Οι επτά αγγελιοφόροι

Οι Επτά αγγελιοφόροι είναι η πρώτη συλλογή διηγημάτων που δημοσίευσε ο Ντίνο Μπουτζάτι το 1942, και έλαβε θερμή υποδοχή τόσο από το κοινό όσο και από την κριτική. Αποτελούμενο από δεκαεννέα διηγήματα, το έργο βασίζεται στα πιο τυπικά στοιχεία της συνολικής ποιητικής του σπουδαίου ιταλού συγγραφέα: τη λαβυρινθώδη οπτική του για τον κόσμο, την προσοχή που αποδίδει στις μυστικές σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων, το συχνά εξωτικό και ερημικό χωρο-χρονικό σκηνικό. Τα πάντα διαποτισμένα από την εξαιρετική υποβλητικότητα των μύθων ανατολικής έμπνευσης και του έντονου συμβολισμού που θα συνοδεύσει τον συγγραφέα σε ολόκληρη την πορεία του.

«Στο πρώτο διήγημα του ανά χείρας τόμου, από το οποίο τιτλοφορείται και η συλλογή, διατηρείται ο απόηχος της Ερήμου των Ταρτάρων. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας νεαρός πρίγκιπας που ταξιδεύει προς τα σύνορα του βασιλείου του για να αναλάβει τον έλεγχό τους. Μένει σε επαφή με την πρωτεύουσα μέσω επτά αγγελιοφόρων που πηγαινοέρχονται αδιάκοπα· όσο περισσότερο απομακρύνεται ο πρίγκιπας, τόσο περισσότερο επιμηκύνεται η διαδρομή κάθε αγγελιοφόρου, τόσο περισσότερο αυξάνεται το διάστημα ανάμεσα στην άφιξη του ενός αγγελιοφόρου και του επόμενου. Το ταξίδι δεν έχει τέλος, τα σύνορα μοιάζουν να αποτραβιούνται όλο και πιο μακριά, ίσως ο πρίγκιπας έχει χαθεί στο άγνωστο. Οι υπολογισμοί είναι σαφείς: ο τελευταίος αγγελιοφόρος, μόλις ξεκινήσει, θα επιστρέφει με τα νέα του ύστερα από τόσο πολλά χρόνια, που τότε ο πρίγκιπας θα έχει πεθάνει. Η παράξενη γεωμετρία των πολλαπλασιασμών καθιστά πιο πειστική και συνάμα πιο αινιγματική, σαν επιταγή της μοίρας, την προοδευτική αποστασιοποίηση του πρίγκιπα από τις μνήμες του, τις ρίζες της ζωής του, καθώς ωθείται αμετάκλητα από μια δύναμη άγνωστη στον ίδιο. Έτσι, σύμφωνα με τη μεταφορά του διηγήματος, οι μυστικοί αγγελιοφόροι της καρδιάς μας δεν καταφέρνουν να συμβαδίζουν μαζί μας και με το περίγραμμα αυτού που ήμασταν, το οποίο όμως παραμένει ένα ζωντανό και θεμελιώδες κομμάτι της ύπαρξής μας». (Απόσπασμα από το επίμετρο της Μαρίας Οικονομίδου)