Για το βιβλίο του Hanns-Erich Kaminski «Ο Σελίν φαιοχίτωνας» (μτφρ. Χαράλαμπος Μαγουλάς, εκδ. Μάγμα).

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Για το βιβλίο του Paollo Stellino «Νίτσε και Ντοστογιέβσκη - Στις παρυφές του μηδενισμού» (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Γκοβόστη).

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Για το βιβλίο της Sue Prideaux «Φρίντριχ Νίτσε: «Δεν είμαι άνθρωπος, είμαι δυναμίτης» – Η βιογραφία» (μτφρ. Νίνα Μπούρη, εκδ. Πατάκη).

Του Γιώργου Βέη

Για τη νουβέλα της Lou Andreas-Salomé «Φένιτσκα» (μτφρ. Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, εκδ. Σοκόλη). Κεντρική εικόνα: Η Lou Andreas-Salomé, ο Paul Rée και ο Friedrich Nietzsche, φωτογραφημένοι το 1882.

Της Έλενας Χουζούρη

Για το έργο του Φρίντριχ Νίτσε Λυκόφως των ειδώλων (μτφρ. Βαγγέλης Δουλαβέρης, εκδ. Gutenberg)

Του Γιώργου Λαμπράκου

Μεταξύ των πάμπολλων πραγμάτων που ο Φρίντριχ Νίτσε ήξερε να κάνει καλά ήταν να επινοεί και να επιλέγει τίτλους για τα εμβληματικά βιβλία του. Έτσι, αρκετοί τίτλοι έργων του έγιναν εκφράσεις που χρησιμοποιούνται πια ευρέως («ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο», «πέρα από το καλό και το κακό», «θέληση για δύναμη» κ.ά.) ακριβώς διότι συνέλαβαν και σηματοδότησαν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της Δυτικής σκέψης και ιστορίας, συμπυκνώνοντάς τη σε λίγες λέξεις. Το Λυκόφως των ειδώλων, τίτλος που παραλλάσσει την όπερα Λυκόφως των θεών του Βάγκνερ και επιλέχτηκε ύστερα από σύσταση του φίλου του Πέτερ Γκαστ, είναι μία ακόμα τέτοια στιγμή. Το βιβλίο γράφτηκε μέσα σε λίγες μόλις ημέρες το 1888 και εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο, μετά την κατάρρευση του φιλοσόφου.

«Ανάθεμα: 1α) ως κατάρα, για να εκφράσουμε την έντονη αγανάκτησή μας για κάτι που μας έχει συμβεί ή για κάποιον που είναι ο αίτιος της δυστυχίας μας, 1β) η ποινή της αποβολής από την εκκλησιαστική κοινωνία, ο αφορισμός». (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, ΙΝΣ). Για το φιλοσοφικό έργο «Ο Αντίχριστος του Φρ. Νίτσε» (εκδ. Gutenberg).

Του Γιώργου Λαμπράκου