ύφος ανεπιτήδευτο και γλώσσα απλή, μέσα από ένα μωσαϊκό ιστοριών και προσώπων, μας χαρίζει ένα ταξίδι λογοτεχνικότητας, ιστορίας και αυτογνωσίας. Αντικρίζοντας τον κόσμο με χιούμορ και καβαφική ειρωνεία, υποσκάπτει τη σοβαροφάνεια και τον ψεύτικο καθωσπρεπισμό της εποχής μας, αφήνοντάς μας μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος γι’ αυτή την ατελεύτητη καθημερινή παράσταση που δίνουμε στη ζωή.

* Η ΑΓΑΘΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ είναι διδάκτωρ Φιλολογίας.

 Στην κεντρική εικόνα φωτογραφία © Eugene Soloviev.


Απόσπασμα από το βιβλίο

«Κατά τα άλλα, στο τρένο επικρατούσε μια παγερή ησυχία. Οι πιο παλιοί επιβάτες το γνώριζαν. Στον επόμενο σταθμό, αναγκαστικά θα αποβιβαστούν, θα περιπλανηθούν, στην πόλη, θ’ ακούσουν τη φωνή να επαναλαμβάνει "Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό…" και ευθύς αμέσως θα χωριστούν σαν σε δύο ημιχόρια και η μια ομάδα με ύφος και τονικότητα αρχαίας τραγωδίας θα πει: "Ο μοναδικός συμβιβασμός στη ζωή μου ας είναι το τρένο". Και πριν ολοκληρώσει θ’ ακουστεί η αντιστροφή από την άλλη ομάδα, "Το τρένο ας είναι η ζωή μου…". Μετά, όλοι μαζί θα επιστρέψουν στον σταθμό. Εκεί, θ’ αντικρίσουν τη γριά, που, εν τω μεταξύ, σαν αερικό θα ’χει φτάσει και θα έχει στήσει το σκιάχτρο του σταθμάρχη και το κάνιστρο του μικροπωλητή. Όσο για τις κουρούνες, κανείς δεν νοιάζεται. Χρόνια τώρα, η χώρα αναστενάζει στο άσμα εκείνου του περίεργου "Μαύρα πουλιά, πουλιά της δυστυχίας…" («Το τρένο»)


altΈρρικα
Δεκαοχτώ αφηγηματικές γραφές
Μάριος Μιχαηλίδης
Momentum 2018
Σελ. 144, τιμή εκδότη €10,60

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

Για την επανακυκλοφορία του βιβλίου της Γεωργίας Τάτση «Χορός στα ποτήρια» (εκδ. Βακχικόν, δύο νουβέλες). Κεντρική εικόνα: Φωτογραφία από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Θίασος» (1974-’75) 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Iεροτελεστικός από τη...

«Η λίμπιντο των αγγέλων» του Νίκου Μάντζιου (κριτική) – Όταν η τέχνη ευαισθητοποιεί

«Η λίμπιντο των αγγέλων» του Νίκου Μάντζιου (κριτική) – Όταν η τέχνη ευαισθητοποιεί

Για το μυθιστόρημα του Νίκου Μάντζιου «Η λίμπιντο των αγγέλων» (εκδ. Γραφή).

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Για μας τους κριτικούς δεν πρέπει να παίζει ρόλο το όνομα του συγγραφέα: αν είναι γνωστός με περγαμηνές στο ενεργητικό του, δεν σημαίνει ...

«Ένα κομμάτι χαρτί» του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη (κριτική) – Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη μαυρίλα του Εμφυλίου

«Ένα κομμάτι χαρτί» του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη (κριτική) – Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη μαυρίλα του Εμφυλίου

Για το μυθιστόρημα του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη «Ένα κομμάτι χαρτί» (εκδ. Αλεξάνδρεια). Κεντρική εικόνα: © Roman Kraft (Unsplash). 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Το μόνο που αλλάζει είναι το παρελθόν, όλες οι άλλ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, στο φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Τίλντα Σουίντον, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Πάτι Σμιθ & Λένα Πλάτωνος, μεταξύ πολλών άλλων, κοσμούν το φετινό, πλουσιότατο και άκρως ερεθιστικό, πρόγραμμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. «Και τώρα, τι κάνουμε; Δεν περιμένουμε. Ούτε συνεχίζουμε αμέριμνοι. Μιλάμε και φωνάζουμε για τις πληγές, που πρέπει να τις νιώ...

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

Για την επανακυκλοφορία του βιβλίου της Γεωργίας Τάτση «Χορός στα ποτήρια» (εκδ. Βακχικόν, δύο νουβέλες). Κεντρική εικόνα: Φωτογραφία από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Θίασος» (1974-’75) 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Iεροτελεστικός από τη...

Διαβάζοντας με τον Γιώργο Τζαβάρα

Διαβάζοντας με τον Γιώργο Τζαβάρα

Πρόσωπα από το χώρο των τεχνών, των ιδεών και του πολιτισμού, αποκαλύπτουν τον δικό τους αναγνωστικό χαρακτήρα, τη μύχια σχέση τους με το βιβλίο και την ανάγνωση. Σήμερα, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Τζαβάρας.

Eπιμέλεια: Book Press

Ποιο βι...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Μαργιωρή «Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα», το οποίο κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες…» Μέσα στο ...

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Τζορντάνα Λεβίν [Jordanna Levin] «Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» (μτφρ. Νοέλα Ελιασά), που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ