alt

Σειρά σημειώσεων και προβληματισμού πάνω σε επίκαιρα θέματα φιλοσοφικού διαλόγου στις μέρες του κατ' οίκον περιορισμού, συνδεδεμένες με κλασικές ή και νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές, για την πληρέστερη θεώρηση κάθε ζητήματος.

Του Άλκη Γούναρη

Τι έκαναν οι φιλόσοφοι στην καραντίνα; Μπορεί να μη βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πυρός για την καταπολέμηση της πανδημίας, όμως προσέφεραν θεραπεία με αντίδοτα ιδεών, καθώς η κρίση συνέβαλε στον ανορθολογισμό και ανέδειξε παλαιότερα και νέα προβλήματα θέτοντας σε δοκιμασία το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα. Σε αυτήν τη σειρά σημειώσεων, κατέγραψα ορισμένα επίκαιρα σημεία που αποτέλεσαν αντικείμενο φιλοσοφικού διαλόγου στις μέρες του κατ’ οίκον περιορισμού, συνδέοντάς τα με κλασικές ή και νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές βάσης, αν θέλει κάποιος να αποκτήσει μια πληρέστερη θεωρητική αντίληψη κάθε θέματος.

Keywords
θνητότητα / υπαρξισμός / νόημα

Σε μια εποχή όπου πολλοί οραματίζονται ένα μέλλον στο οποίο, χάρη στην επιστήμη και την τεχνολογία, θα υπερβούν τα όρια της φύσης τους, κερδίζοντας τη μάχη της βιολογικής φθοράς, των γηρατειών και της θνητότητας, ένας μικροσκοπικός ιός, ένα αόρατο στο γυμνό μάτι ασήμαντο σωματίδιο, έρχεται να υπενθυμίσει με τον πιο σκληρό και ταυτόχρονα ειρωνικό τρόπο στην ανθρωπότητα την ευθραυστότητα της ζωής. Οι σύγχρονοι υπερασπιστές της αθανασίας, οι τρανσουμανιστές[i], υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ιστορίας των ιδεών κατέφευγαν συχνά σε θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες η μεταφυσική του θανάτου έδινε νόημα και αξία στη ζωή. Αυτή η «θανατοφιλική» όπως τη χαρακτηρίζουν προσέγγιση του νοήματος της ζωής δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια απέλπιδα και ηττοπαθής προσπάθεια να συμφιλιωθεί ο άνθρωπος με τη μοναδική βεβαιότητα: Τη θνητότητά του. 

Bλέποντας πάντα τους «άλλους» να πεθαίνουν, οι άνθρωποι δημιουργούν μια ψευδαίσθηση αθανασίας, ωσάν ο θάνατος να μην αφορά τους ίδιους. Αυτή η ψευδαίσθηση τους απαλλάσσει μεν από την υπαρξιακή αγωνία, τους καθιστά όμως αναβλητικούς, καθώς απομακρύνονται από τα ιδανικά και τους στόχους τους, γεμίζοντας τη ζωή τους με έναν σωρό ανούσια πράγματα γιατί νομίζουν ότι θα ζουν αιώνια.

Ο Σάιμον Κρίτσλεϊ, ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους των ημερών μας και εξαιρετικά αγαπητός στο ελληνικό κοινό, αποφασίζει να μιλήσει για τη φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου στους New York Times,[ii] τη στιγμή που η Αμερική θρηνεί για την απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών κάθε μέρα από Covid-19. Ο Κρίτσλεϊ διερωτάται αν, ακόμα και παρηγορητικά, η φιλοσοφία θα μπορούσε να βοηθήσει το ανθρώπινο είδος σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα. Επικαλούμενος τον Μοντένιο, υπογραμμίζει την ελευθερία που κερδίζει όποιος καταφέρνει να νικήσει τον φόβο του θανάτου. «Το να φιλοσοφείς σημαίνει να ξέρεις να πεθαίνεις» [1] και όποιος το γνωρίζει, αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του καθορίζεται από αυτό το αναπόδραστο γεγονός, στο οποίο, κάθε στιγμή που περνάει, πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο. 

Ο Κρίτσλεϊ, που έχει καταδυθεί στο παρελθόν στο σύμπαν των νεκρών φιλοσόφων [2] για να αναδείξει τον ρόλο της φιλοσοφίας στην καθημερινή ζωή, γνωρίζει ότι βλέποντας πάντα τους «άλλους» να πεθαίνουν, οι άνθρωποι δημιουργούν μια ψευδαίσθηση αθανασίας, ωσάν ο θάνατος να μην αφορά τους ίδιους. Αυτή η ψευδαίσθηση τους απαλλάσσει μεν από την υπαρξιακή αγωνία, τους καθιστά όμως αναβλητικούς, καθώς απομακρύνονται από τα ιδανικά και τους στόχους τους, γεμίζοντας τη ζωή τους με έναν σωρό ανούσια πράγματα γιατί νομίζουν ότι θα ζουν αιώνια. Αντιθέτως, αν αναγνωρίσουν το γεγονός ότι η ζωή τους είναι πεπερασμένη και «προβάλλουν» τον εαυτό τους στο μέλλον μέχρι τον δικό τους θάνατο, οι άνθρωποι, ίσως έχουν τη ευκαιρία να δημιουργήσουν μια ζωή «άξια να τη ζεις», μια ζωή πέρα από την «ευτέλεια» της επιβίωσης, δίνοντας νόημα στον κόσμο που τους περιβάλλει. 

Ο άνθρωπος, ως Είναι-προς-θάνατον όπως τον χαρακτηρίζει ο Χάιντεγκερ[iii], συνειδητοποιώντας τη βεβαιότητα του μελλοντικού του θανάτου, αποκτά τη δυνατότητα να επαναξιολογήσει τις μέχρι σήμερα επιλογές, τους συμβιβασμούς, τα «πρέπει» που τον κρατούν καταδικασμένο σε ένα σισύφειο έργο χωρίς κανένα απολύτως νόημα, και να τα αναθεωρήσει. Να ξεχωρίσει τι αποτελεί ουτοπική φαντασίωση ή ελπίδα για κάτι αδύνατον και τι ρεαλιστικό όραμα και να χαράξει ξανά την πορεία της ζωής του, επανανοηματοδοτώντας την καθημερινότητά του. Όμως το γεγονός του θανάτου, για τον Γερμανό φιλόσοφο, δεν θεμελιώνει μεταφυσικά το νόημα της ζωής, αλλά ούτε κάποιο αίτημα ζωής μετά θάνατον. Ο θάνατος είναι το τέλος της ύπαρξης και η οριοθέτηση αυτή επιτρέπει στον κάθε άνθρωπο χωριστά να διάγει έναν υπό εξέταση βίο. Έναν βίο κατά τον οποίο η ζωή δύναται να αποκτήσει νόημα. 

Το νόημα της ζωής, όπως ενδεχομένως με απογοήτευση και σοφία μπορεί να διαπιστώσει κανείς, δεν βρίσκεται πουθενά, καθώς ο κόσμος, η ζωή και ο θάνατος δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα από μόνα τους.

Ναι, το νόημα της ζωής δεν είναι δεδομένο. Δεν βρίσκεται ούτε στην αθανασία, όπως ενδεχομένως πιστεύουν οι τρανσουμανιστές, αλλά ούτε στον θάνατο, όπως προτείνουν οι «θανατοφιλικές» θρησκευτικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Ορισμένως, το νόημα καθ’ εαυτό δεν βρίσκεται «εκεί έξω» στον κόσμο, στη ζωή ή στον θάνατο. Δεν κρύβεται στον κοπιαστικό ανήφορο του Σίσυφου, ούτε στο ατελέσφορο έργο του. Δεν αποτελεί μυστικό που περιμένει να αποκαλυφθεί στον έρωτα, στη φιλία, στον οικογενειακό, πολιτικό ή κοινωνικό βίο. Δεν αγοράζεται με πλούτο, ούτε προϋποθέτει την ύπαρξη υλικών ή άυλων αγαθών, ούτε καν της υγείας. Δεν είναι κάτι το οποίο το βρίσκεις ή το χάνεις [3]. Το νόημα της ζωής, όπως ενδεχομένως με απογοήτευση και σοφία μπορεί να διαπιστώσει κανείς, δεν βρίσκεται πουθενά, καθώς ο κόσμος, η ζωή και ο θάνατος δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα από μόνα τους. 

Ο Κρίτσλεϊ κλείνει το «καραντινικό» κείμενό του με το συμπέρασμα ότι η υπεροχή της ανθρώπινης φύσης κρύβεται στην αδυναμία της. Οι άνθρωποι είναι όντα τρωτά, θνητά, εύθραυστα, που ακόμα και ένα μικροσκοπικό σωματίδιο μπορεί να τα αφανίσει. Θα συμπληρώσω, όμως, ότι διαθέτουν και μια μοναδική υπερδύναμη. Την υπερδύναμη να δίνουν νόημα σε όσα συμβαίνουν. Να νοηματοδοτούν μια χωρίς νόημα ζωή, έναν χωρίς νόημα θάνατο σε ένα χωρίς νόημα σύμπαν. Ο άνθρωπος, αυτό το α-τελές, όπως το ονομάζει ο Σαρτρ, ον, μέσα από τις καθημερινές του επιλογές, τις στάσεις του απέναντι στα γεγονότα και τις πράξεις στις οποίες προβαίνει, δημιουργεί καθημερινά τον εαυτό του, ολοκληρώνοντας την πορεία της τελείωσής του. Σε αυτήν την πορεία, μπορεί να επιλέξει να ζει μια ζωή που δεν έχει κανένα νόημα από μόνη της, ή μια ζωή η οποία μπορεί να αποκτήσει το νόημα που εκείνος της δίνει. 

Αυτή η υπερδύναμη του α-τελούς ανθρώπινου όντος, να δημιουργεί τον εαυτό του και να δίνει νόημα στη ζωή του, συνιστά μια δυνατότητα αλλά ταυτόχρονα συνεπάγεται και μια υποχρέωση απέναντι στον ίδιο: Την υποχρέωση να διαμορφώσει τον κόσμο του έτσι ώστε να αξίζει να ζει μέσα σε αυτόν, μέχρι να πεθάνει.

* Ο ΑΛΚΗΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας, επιστημονικός συνεργάτης 
και ερευνητής στο ΕΚΠΑ - https://alkisgounaris.gr/.

 Στην κεντρική εικόνα: Πίνακας του John Everett Millais «Ophelia» (1851).


[i] Διαβάστε σχετικά με τον τρανσουμανισμό και τα όρια της ανθρώπινης φύσης εδώ.
[ii] Διαβάστε το άρθρο του Κρίτσλεϊ στους New York Times σε μετάφραση Τίνας Μανδηλαρά εδώ και στο πρωτότυπο εδώ.
[iii] Διαβάστε σχετικά με το Sein zum Tode εδώ.

ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 
ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

[1] [2] [3]
alt alt alt
Όπως γελάμε και κλαίμε
για το ίδιο πράγμα

Μονταίνιος
Μτφρ. Γιώργος Μανάδης
Ποικίλη Στοά
Το βιβλίο των νεκρών φιλοσόφων
Simon Critchley
Μτφρ. Γιάννης Ε. Ανδρέου
Πατάκης
Κάθε φορά που βρίσκω το νόημα της ζωής
το αλλάζουν

Η σοφία των μεγάλων φιλοσόφων για
τη ζωή

Ντάνιελ Κλάιν
Μτφρ. Πέτρος Γεωργίου
Πατάκης
alt alt alt

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Η ζούγκλα και το κομπιουτεράκι των ηδονών

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Η ζούγκλα και το κομπιουτεράκι των ηδονών

Σειρά σημειώσεων και προβληματισμού πάνω σε επίκαιρα θέματα φιλοσοφικού διαλόγου στις μέρες του κατ' οίκον περιορισμού, συνδεδεμένες με κλασικές ή και νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές, για την πληρέστερη θεώρηση κάθε ζητήματος.

...

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Εγωιστικός άνθρωπος, αλτρουιστική αγορά

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Εγωιστικός άνθρωπος, αλτρουιστική αγορά

Σειρά σημειώσεων και προβληματισμού πάνω σε επίκαιρα θέματα φιλοσοφικού διαλόγου στις μέρες του κατ' οίκον περιορισμού, συνδεδεμένες με κλασικές ή και νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές, για την πληρέστερη θεώρηση κάθε ζητήματος.

Του Άλ...

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Ο Καντ στην εντατική

Η φιλοσοφία ως θεραπεία: Ο Καντ στην εντατική

Σειρά σημειώσεων και προβληματισμού πάνω σε επίκαιρα θέματα φιλοσοφικού διαλόγου στις μέρες του κατ' οίκον περιορισμού, συνδεδεμένες με κλασικές ή και νεότερες βιβλιογραφικές αναφορές, για την πληρέστερη θεώρηση κάθε ζητήματος.

Του Άλ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, στο θέατρο Σταθμός (κριτική) – Κάνοντας τα μηνύματα του πλανήτη προσωπική υπόθεση

«2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, στο θέατρο Σταθμός (κριτική) – Κάνοντας τα μηνύματα του πλανήτη προσωπική υπόθεση

Το «2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν [Duncan Macmillan] παρουσιάζεται στο θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη. Φωτογραφίες: © Σπύρος Περδίου.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Το 2071, η σημαντική διάλεξη του...

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

Για το βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον [Walter Isaacson] «Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κλειδάριθμος).

Γράφει ο  Διονύσης Μαρίνος

Πριν από λίγες ημέρες ο ...

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Ο Δημήτρης Καραντζάς σε συνεργασία με την Γκέλυ Καλαμπάκα, έγραψε και σκηνοθέτησε «Το Σπίτι», την πρώτη του παράσταση έπειτα από δώδεκα χρόνια, ύστερα από ανάθεση της Στέγης για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου. «Το Σπίτι» παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Τετάρτη - Κυριακή μέχρι και τις 19 Νοεμβρίου. Φωτο...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευσητο από το μυθιστόρημα του Κολμ Τόιμπιν [Colm Tóibín] «Ο μάγος» (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Λίμπεκ, 1892

Η ορχήστρα έπαιζε το Πρ...

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Σον Μπίθελ [Shaun Bythell] «Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» (μτφρ. Μαριάννα Καλέμη) το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Key Books.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τύπος τρία

ΕΙΔΟΣ: PARENTE...

«Οδός Ευτυχίδου» της Χρύσας Φάντη (προδημοσίευση)

«Οδός Ευτυχίδου» της Χρύσας Φάντη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Χρύσας Φάντη «Οδός Ευτυχίδου», το οποίο κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Σμίλη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Πέτρο;»
«Εμένα φωνάζεις, γιαγιά;»
«Εσένα, γιε μου. Πάμε να δούμε τη θ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ