prodimosieysi servitzoglou

Προδημοσίευση αποσπάσματος ενός κεφαλαίου από το βιβλίο της Μυρένας Σερβιτζόγλου «Κωστής Παπαγιώργης – Ήταν όλοι εκεί» που κυκλοφορεί στις 19 Ιουνίου από τις εκδόσεις Αρμός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ

«Ανάξιος για τη σιωπή –πάντα βαθύτερη από κάθε σιωπητή–, είναι ανάξιος και για το κλάμα
που ξεκινάει σαν σπαραγμός για να καταλήξει ψυχωφελές και ηδονικό σκίρτημα».
Κωστής Παπαγιώργης

Ορισμένοι αποφεύγουν να ταξιδεύουν αεροπορικώς, όχι γιατί φοβούνται τα ύψη, αλλά επειδή λατρεύουν τα σύνορα. Την έξαψη του τελευταίου βήματος με το οποίο αίφνης βρίσκονται αλλού. Το ίδιο συμβαίνει με τους σύν-ορους ανθρώπους. Ένα μόνο βλέμμα, ή χαμόγελο, και το transit ατελώνιστα έχει συμβεί. Ακόμη πιο σπάνια, αλλά τυχαίνει, είναι η σύν-ορος γραφή. Η γραφή σύνορο, όταν δεν εξιστορεί απλώς πέρατα, αλλά λειτουργεί η ίδια ως τέτοιο. Μία φράση, ένα βιβλιαράκι, και δεν υπάρχει επιστροφή.

«Την παρτίδα με τη ζωή δεν την κέρδισε ποτέ κανείς» αρεσκόταν να γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης. Ο θάνατος συνιστά σκάνδαλο για την ανθρωπότητα. Δεν μπαίνει ποτέ μέσα στη ζωή. «Η βαθύτερη απορία του ζωντανού είναι ότι, όσο και αν ψάχνει μέσα του, δε βρίσκει τρόπο να αναμετρηθεί με την απουσία». Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ανασηκώνει τα μανίκια του γραφιά, ένα από τα πρώτα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι αυτό ακριβώς το «πέρασμα».

Το 1990 εκδίδεται το Ζώντες και τεθνεώτες, το οποίο έγραψε λόγω «της αρχάριας σχέσης του με τη ζωή και τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου πριν από ένα χρόνο». «Όλα τα κειμενάκια που έχω κάνει έχουν πίσω τους ένα τράνταγμα, θάνατο, ζήλια, μισανθρωπία, αλκοόλ. Σαν να τρως ένα χαστούκι και να λες: Τώρα, με βάση τον πόνο, να προλάβω να γράψω».

Για να φτιάξει ένα βιβλίο ο Παπαγιώργης είχε πάντοτε ανάγκη να τον συγκλονίσει ένα γεγονός. Δεν διάλεγε με φιλολογική άνεση το θέμα. Το καλοκαίρι του 1989 είχε χάσει τη μητέρα του. «Ήταν νέα, στα εξήντα πέντε, και δεν έπασχε από τίποτα που να δικαιολογούσε ανησυχίες. Το τηλεφώνημα που έλαβα όμως τα έλεγε όλα: Έλα, η μάνα σου δεν είναι καλά». Αυτή την «άγια γυναίκα» ο Παπαγιώργης δεν πρόλαβε να τη φροντίσει. Είχε τα δικά του προβλήματα, και πάντα έλεγε ότι θα έρθει μια στιγμή που θα την ευχαριστήσει. Όμως εκείνη βιάστηκε να φύγει με το παράπονο. Τους υπηρέτησε χρόνια, τους αγάπησε και τους στήριξε όπως ξέρουν οι μανάδες. Ένιωθε «ηλίθιος και μικρόψυχος», αλλά το γεγονός ήταν τετελεσμένο.

Το 1990 εκδίδεται το Ζώντες και τεθνεώτες, το οποίο έγραψε λόγω «της αρχάριας σχέσης του με τη ζωή και τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου πριν από ένα χρόνο». «Όλα τα κειμενάκια που έχω κάνει έχουν πίσω τους ένα τράνταγμα, θάνατο, ζήλια, μισανθρωπία, αλκοόλ. Σαν να τρως ένα χαστούκι και να λες: Τώρα, με βάση τον πόνο, να προλάβω να γράψω». 

Ο Παπαγιώργης πένθησε τη μητέρα του με τον μόνο τρόπο που κατείχε. Διά της γραφής: «Με τα χείλη που ’χω σε φιλάω». Μόνο με τον θάνατο της μητέρας του ένιωσε ικανός να γράψει τον Ντοστογιέφσκι. Η δουλειά ήταν πολύ, και η φιλολογική φασίνα τού είχε φανεί εξαντλητική. Αλλά το βιβλίο αυτό ήταν ο μόνος τρόπος να αφηγηθεί τη «μέσα του ιστορία», χωρίς ο ίδιος να πει τίποτα. Αφού, λοιπόν, υπέβαλε εαυτόν στα φιλολογικά κάτεργα του Ντοστογιέφσκι, ένιωσε ότι είχε το δικαίωμα να καθίσει και να φτιάξει ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο για το ξόδι το νεκρού από το σπίτι. Το βιβλιαράκι Ζώντες και τεθνεώτες αποτελείται από δεκατρία κεφάλαια, και είναι λες και το χέρι που το έγραψε δεν βρήκε καταλληλότερο αριθμό για την περίσταση από το δεκατρία. Ο Παπαγιώργης έγραψε περίπου είκοσι «βιβλιαράκια», κι έτσι μόνο τα αποκαλούσε «διότι όποιος δεν είδε παλάτι, είδε φούρνο και εθαυμάχτη». «Εξάλλου, αφού όλα τα βιβλία θα δοθούν στην πυρά, γιατί να κουράζουμε την φωτιά;» Στο πρώτο κεφάλαιο, το οποίο μαζί με τα επόμενα έξι συναποτελούν την πρώτη ενότητα «Ο οίκος», ο συγγραφέας αντιμετωπίζει το θέμα κατά πρόσωπο. Ο κανόνας του παιχνιδιού είναι ο εξής: «Ο θάνατος έχει δύο πρόσωπα. Το ένα είναι άφαντο, και δεν το είδε ποτέ κανείς». Για τον δικό του θάνατο ο θνητός δεν έχει μάτια. «Όραση και γνώση έχει μόνο για το θάνατο των άλλων. Αυτό το δεύτερο πρόσωπο του θανάτου είναι και το μόνο που μας εμφανίζεται».

«Μελλοντικός νεκρός ο καθένας, κυκλοφορεί ανάμεσα σε μελλοντικούς και αβοήθητους νεκρούς». Μόνο όταν είναι «δικός μας», ο νεκρός δίνει πλήθος σκληρά μαθήματα. «Ό,τι είναι μακριά από τη μανίκα μας, περνάει έξω από την καρδιά μας». Γι’ αυτό ο Παπαγιώργης περιπαίζει το «αναπότρεπτο», την «έκπληξη», το «ανερμήνευτο»: «Προς γνώση και συμμόρφωση, κάθε ζωντανός οφείλει να κυκλοφορεί με έναν αόρατο κουβά γεμάτο κόκαλα. Μόνο τα οστά συνετίζουν, ο αυτισμός τού “θα πεθάνω, θα πεθάνω, θα πεθάνω” δεν ωριμάζει κανέναν». Μετά το πρώτο αποκάρωμα από το θέαμα του τεθνεώτος αγαπημένου, ο συγγραφέας περιγράφει τα έθιμα του νεκρού. Τις μοιρολογίστρες που συνδέουν τα ασύνδετα και τραβάν τον πόνο σαν μαμές, την αγρυπνία στον οίκο του νεκρού, τα κεράσματα.

Στις κηδείες, γράφει, πρωτοστατούν τα ξένα χέρια και τα ξένα στόματα. Στο σημείο αυτό, ο συγγραφέας στέκεται σε μία διάκριση και σχεδόν λαογραφεί. «Ο νεκρός στην πόλη δεν γνωρίζει τις ψυχόρμητες τιμές που γνωρίζει ο νεκρός του χωριού, ακόμη και σήμερα. Ο άνθρωπος της κλειστής κοινωνίας ξέρει να μοιρολογεί, να θρηνεί μακρόσυρτα και να ξαγρυπνά τους πεθαμένους του». «Στην πολυκατοικία, αυτό το κάθετο χωριό, όπου συνήθως δεν γνωρίζει κανείς ποιος φθείρει τον βίο του στη διπλανή πόρτα, μπορεί κανείς να ζει, αλλά όχι να πεθάνει». «Η έξοδος από τη ζωή κατά κύριο λόγο γίνεται αισθητή ως τετελεσμένη έξοδος από τον οίκο. Ο τεθνεώς παύει να είναι οικείος». Τα επόμενα κεφάλαια ο Παπαγιώργης τα αφιερώνει στο βίωμα του πένθους, τις φενάκες που στήνει η συνείδηση στον εαυτό της για να τα βγάλει πέρα, το καθεστώς των επισκέψεων στο κοιμητήριο και τα πρακτικά καθήκοντα, το φάρμακο κάθε μελαγχολίας. Καθ’ όλο το μάκρος, εξαντλεί τη δεξιοτεχνία του στα σχήματα και την ατάκα, λες κι από το λογοτεχνικό του μεράκι θα κρίνονταν η αγάπη και η αφοσίωση που έτρεφε προς το πρόσωπο που κοιμήθηκε τον ύπνο τον ανεξύπνητο, τη μητέρα του.

servitzoglou exΣτο δεύτερο μέρος, «Χορταίνει ο Άδης κόκαλα;» που αποτελείται από τα υπόλοιπα έξι κεφάλαια, ο Παπαγιώργης βρίσκει τον γνώριμο εαυτό του. «Η ρίζα της ευλάβειας, της τελετουργικής σκοτοδίνης που κατατρύχει κάθε θρησκευόμενη και άθρησκη ψυχή, δεν μπορεί να αναζητηθεί πέρα από την ανάκληση των νεκρών». Θρησκεία χωρίς λατρεία των νεκρών δεν μπορεί να υπάρξει. «Η ανάμνηση του νεκρού, και μόνο αυτή, ιδρύει μια οικογενειακή θρησκεία». «Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της οικογένειας: του πατρός, του υιού και της θεοτόκου μητρός». Εν συνεχεία, διατρέχει το «μασκάρεμα» της θρησκείας, τη συγκλονιστική μετατόπιση που συντελέστηκε μέσα στην ιστορία. «Η θρησκεία δεν εμφανίζεται ως θεσμοποίηση του θρήνου για κάποια μέλη κάποιας οικογένειας». «Μέσα στους κόλπους της θρησκείας συντελείται ένας σφετερισμός των νεκρών, μια απαλλοτρίωση των τάφων». Πώς η θρησκεία από θρήνος της οικογένειας καταλήγει σε εδώλιο, σε έναν ιερόσυλο έλεγχο; «Πώς η προαιώνια ευλάβεια στη μνήμη των νεκρών μετατράπηκε σε φόβο για έναν θεό, ανίδωτο και άγνωστο;»

Για τον Παπαγιώργη ο θάνατος είναι τρύπα. Και κάθε θρησκεία, με πρώτο τον Πλάτωνα, ο οποίος υποστήριξε ότι δεν υπάρχει θάνατος και η ψυχή είναι αθάνατη, αυτήν την τρύπα προσπαθεί να κλείσει. Ο Πλάτωνας έλεγε: «Οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσι». Για τον Παπαγιώργη η θρησκεία είναι μία δυνατότητα: «Να μην την πω; Είναι όμως διαφορετικό πράγμα να είσαι έμπορος μίας ιδέας, και διαφορετικό να είσαι χρήστης. Το ράσο θεολογεί και εμπορεύεται ιδέες. Με το ράσο δεν ήμουνα ποτέ. Εγώ είμαι μονάχα χρήστης». Ο Χάιντεγκερ είχε γράψει ότι η έννοια του ιερού είναι ανώτερη από εκείνη του θείου.

Ο Παπαγιώργης δεν παραδίδει αμαχητί τη σχέση με τον νεκρό στη λήθη, στον πολιτικό ελιγμό που συντελέστηκε μέσα στη θρησκεία. «Η σχέση αυτή είναι αρχέγονη και προθεϊστική, ενδέχεται να είναι η λησμονημένη απαρχή κάθε θρησκευτικού συναισθήματος και κάθε πίστης». Για να υποστηρίξει τον συλλογισμό του επιστρέφει στον Όμηρο, «τα μόνα κείμενα χαράς» που έχει διαβάσει και όπου όλα παραμένουν «απομάγευτα και ιερά». «Κάθε άνθρωπος έχει μία μικρή ή μεγάλη τρύπα στο κεφάλι του. Όποια δυστυχία κι αν τον κατατρύχει, δοκιμάζεται από πειρασμούς βαθύτητας που δύσκολα μπορεί να εξηγήσει. Η τρύπα στο κεφάλι μεγαλώνει καθώς καίγονται τα παραπετάσματα και ο πάσχων μυούμενος κρυφομαντεύει ένα θαύμα μέσα στο τίποτα». «Όταν διά βίου κοιτάζεις κάτι, στο τέλος αρχίζει και αυτό να σε κοιτάει». Ο Πασκάλ έλεγε «Στοιχηματίστε! Αν χάσετε, τι χάνετε; Αν κερδίσετε, κερδίζετε τα πάντα». Τις απόκρυφες συνδέσεις του ανθρώπου με τον νεκρό ο Παπαγιώργης δεν τις παραδίδει στις άρπαγες της θρησκείας. Η σκέψη των νεκρών «είναι η μόνη μας ηθική και θρησκεία». Μόνον αυτές οι ανυπόστατες σκιές προσφέρουν κάποια παραμυθία. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να περισώσει μέσα του ακέραιο ό,τι του έχει απομείνει. Την ιερή μνήμη της μητέρας του. Ερωτηθείς ποια είναι για εκείνον η απόλυτη ευτυχία, δεν δίστασε: «Η ανάσταση της μητέρας μου, έστω και για ένα απόγευμα».

Ο Παπαγιώργης είχε πολύ μυαλό για να προσμένει Δευτέρα Παρουσία. Γνώριζε ότι η μόνη δυνατή ανάσταση ήταν μέσω της πιο δαιμονικής πράξης που παραχώρησε ο Θεός στον άνθρωπο: της συγγραφής. «Αυτό το βιβλίο το έκανα σαν ένα είδος προσευχής για ένα αγαπημένο πρόσωπο. Όπως όταν χάνεις έναν πολύ καλό φίλο και του γράφεις όσα δεν πρόλαβες να του πεις. Γιατί η ηθική μας είναι οι νεκροί και η προσευχή ένας τρόπος να τους θυμόμαστε». Κι αν τον Ντοστογιέφσκι τον αφιερώνει «Στην ιερή μνήμη της μάνας του, Δήμητρας», το Ζώντες και τεθνεώτες το αφιερώνει στον Πέτρο Τατσόπουλο. Το γιατί ανήκει σε επόμενο κεφάλαιο.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του βραβευμένου Βέλγου δοκιμιογράφου και καθηγητή Νομικής Λοράν ντε Σουτέρ [Laurent de Sutter] «Η τέχνη της μέθης» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Το Μέλλον.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Τασούλας Καραγεωργίου «Ἤριννα Ἠλακάτη», η οποία κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στὴν πραγματική της ζωὴ ἡ Ἤριννα εἶναι μιὰ μικρὴ «τραγουδίστρα», τρυφερὴ ἀοιδὸς ...

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Ασπασίας Γκιόκα «Ο Σεφέρης στην Αμερική», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Το βιβλίο, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, εστιάζει σε πρόσωπα και γ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ