Ο λεπτουργός: Τεχνίτης της γλώσσας και μύστης του άγνωστου και ασύλληπτου, εκτεθειμένος στους κινδύνους της υπερβατικότητας και ευάλωτος ως διαχειριστής πραγματικοτήτων που δεν υπάρχουν, ξεναγός σε παράλληλους κόσμους, που ήταν ως τώρα προνόμιο των θεών.
Η ποίηση ως είδος προσευχής. Μια κατάσταση κατάνυξης, όπου αφήνεται ο ποιητής στις ανώνυμες δυνάμεις του ονείρου και της γλώσσας, δέχεται το αναίτιο και το αναπάντεχο, το συνειρμικό και το υποσυνείδητο - δεν αποβλέπει στο αποτέλεσμα αλλά βιώνει την καθαρότητα της θυσίας τού εγώ, δεν προσέχει κατανόηση και προσληπτικότητα, αλλά είναι αυτοαναφορικός, για τους άλλους κρυπτικός, ερμητικός, ως ένα βαθμό και για τον ίδιο (όπως το κοσμικό παιδί του Ηράκλειτου που παίζει), κι όπου η αναζήτηση νοημάτων ή σημασιών δεν έχει τη χρηστικότητα που έχει συνήθως, γιατί τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι χρησμοί, ακατάληπτες συνθέσεις, μερικά και με την αύρα του ιερού βιβλίου.
Λόγος μοναχικός και μοναδικός που πλησιάζει την προσωπική γλώσσα. (Walter Puchner, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)