podilato360

Της Έλενας Μαρούτσου

«Ποδηλατώντας πεζή» τιτλοφορεί τον πρόλογο αυτής της συλλογής ο Κώστας Κατσουλάρης, δηλώνοντας με αυτόν τον παιγνιώδη (τι λέξη κι αυτή) τρόπο τις δυο κοινές συνιστώσες αυτής της συλλογής: την πεζογραφία –όλα τα κείμενα που περιέχονται σε αυτήν είναι πεζά – και τη χαλαρή περιδιάβαση σε διάφορες περιοχές της λογοτεχνίας.

Όταν κάνεις ποδήλατο είναι φανερό πως ο πρώτος σου στόχος δεν είναι να φτάσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα στον προορισμό σου. Όταν μάλιστα γύρω σου κυκλοφορούν αυτοκίνητα, ούτε η ασφάλεια είναι το πρωταρχικό σου μέλημα. Η ποδηλατάδα είναι συνδεδεμένη με την απόλαυση και με το πετάλι.

Έτσι κι εδώ, εφόσον έχουμε να κάνουμε με πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς (με εξαιρέσεις: τρεις εξ αυτών έβγαλαν φέτος το πρώτο τους προσωπικό βιβλίο), το πετάλι είναι ο αναγκαίος κόπος του πρωτάρη κι η απόλαυση της γραφής η κινητήριος δύναμη για να βγάλει κανείς την ανηφόρα. Την προσπάθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση εμψυχώνει ο Κώστας Κατσουλάρης, μια που οι συγγραφείς των διηγημάτων αυτής της συλλογής έχουν όλοι βρεθεί σε κάποια απ’ τις ομάδες που συντονίζει ο εν λόγω συγγραφέας. Διαβάζοντας στον πρόλογό του λοιπόν γι αυτή την κοινή προσπάθεια, αυτή τη μαθητεία (ας μην ξεχνάμε πως ο τίτλος «Μαθαίνοντας ποδήλατο» υπονοεί μια διαδικασία η οποία ακόμα συνεχίζεται) δεν μπόρεσα να μη διακρίνω ταπεινότητα ως προς τις προθέσεις –μας προειδοποιεί πως αναγκαστικά κάποια από αυτά τα κείμενα έχουν τον «αέρα του πρωτόλειου»– αλλά και περηφάνια όταν και προς δική του έκπληξη διαπιστώνει πως κάποια από αυτά τα διηγήματα μοιάζουν να έχουν βγει από ώριμες πένες.

Άνοιγμα προς τον κόσμο

Πρέπει να ομολογήσω πως συντονίζοντας κι εγώ ομάδες δημιουργικής γραφής εδώ και κάποια χρόνια, μπορώ να νιώσω, έτσι πιστεύω, κάποια από τα συναισθήματα που συνοδεύουν μια τέτοια έκδοση. Δεν έχω σκοπό να στρέψω την κουβέντα στον εαυτό μου, θέλω μόνο να πω πως καταλαβαίνω το αίσθημα χαράς αλλά κι ευθύνης που συνοδεύει ένα τέτοιο άνοιγμα προς τον κόσμο. Μια ομάδα δημιουργικής γραφής είναι, όπως όλες οι ομάδες, ένα μικρό κλειστό σύμπαν. Όσα συμβαίνουν στα πλαίσια των εργασιών της (των αναγνώσεων, των ασκήσεων, της αλληλοστήριξης αλλά και της αλληλοκριτικής) είναι άκρως ενδιαφέροντα και συχνά πολύ χρήσιμα μέσα στο πλαίσιο αυτής της ομάδας. Όταν η ομάδα αυτή αποφασίζει να εκδώσει κάποια απ’ τα κείμενά της, τότε το προστατευτικό κουκούλι της ομάδας σκίζεται. Τα κείμενα πετούν προς τα έξω.

Μια που η μεταφορά του ποδηλάτου εξελίχτηκε σε μεταφορά πτήσης, ας προσθέσω και το εξής. Πετώντας όλα μαζί τα κείμενα, υπό μορφή συλλογής είναι πιο ασφαλή. Όπως δηλώνει κι ο υπεύθυνος της συλλογής κάποια είναι πιο δυνατά κι αυτά στηρίζουν και κάποια που από μόνα τους θα ήταν αρκετά ευάλωτα στη δημόσια έκθεση. Το σύνολο καλύπτει μια αρκετά ευρεία γκάμα από πλευράς θεματικής, γλώσσας και ύφους, όμως κοινή συνισταμένη όλων αποτελεί η σύγχρονη εποχή. Ιστορίες μιας ρευστής εποχής αναγράφεται με μικρά γράμματα κάτω απ’ τον τίτλο, και πράγματι το καθένα τους αποτελεί ένα μπάλωμα, ένα κομματάκι ύφασμα στο πολύχρωμο πάτσγουορκ της σημερινής εποχής.

Πάτσγουορκ της εποχής

Το ομώνυμο διήγημα της Ελένης Γαλάνης (Patchwork), το πρώτο της συλλογής, είναι όντως ένα πάτσγουορκ, μια συρραφή από τέσσερα προϋπάρχοντα κείμενα: μια γνωστοποίηση–αποποίηση ευθύνης από μια τράπεζα, ένα άρθρο από τον Pitsiriko, ένα διαφημιστικό σποτ στο ραδιόφωνο κι ένα διαφημιστικό banner στο Internet. Η συρραφή είναι πετυχημένη και το αποτέλεσμα αρκετά σκωπτικό. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι το χιούμορ του διηγήματος στηρίζεται αρκετά στα αντίστοιχα αποσπάσματα από τον Pitsiriko. Για να γίνω πιο κατανοητή, θα έλεγα πως αν κάποιος επί παραδείγματι έφτιαχνε ένα κολλάζ μέσα στο οποίο χρησιμοποιούσε ολόκληρες φωτογραφίες από έναν γνωστό και καταξιωμένο φωτογράφο, θα κινδύνευε το τελικό αποτέλεσμα να φέρει τόσο έντονα τη σφραγίδα του φωτογράφου, που τελικά ή να «καπελώνει» το κολλάζ, ή να δρέπει τις δάφνες του.

«Τα μωβ λουλούδια» της Βίκυς Γκόγκου και «Η τελευταία συνάντηση» της Μάριας Διαμάντη διέπονται από λιτότητα στη γλώσσα και αφηγηματική πυκνότητα, αρκετά σημαντικές αρετές για το λογοτεχνικό είδος που υπηρετούν. Το πρώτο χρησιμοποιεί την τεχνική του συνειρμού για να μιλήσει για την απώλεια και το πένθος κι έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον τέλος που βάζει αναπάντεχα στο χορό και την ενοχή. Το δεύτερο διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σ’ ένα εστιατόριο όπου μια ηλικιωμένη γυναίκα έχει ραντεβού μ’ έναν άντρα. Μου φάνηκε ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο μέσα από λεπτές παρατηρήσεις σε σχέση με το περιβάλλον και τα δευτερεύοντα πρόσωπα αποκτούμε εικόνα της γυναίκας που αφηγείται και της σχέσης της με την κόρη της χωρίς περιττές λεπτομέρειες και συναισθηματολογίες. Αν ήταν θεατρικό θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εδώ για δραματουργική οικονομία.

Το «Δωμάτιο υπηρεσίας» της Κέλλυς Θεοδωρακοπούλου στηρίζεται σε μια πολύ ωραία, κατά τη γνώμη μου, ιδέα: ένα δωμάτιο υπηρεσίας που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε ως τέτοιο όπως ήταν αρκετά συνηθισμένο κάποια εποχή στη μικροαστική Αθήνα. Ο φακός της συγγραφέως παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο δωμάτιο αυτό που στέγαζε κατά καιρούς διάφορους ασθενείς συγγενείς της οικογένειας μέχρι να έρθει η ώρα και των ίδιων των γονιών. Πικρό και ρεαλιστικό, κλείνει μ’ ένα τέλος που ενώ κάποιοι θα μπορούσαν να το πουν αισιόδοξο, εγώ το βρήκα ακόμα πιο πικρό.

Στο «Έντονο μαύρο» της Μαργαρίτας Καλαϊτζάκη, στο ΜΑΤ-ness της Μαρίας Καλλιόρη και στο «Ελεύθεροι υπηρεσίας της Μαρίας Τζαμπούρα πρωταγωνιστούν ένστολοι σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Ενώ το πρώτο υιοθετεί μια πιο ρομαντική και ίσως λίγο αναμενόμενη οπτική (ένας ματατζής και μια διαδηλώτρια που γνωρίζονται σε μια συμπλοκή), το δεύτερο, βάζοντας στο κέντρο της πλοκής μια αγελάδα (εδώ τα Ματ έχουν απέναντί τους αγρότες που έχουν φέρει και τα ζώα τους) νομίζω θα κερδίσει το χαμόγελο του αναγνώστη αν μη τι άλλο για την πρωτοτυπία του. Την προσοχή μου τράβηξε το τρίτο για το ρεαλισμό και τη σωστά δουλεμένη γλώσσα του που απέδωσε με αρκετή ακρίβεια το πώς θα μονολογούσε από μέσα του ένας ματατζής, χωρίς το αποτέλεσμα να υποπίπτει σε κλισέ.

Το διήγημα που κέρδισε το δικό μου χαμόγελο είναι το «Σ όπως σχέση» του Γιάννη Καρκανέβατου, όχι μόνο για την πρωτοτυπία του – η δομή του είναι στηριγμένη σε μια σειρά από λέξεις παραταγμένες με αλφαβητική σειρά, σαν τα λήμματα ενός λεξικού, το καθένα από τα οποία ανακαλεί αναμνήσεις και ανασυνθέτει αποσπάσματα από τη ζωή μιας σχέσης. Εξαιρετική γλωσσική ευαισθησία και δύναμη εκφραστικών μέσων. Το διήγημα πάλλεται από αίσθημα.

Το Countdown της Μέμης Κατσώνη, το Magie the cat της Άλκηστης Μαυράκη κι η Ομίχλη της Αλεξάνδρας Μαραγκοπούλου, αρκετά διαφορετικά ως προς τη θεματική τους, βασίζονται και τα τρία σε ενδιαφέρουσες ιδέες, στα όρια του φανταστικού η πρώτη και στα όρια του ρεαλισμού η δεύτερη κι η τρίτη, που όμως ίσως ήθελαν λίγο διαφορετική ανάπτυξη για να πραγματωθούν.

Το «Κέικ γεωγραφίας» της Παυλίνας Μάρβιν, απ’ την άλλη πλευρά, όχι μόνο πλέχτηκε γύρω από μια αρκετά παιχνιδιάρικη κι έξυπνη ιδέα –η Έλλάδα μετά από απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων ξεκολλάει σαν αυτοκόλλητο από τον χάρτη και ταξιδεύει προς άγνωστη κατεύθυνση– αλλά και η πραγμάτωσή της είναι εξαιρετική. Με γλώσσα εξίσου χαριτωμένη και παιγνιώδη (πάλι αυτή η λέξη) όσο και το θέμα, μας δείχνει μέσα απ’ τον καθρέφτη του φανταστικού πλευρές της κοινωνικής πραγματικότητας αρκετά ρεαλιστικές. Πολύ ισορροπημένο το παιχνίδι ανάμεσα στο απογειωμένο θέμα και τις προσγειωμένες παρατηρήσεις.

Ενδιαφέρον θεματικά κι εκφραστικά είναι και το «Μην αγγίζεται» της Αθηνάς Μπαλή, ενώ στημένο σαν θεατρικό και με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ «Η συνέντευξη» του Μάνου Μπονάνου. Υπό μορφήν επιστολής είναι γραμμένο το ελαφρώς ειρωνικό «Έπιπλα και συμπάθεια» του Αθανάσιου Μυστακίδη, του οποίου το τέλος (αν όντως υπονοεί αυτό που φαντάζομαι πως υπονοεί) κλείνει αρκετά μελαγχολικά ένα κείμενο που αρχικά φάνταζε ελαφρύ, δίνοντας αναπάντεχα βαρύτητα στις πτώσεις που διατρέχουν το διήγημα. Εκφράζοντας μια προσωπική γνώμη θα ήθελα το τέλος –εφόσον είναι τόσο σημαντικό για την τελική γεύση– να είναι πιο σαφές.

Στο «Απώλεια ή κλοπή» η Χρυσοξένη Προκοπάκη επιλέγει ένα καφκικό ύφος για μια αντίστοιχη θεματική: μια γυναίκα, που μετά την απώλεια της ταυτότητάς της επιστρέφει σπίτι της για να διαπιστώσει ότι δεν αναγνωρίζει τίποτα ούτε κανείς την αναγνωρίζει. Παρ’ όλο που ως θέμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη πρωτοτυπία, η συγγραφέας το έχει χειριστεί με χάρη και συνέπεια, προσθέτοντας κάποιες προσωπικές πινελιές, όπως το «θάνατο» της κούκλας που δημιούργησαν στιγμές στιγμές αυτό το αίσθημα ανατριχίλας που απαιτεί το είδος.

Το καλογραμμένο «Πρωινό ξύπνημα» της Βιλελμίνης Φατούρου δεν χρειαζόταν πιστεύω ένα βίαιο τέλος για να μιλήσει για τη βία της τρίτης ηλικίας, με όσα αυτή μπορεί να περιλαμβάνει. Δυσκολεύτηκα ν’ αφεθώ στη γοητεία της πρωταγωνίστριας του διηγήματος της Λήδας Μιχαλοπούλου «In session» ίσως γιατί ποτέ δεν μου άρεσαν οι γυναίκες-γάτες που συχνάζουν στη λογοτεχνία. Δεν αμφιβάλλω όμως πως άλλοι μπορεί να ενδώσουν. Αντιθέτως, ενέδωσα στη γοητεία του έφηβου που είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα «επιδειξία» στο τελευταίο διήγημα της συλλογής «Ο τοίχος του», της Ελένης Φουρνάρου. Παρ’ όλο που η σειρά που εμφανίζονται οι συγγραφείς με τα διηγήματά τους είναι αλφαβητική, μοιάζει ευτυχές που η συλλογή κλείνει με μια τόσο φρέσκια και λαμπερή παράγραφο όπως η τελευταία αυτού του διηγήματος.

Θέλω να σας εξομολογηθώ πως όσο έγραφα αυτές τις σκέψεις για το βιβλίο, ένα κομμάτι του εαυτού μου, η γλυκιά κι ενθαρρυντική καθηγήτρια, προσπαθούσε να με αποθαρρύνει με φράσεις όπως «Καλά, δεν μπορούσες να αρκεστείς ν’ αναφερθείς στο σύνολο της πολύ αξιοπρεπούς αυτής προσπάθειας; Έπρεπε να πιάσεις έναν έναν και να τον ξεψαχνίσεις;». Ξέρω. Έγνοια αυτής της φωνής είναι να μην αποθαρρυνθούν οι μαθητές. Δεν βλέπει όμως πως έτσι τους υποτιμά. «Δεν είναι μαθητές, βρε» της λέω. «Είναι πρωτοεμφανιζόμενοι. Εκδόθηκαν πια». «Κι η κριτική σου είναι η τιμωρία τους;». «Όχι, η επιβράβευσή τους» λέω τότε εγώ και μ’ αυτό το δεξί κροσέ τη βγάζω νοκ άουτ.

 

mathainontas-podilato

 

Μαθαίνοντας ποδήλατο
Ιστορίες μιας ρευστής εποχής
Συλλογικό έργο
Επιλογή κειμένων: Κώστας Κατσουλάρης
Εξώφυλλο: Μαρία Τζαμπούρα
Επιμ. έκδοσης: Λήδα Μιχαλοπούλου
Διορθώσεις-επιμέλεια κειμένων: Μάνος Μπονάνος
Εκδόσεις Κέδρος 2013
Σελ. 176 , τιμή € 9,90 

politeia-link

 

 

 

 

 

 

 

Δείτε επίσης:

 

 

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό» της Σώτης Τριανταφύλλου (κριτική) – Έλληνες στου Μέμφις τα στενά

«Το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό» της Σώτης Τριανταφύλλου (κριτική) – Έλληνες στου Μέμφις τα στενά

Για το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου «Το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό - Χρονικό σε πόλεις με ποτάμι» (εκδ. Πατάκη). Η κεντρική φωτογραφία, που κοσμεί το εξώφυλλο, είναι του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
«… άμμος» του Μιχάλη Μακρόπουλου (κριτική) – Memento mori

«… άμμος» του Μιχάλη Μακρόπουλου (κριτική) – Memento mori

Για τη νουβέλα του Μιχάλη Μακρόπουλου «...Άμμος» (εκδ. Κίχλη). 

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Ένας θολός ουρανός, η θάλασσα σαν μια θαμπή μεμβράνη, όλο το σκηνικό εκτεθειμένο σε έναν εμμονικό νοτιά, που όλα τα μεταπλάθει ...

«Τώρα είναι μετά» του Γιάννη Γαβαλά (κριτική) – Η αναζήτηση του καλού μέσα στο παράδοξο

«Τώρα είναι μετά» του Γιάννη Γαβαλά (κριτική) – Η αναζήτηση του καλού μέσα στο παράδοξο

Για το μυθιστόρημα του Γιάννη Γαβαλά «Τώρα είναι μετά» (εκδ. Ροδακιό). 

Γράφει η Ζέτα Κουντούρη 

Αυτοτοσαρκασμός και λεπτή ειρωνεία διατρέχουν το μυθιστόρημα του Γιάννη Γαβαλά με τον παράξενο τίτλο ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου (κριτική)

«Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου (κριτική)

«Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου με τον Μάνο Καρατζογιάννη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο θέατρο «Σταθμός».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είδα, στο θέατρο «Σταθμός», τη σκηνοθεσία του Κώστ...

Η Ρέιτσελ Κασκ στην Αθήνα: Θα μιλήσει με την Αμάντα Μιχαλοπούλου για το βιβλίο της «Περί γάμου και χωρισμού»

Η Ρέιτσελ Κασκ στην Αθήνα: Θα μιλήσει με την Αμάντα Μιχαλοπούλου για το βιβλίο της «Περί γάμου και χωρισμού»

Στην Αθήνα έρχεται η συγγραφέας Ρέιτσελ Κασκ, όπου θα μιλήσει με την Αμάντα Μιχαλοπούλου για το βιβλίο της «Περί γάμου και χωρισμού» (μτφρ. Ντόρα Δαρβίρη, εκδ. Gutenberg). Την Τρίτη, 27  Μαΐου, στις 7μμ, στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης.

Επιμέλεια: Book Press

...
«Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» της μπελ χουκς (προδημοσίευση)

«Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» της μπελ χουκς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της μπελ χουκς [bell hooks] «Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 27 Μαΐου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» της μπελ χουκς (προδημοσίευση)

«Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» της μπελ χουκς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της μπελ χουκς [bell hooks] «Σύνδεση – Η γυναικεία αναζήτηση της αγάπης» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 27 Μαΐου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

«Τα καταστρέψατε όλα» της Λάρα Καλέγια (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη βραβευμένη με το «Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUPL) 2021» συλλογή διηγημάτων της Μαλτέζας συγγραφέως Λάρα Καλέγια (Lara Calleja) «Τα καταστρέψατε όλα» (μτφρ. Βίκυ Πορφυρίδου), η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: ...

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από την εισαγωγή της μελέτης του Αχιλλέα Σύρμου «Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα–φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 – 1991», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Τέσσερις πρόσφατες ποιητικές συλλογές που ξεχωρίζουν

Τι διαβάζουμε τώρα; Τέσσερις πρόσφατες ποιητικές συλλογές που ξεχωρίζουν

Τέσσερις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές από την περισσότερο ή λιγότερο πρόσφατη εκδοτική σοδειά. Τρία έργα από δόκιμους δημιουργούς και ένα αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο.

Γράφει ο Γιώργος Δρίτσας 

...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα κλασικά και σύγχρονα μυθιστορήματα μεταφρασμένης λογοτεχνίας

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα κλασικά και σύγχρονα μυθιστορήματα μεταφρασμένης λογοτεχνίας

Σταντάλ, Φώκνερ, Έσσε, αλλά και σύγχρονες φωνές συγκροτούν μια δεκάδα βιβλίων που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και που αξίζει να διαβάσουμε. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ