
Κάπου ανάμεσα στον πεζό λόγο και στο σπονδυλωτό θεατρικό έργο στέκεται και το πρόσφατο βιβλίο του «Θα σε πάρει ο δρόμος», το οποίο ανέβηκε ήδη στο θέατρο (Πειραματική σκηνή της «Τέχνης», 2009). Από άποψη φόρμας, πρόκειται για συλλογή διηγημάτων, αλλά ο προσεκτικός αναγνώστης γρήγορα διαπιστώνει ότι αυτό που ενώνει όλα τα κομμάτια της συλλογής είναι η έλλειψη εξωδιηγητικού αφηγητή. Ολες οι ιστορίες είναι αποτέλεσμα άμεσου λόγου: ακόμη κι οι διάλογοι είναι ενταγμένοι σε μια εξιστόρηση που απευθύνεσαι στον άλλον άμεσα και ζωντανά, σαν να βρίσκεται σε σκηνή. Πρόκειται εν ολίγοις για μικρά, πολύ μικρά, μονόπρακτα.
Οι ιστορίες του Σερέφα μοιάζουν βγαλμένες από τα απόνερα της ζωής απλών ανθρώπων. Πόρνες, σουβλατζήδες, μοναχικές γριές, ταξιτζήδες, κούριερ, πικραμένες ερωμένες, οι ήρωες και οι ηρωίδες του δεν είναι βγαλμένοι από σελίδες κομψευόμενης λογοτεχνίας αλλά από τον απόπατο της ζωής. Παράδειγμα; Εκκρίσεις, αίματα, ιδρώτες, σώματα, σεξουαλικές επιθυμίες και παράδοξες σκέψεις για το σύμπαν, τη ζωολογία, τους εξωγήινους, αναμειγνύονται όλα κάτω από την αναρχική πένα του συγγραφέα, με μεθυστική αλαφράδα.
Κώστας Κατσουλάρης