Ο Καζανόβας στην Κέρκυρα, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Α. ΡΩΜΑΣ

ΠΙΤΟΛΙΟΣ: Αφέντη, τώρα που ούλα σιάζουνε, ήθελα προτού προφτάσουνε οι ρέστοι (δείχνει) να σ' ερωτήσω κάτι τις.
ΚΑΖΖΝΟΒΑΣ: Τι είναι, τι θες, Πιτόλιο;
ΠΙΤΟΛΙΟΣ: Να, έτσι από περιέργεια ήθελα να μου πης: τι, μα τι τσου κάνεις των γυναικώνε και σ' αποζητάνε ούλες;
ΚΑΖΑΝΟΒΑΣ: (Μελαγχολικά) Αχ, φίλε Πιτόλιο, τι να τα κάνεις όλα αυτά; Στον έρωτα, όπως μου 'λεγε σήμερα το πρωί κάποιος που καλά τον ένοιωσε, δεν έχει πραγματική σημασία το να σ' αγαπάνε, μα το ν' αγαπάς. Κι εδώ έρχεται η εκδίκηση της Μοίρας, κάρο Πιτόλιο. Εμείς που περνάμε τη ζωή μας κυνηγώντας τον, συναντώντας τον κι αλλάζοντάς τον, δεν τον νοιώθουμε ποτές. Κάθε φορά πιστεύουμε πως τον βρήκαμε κι ύστερα από λίγο νοιώθουμε πως αποζητάμε κάτι άλλο. Υπάρχει μια περίεργη δικαιοσύνη σ' αυτή τη γη. Πιτόλιθ: Ό,τι κερδίσεις από μια μεριά το χάνεις πάντα από κάποιον άλλη.
ΠΙΤΟΛΙΟΣ: [Ζωηρά] Δεν σε καταλαβαίνω καλά, αφέντη. Μα θα σε ρωτήσω άλλη φορά. γιατί τώρα έρχονται. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)