alt

Για τη νουβέλα του Μιχάλη Σκολιανού «Μ» (εκδ. Σαιξπηρικόν).

Του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου

Ένας μυστηριώδης άντρας, ονόματι Μ, φτάνει στο νέο του διαμέρισμα. Γρήγορα καταλαβαίνουμε, μιας και το βιβλίο ξεκινά χωρίς περιστροφές όσον αφορά το περιεχόμενο αλλά και την εκφραστική του αμεσότητα, ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο τουλάχιστον ιδιοσυγκρασιακής ψυχοσύνθεσης, μια προσωπικότητα αντικοινωνική, ανενδοίαστα εγκλωβισμένη στην ιδιωτία και την ιδιοτέλειά του, με χορταστικά γενναιόδωρες δόσεις μισανθρωπίας. Έχει πρόσφατα αποφυλακιστεί και θέλει να πραγματοποιήσει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του. Δίπλα στο διαμέρισμα που νοικιάζει, θα βρει τον εμπορικό συγγραφέα Ανδρέα, ο οποίος του προτείνει να γράψει την ιστορία του, έτσι ώστε και οι δύο να βγουν οικονομικά κερδισμένοι. Η εξιστόρηση του Μ στον Ανδρέα θα ξεδιπλώσει, σε έναν δεύτερο αφηγηματικό χρόνο, την πορεία του Μ μέχρι τη φυλακή, όσο παράλληλα στην κύρια εκτύλιξη της πλοκής τον βλέπουμε να περιφέρεται στην πόλη ερεθιζόμενος από κάθε ψηφίδα του περιβάλλοντός του και διαχειριζόμενος την καινούργια του ζωή.

Το «Μ» είναι μια εκκεντρική νουβέλα, με στοιχεία αστυνομικού, θρίλερ, ψυχολογικού και κοινωνικού μυθιστορήματος. Είναι πυκνό και πολυεπίπεδο, με γρήγορο ρυθμό, στακάτη στο μεγαλύτερο μέρος του γραφή, νευρώδη και ευθύβολη.

Το «Μ» είναι μια εκκεντρική νουβέλα, με στοιχεία αστυνομικού, θρίλερ, ψυχολογικού και κοινωνικού μυθιστορήματος. Είναι πυκνό και πολυεπίπεδο, με γρήγορο ρυθμό, στακάτη στο μεγαλύτερο μέρος του γραφή, νευρώδη και ευθύβολη. Από την αρχή διαπιστώνεται ένα κλίμα στρεβλό, μια αίσθηση διαθλασμένης πραγματικότητας, που προσδίδει στην ανάγνωση μια ατμόσφαιρα ελαφρώς απόκοσμη, ανασφάλειας και συνεχούς επικρεμάμενου κινδύνου.

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό παίρνοντας στα χέρια το βιβλίο είναι η ομώνυμη ταινία του Φριτς Λανγκ. Στο ασπρόμαυρο αυτό αριστούργημα του 1931, το οποίο στα ελληνικά προβλήθηκε μάλλον ατυχώς ως «Ο δράκος του Ντίζελντορφ», πρωταγωνιστής είναι ένας άντρας που κατηγορείται για κατά συρροήν δολοφονίες παιδιών και διώκεται αγρίως από την αστυνομία και την τοπική κοινωνία. Δεν είναι σαφές αν ο Σκολιανός είχε την ταινία στο μυαλό του ή αν πρόκειται απλώς για σύμπτωση, αλλά αυτή η έννοια του στιγματισμού και του, αφανούς και άρρητου στο βιβλίο, διωγμού από την κοινωνία, αφορά σε έναν βαθμό και τον ήρωά του.

Από εκεί και πέρα, ερχόμαστε σε άλλους, πιο βαθείς διακειμενικούς δεσμούς. Ο τίτλος θυμίζει εύκολα Κάφκα, με τον περίφημο και θρυλικό Κ. των βιβλίων του μεγάλου συγγραφέα. Και πράγματι, το πνεύμα ομοιότητας αυτό που υπονοείται, επιβεβαιώνεται και σε άλλα σημεία μέσα στο βιβλίο, το οποίο ξεκινά θέτοντας αμέσως στο προσκήνιο τον πρωταγωνιστή και το όνομά του. Εδώ ο Μ δεν ξυπνάει ένα πρωί κατηγορούμενος για κάτι, απλώς καθώς φτάνει στο νέο του διαμέρισμα αντιλαμβάνεται δυο γυναίκες και προβαίνει σε μια παρατήρηση-προβληματισμό που αναδεικνύει με σαφήνεια την προσωπικότητά του και ίσως έτσι τα βαθύτερα αίτια της περιπέτειας που θα ακολουθήσει. Αντιλαμβανόμαστε επίσης σύντομα πως το αστικό σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται η δράση είναι, κατά το βλέμμα του Μ, ένα περιβάλλον πλήρως και απόλυτα εχθρικό και σε σχέση αποξένωσης με τον ήρωα. Οι αναφορές στο πολυδαίδαλο και απάνθρωπο του δικαστικού και αστυνομικού συστήματος είναι επίσης σαφείς· μέχρι και το όνομα του Κάφκα χρησιμοποιείται ρητά ως παρομοίωση και ενίσχυση αυτής της αίσθησης.

Μια πιο διαρκής και εκτεταμένη ομοιότητα με το έργο του Τσέχου συγγραφέα είναι ότι στο βιβλίο του Σκολιανού δεν έχουμε χαρακτήρες, αλλά τύπους ανθρώπων. Τόσο ο Μ όσο και ο συγγραφέας Ανδρέας δεν εμφανίζουν μια πληθώρα χαρακτηριστικών που τους συνέχει ως ρεαλιστικές ανθρώπινες φιγούρες, παρά απεικονίζονται ως ψυχοσωματικά οχήματα μεταφοράς ιδεών, σκέψεων και κοσμοειδώλων. Ο Ανδρέας αντιπροσωπεύει τον χαμηλού επιπέδου παραδόπιστο δημιουργό, αλλά και το σαθρό σκαλοπάτι της τύχης που μπορεί να αποβεί μοιραίο για κάποιον συνάνθρωπό του. Όσον αφορά των πρωταγωνιστή, ο Σκολιανός δεν φαίνεται να έχει σκοπό ή πρόθεση να παρουσιάσει τον Μ ως έναν χαρακτήρα ρεαλιστικό ή της διπλανής πόρτας, παρά ως ένα ακονισμένο και συνειδητά πλασμένο σύμβολο παροξυμμένης και λυσσώδους αντίδρασης ενάντια στη μετριότητα και τον εφησυχασμό της ύπαρξης.

Ο Μ είναι μια κινούμενη μηχανή μίσους, οργής και αηδίας. Απεχθάνεται την εργασία [...] τις κοινωνικές αξίες, την επικρατούσα ηθική της αστικής κοινωνίας, τα υποκριτικά και ψευδή δικαιώματα που εκπορεύονται από αυτήν.

Η ωμότητα με την οποία ο Μ ομολογεί τις σκέψεις του, σχετικά με τους άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό του, πολλές φορές σοκάρει και ξεβολεύει τον αναγνώστη, ωθώντας τον σε μια αντανακλαστική μετακίνηση γύρω από τη θέση του. «Τα βιβλία σου είναι σκουπίδια, αλλά για τα δεδομένα αυτής της χώρας όντως πουλάνε πολύ» λέει στον Ανδρέα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους. «Γενικά είμαι δειλός. Δεν κατέφυγα σε πραγματικές τολμηρές πράξεις επειδή φοβόμουν τις συνέπειες» μονολογεί. «Είχα χάσει μια καλή πηγή εσόδων και το συστηματικό σεξ, έστω και μέτριο» λέει σε ένα άλλο σημείο, αναφερόμενος στην απώλεια μιας σχέσης την οποία συντηρούσε αποκλειστικά και μόνο για να την απομυζά οικονομικά. «Να αγοράσω ένα ρολόι ή να παραγγείλω μια πουτάνα;» αναρωτιέται, σε ένα απρόσμενο δίλημμα που απηχεί τη γνωστή αμφιταλάντευση του Καμί περί επιλογής μεταξύ καφέ και αυτοκτονίας.

Ο Μ είναι μια κινούμενη μηχανή μίσους, οργής και αηδίας. Απεχθάνεται την εργασία, δηλώνοντας ότι όλα τα επαγγέλματα είναι εξίσου άθλια, ωστόσο παράλληλα ονειρεύεται και επιζητεί τη μεγάλη ζωή. Απεχθάνεται τις κοινωνικές αξίες, την επικρατούσα ηθική της αστικής κοινωνίας, τα υποκριτικά και ψευδή δικαιώματα που εκπορεύονται από αυτήν. Ομολογεί ανερυθρίαστα ότι για το έγκλημα για το οποίο φυλακίστηκε μετανιώνει μόνο και μόνο επειδή στάθηκε αφορμή για τη σύλληψή του και την πιο βαριά τιμωρία του. Ομολογεί επίσης, αλλά και το δείχνει κιόλας με τις λυρικές, αισθαντικές και ονειρώδεις σχεδόν περιγραφές της τρυφηλής ζωής που φαντασιώνεται, και οι οποίες σπάνε προσωρινά το ξερό και στακάτο ύφος της υπόλοιπης αφήγησης, ότι για αυτόν η μόνο αυταπόδεικτη αξία στη ζωή είναι η επιδίωξη της ηδονής.

Απεχθάνεται τα γκρίζα, ψυχρά, δίχως φαντασία κτίρια μιας πόλης που δεν κατονομάζεται αλλά υπονοείται με αρκετή σαφήνεια ότι είναι η Θεσσαλονίκη, απεχθάνεται τους ηλίθιους διαβάτες που «έχουν παραδοθεί άνευ όρων στην πολτοποιητική μηχανή της κοινωνίας, βυθισμένοι στη μιζέρια της ματαιοδοξίας τους». Πολύ χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που συνευρίσκεται με τις γυναίκες. Έχουμε δύο τέτοιες σκηνές, στις οποίες απροσχημάτιστα τον βλέπουμε να επιδεικνύει μια βάναυσα ταπεινωτική, αβυσσαλέα υποτιμητική διάθεση απέναντι στο γυναικείο φύλο κατά την ερωτική πράξη.

Αυτή η αντιμετώπιση του άλλου φύλου, αλλά και η γενικότερη ψυχοπαθολογία του πρωταγωνιστή, υπαινίσσεται ότι εδράζεται, μερικώς τουλάχιστον, στη σχέση του με τη μητέρα. «Δεν μπορώ να πω πως δεν με αγαπούσε, όχι, αλλά δεν με αγαπούσε πολύ» μας ενημερώνει ο Μ κι αυτή η αποκάλυψη, η τόσο συνήθης ή ακόμα και τετριμμένη, αποτελεί την πιο συγκινητική στιγμή σε ολόκληρο το βιβλίο, γιατί μας φωτίζει μια ανθρώπινη φιγούρα όχι μηχανικά ή ψυχρά κατασκευασμένη, αλλά ζωντανή, τρωτή και λαβωμένη, καθορισμένη από μια σειρά από προσδοκίες και ανάγκες που έμειναν ανικανοποίητες.

Ο Μ διαμορφώνεται εν τέλει ως ένα σύμβολο ενάντια στη μετριότητα, την κενότητα, το χαράμισμα της ύπαρξης, το απραγματοποίητο μεγαλείο του κόσμου, την ασχήμια που καθολικά απλώνεται μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι καταλαμβάνοντας χώρο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την εγκαθίδρυση ενός απέραντου κάλλους.

Ο Μ διαμορφώνεται εν τέλει ως ένα σύμβολο ενάντια στη μετριότητα, την κενότητα, το χαράμισμα της ύπαρξης, το απραγματοποίητο μεγαλείο του κόσμου, την ασχήμια που καθολικά απλώνεται μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι καταλαμβάνοντας χώρο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την εγκαθίδρυση ενός απέραντου κάλλους. Δεν μπορούμε να πούμε όμως ότι είναι ένας επαναστάτης, γιατί αφενός δεν δείχνει κάποια πρόθεση να επιφέρει την οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτό το σκηνικό, αφετέρου η ιδιοτέλεια και ο εγωκεντρισμός του τον περιορίζουν σε ένα πεδίο ενεργειών που όχι μόνο ωφελούν αποκλειστικά τον ίδιο, αλλά συνεισφέρουν φαυλοκυκλικά και στην ασχήμια του κόσμου που αυτός σφόδρα κατακρίνει. Δεν είναι νάρκισσος, ίσα ίσα κρίνει εξαιρετικά αυστηρά τον εαυτό του. Ωστόσο, εγκλωβισμένος στο σώμα που του παραδόθηκε όταν γεννήθηκε, δεν μπορεί να μεριμνήσει για οποιονδήποτε άλλον πέρα από τον ίδιο. Το μεγαλύτερό όραμά του, η υψηλότερη επιδίωξη και φιλοδοξία του είναι με την αμοιβή της έκδοσης του βιβλίου να αποδράσει σε τόπους «με τόσο όμορφες τοποθεσίες που θα έκαναν και τους ανθρώπους να μοιάζουν όμορφους», σε τόπους όπου ο ίδιος θα γεμίσει δάκρυα, χαρά, προσμονή, λύπη και ελπίδα.

Ο τόπος αυτός φυσικά δεν αποτελεί παρά ένα ανέφικτο παραδείσιο όραμα, την ουτοπία του Μ, ο οποίος θα ήταν ευτυχισμένος μόνο σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να υπάρξει. Η ανελαστικότητα αυτή είναι τελικά ίσως και το μεγαλύτερο, το πιο ριζικό του πρόβλημα: μια ευερεθιστότητα απέναντι στο περιβάλλον που δεν του αφήνει ούτε ψήγμα ανοχής όσον αφορά τις ελλείψεις και τις κηλίδες της ύπαρξης.

Έτσι, ο κόσμος αυτός μόνο μια μορφή μπορεί να πάρει, μόνο μια ενσάρκωση. Στη Δίκη του Κάφκα, ο Κ. καταδικάζεται χωρίς καμία κατηγορία, ή μάλλον χωρίς η κατηγορία να φανερώνεται. Στο βιβλίο του Σκολιανού, ο Μ καταδικάζεται για δεύτερη φορά με μια κατηγορία πλαστή και ανυπόστατη, απότοκο των στρεβλών προθέσεων της τύχης, την οποία έχει χαρακτηρίσει νωρίτερα έναν αστάθμητο παράγοντα απαραίτητο για την έστω και πρόσκαιρη ευδαιμονία. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορεί να υπομείνει τη διάψευση των προσδοκιών, το μουντζούρωμα του ονείρου, ίσως επειδή η επανάληψη του δράματος φέρει πάντα κάτι το αφόρητο, ίσως επειδή τώρα έφτασε πολύ κοντά στην εκπλήρωση του στόχου του και δεν μπορεί να απομακρυνθεί ξανά. Με μια στυγνή αποφασιστικότητα επιλέγει την καταφυγή σε έναν κόσμο με λιγότερα ψεγάδια και περισσότερη φυσικότητα. Επιλέγει την ελευθερία, τρέχει με λαχτάρα και σιγουριά προς αυτήν, κι ας μένει στο τέλος πάνω στον δρόμο το ίδιο όπως ο Κ. Σαν σκυλί.

* Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΡΜΑΝΤΟ ΓΚΕΖΟΣ είναι συγγραφέας.

alt«Μ»
Μιχάλης Σκολιανός
Σαιξπηρικόν 2016
Σελ. 108, τιμή εκδότη €9,96

alt

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Καλυψώ» της Δήμητρας Κολλιάκου (κριτική) – Μυθιστόρημα όπου «η μαγεία του παραμυθιού συναντά την ομορφιά του ποιητικού λόγου»

«Καλυψώ» της Δήμητρας Κολλιάκου (κριτική) – Μυθιστόρημα όπου «η μαγεία του παραμυθιού συναντά την ομορφιά του ποιητικού λόγου»

Για το μυθιστόρημα της Δήμητρας Κολλιάκου «Καλυψώ» (εκδ. Πατάκη). Κεντρική εικόνα: ο κλασικός πίνακας «Το νησί της Καλυψώς» του Herbert James Draper (1863-1620) © Manchester Art Gallery

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

Μπορεί κάτι να συμβαίνει...

«Κακό ανήλιο» του Κωνσταντίνου Δομηνίκ (κριτική) – Δαιμονικά θαύματα, αγγελικές επιδράσεις

«Κακό ανήλιο» του Κωνσταντίνου Δομηνίκ (κριτική) – Δαιμονικά θαύματα, αγγελικές επιδράσεις

Για τη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Δομηνίκ «Κακό ανήλιο» (εκδ. Ίκαρος). 

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο εκ Πιερίας ορμώμενος νεαρός συγγραφέας το 2021 με το Ώπα-ώπα μπλάτιμοι, το ρεύμα της νεο-ηθογραφίας,...

«Μύρων η Aράχνη» της Λίλας Τρουλινού (κριτική) – Η μεταμόρφωση ως δύναμη ζωής

«Μύρων η Aράχνη» της Λίλας Τρουλινού (κριτική) – Η μεταμόρφωση ως δύναμη ζωής

Για τη νουβέλα της Λίλας Τρουλινού «Μύρων η Aράχνη», Μεταμορφώσεις ΙΙ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περισπωμένη, για τη «διαρκή μεταμόρφωση ως μια δυνατότητα της ζωής να μεταλλάσσει τις μορφές της, χάριν προσαρμογής στις κοινωνικές απαιτητικές συμβατικότητες». Κεντρική εικόνα: Έργο της Παγώνας Ξενάκη.

Γρά...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Εδώ είναι Βαλκάνια» – 9 λογοτεχνικά έργα από συγγραφείς της γειτονιάς μας

«Εδώ είναι Βαλκάνια» – 9 λογοτεχνικά έργα από συγγραφείς της γειτονιάς μας

Από τη Σερβία έως το Κόσοβο κι από τη Ρουμανία έως τη Β. Μακεδονία. Τα τελευταία χρόνια μεταφράζονται στα ελληνικά περισσότερα βιβλία συγγραφέων από τα Βαλκάνια. Προτείνουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα. Στην κεντρική εικόνα, πλάνο από την ταινία «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι ...

Βραβείο Γκονκούρ 2024: Η βραχεία λίστα με τα φαβορί

Βραβείο Γκονκούρ 2024: Η βραχεία λίστα με τα φαβορί

Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα του βραβείου Γκονκούρ [Prix Goncourt] 2024. Πριν την ανακοίνωση του φετινου βραβείου, θα γίνει γνωστή και η τελική λίστα που θα περιλαμβάνει τους τέσσερις φιναλίστ. Στην εικόνα, ο νικητής του 2019 Ζαν-Πολ Ντιμπουά, μαζί με το μέλος της επιτροπής, τότε, Μπερνάρ Πιβό, στο γνωστό παράθυρο τ...

Πώς κερδίζεται ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας: Οι προϋποθέσεις και οι ζυμώσεις μέχρι το τηλεφώνημα από τη Σουηδική Ακαδημία

Πώς κερδίζεται ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας: Οι προϋποθέσεις και οι ζυμώσεις μέχρι το τηλεφώνημα από τη Σουηδική Ακαδημία

Μπορεί μια Ελληνίδα συγγραφέας να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνίας; Η προσδοκία γεννήθηκε από μια προσεκτική ανάγνωση των αποδόσεων στις στοιχηματικές εταιρείες, που προφανώς δεν εγγυώνται τίποτα για το αποτέλεσμα. Πώς, όμως, πραγματικά κερδίζεται ένα Νόμπελ; Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις και ποιες είναι οι ζυμώσεις που προ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μαρξ, Βάγκνερ, Νίτσε – Ένας κόσμος σε αναταραχή» του Χέρφριντ Μίνκλερ (προδημοσίευση)

«Μαρξ, Βάγκνερ, Νίτσε – Ένας κόσμος σε αναταραχή» του Χέρφριντ Μίνκλερ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Χέρφριντ Μίνκλερ [Herfried Münkler] «Μαρξ, Βάγκνερ, Νίτσε – Ένας κόσμος σε αναταραχή» (μτφρ. Έμη Βαϊκούση), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Μ...

«Κωνσταντινούπολη – Τα γεγονότα της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955», από το αρχείο του στρατοδίκη Φαχρί Τσοκέρ (προδημοσίευση)

«Κωνσταντινούπολη – Τα γεγονότα της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955», από το αρχείο του στρατοδίκη Φαχρί Τσοκέρ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου της ελληνικής έκδοσης του αρχείου του στρατοδίκη Φαχρί Τσοκέρ [Fahri Çoker] «Κωνσταντινούπολη – Τα γεγονότα της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955 – Φωτογραφίες και Έγγραφα», η οποία κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστ...

«Ύμνος» της Άυν Ραντ (προδημοσίευση)

«Ύμνος» της Άυν Ραντ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα της Άυν Ραντ [Ayn Rand] «Ύμνος» (μτφρ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ), το οποίο κυκλοφορεί στις 14 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Κεφάλαιο Ένα

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Εδώ είναι Βαλκάνια» – 9 λογοτεχνικά έργα από συγγραφείς της γειτονιάς μας

«Εδώ είναι Βαλκάνια» – 9 λογοτεχνικά έργα από συγγραφείς της γειτονιάς μας

Από τη Σερβία έως το Κόσοβο κι από τη Ρουμανία έως τη Β. Μακεδονία. Τα τελευταία χρόνια μεταφράζονται στα ελληνικά περισσότερα βιβλία συγγραφέων από τα Βαλκάνια. Προτείνουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα. Στην κεντρική εικόνα, πλάνο από την ταινία «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2024: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες και τις εβδομάδες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2024: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες και τις εβδομάδες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, γκράφικ νόβελ, βιογραφιών, δοκιμίων, μελετών, βιβλίων επιστημονικής εκλαΐκευσης κ.ά.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

Μικρά φθινοπωρινά αστυνομικά – Το Γαλλικό και μεσογειακό νουάρ στα καλύτερά του

Μικρά φθινοπωρινά αστυνομικά – Το Γαλλικό και μεσογειακό νουάρ στα καλύτερά του

Από το polar, στο neopolar και από το Παρίσι των Σιμενόν και Φαζαρντί, στο Παρίσι του Ζαν-Φρανσουά Βιλάρ και στην Αθήνα του Μάρκαρη.

Γράφει η Χίλντα Παπαδημητρίου

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

01 Οκτωβρίου 2024 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024: Κι όμως, η Έρση Σωτηροπούλου «παίζει δυνατά»

Μια ανάρτηση στη σελίδα της συγγραφέα και τα στοιχεία των στοιχηματικών που δίνουν προβλέψεις και αποδόσεις για το ποιος είναι πιθανότερο να βραβευτεί φέτος με το Νόμπε

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

15 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2023

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, ποιήματα: Επιλογή 100 βιβλίων, ελληνικών και μεταφρασμένων, από τη βιβλιοπαραγωγή του 2023. Επιλογή: Συντακτική ομάδα της Book

ΦΑΚΕΛΟΙ