Φιλανθρώπου δε παύεσθαι τρόπου!
Βλέπω, ω, Δία, ουράνιε,
γαμήλιε, κτήσιε, οικουρέ - διαλέγεις·
έτσι κι αλλιώς εδώ που έφτασε η παλιά
διένεξή μας και τα πλέον ηχηρά επίθετα δεν έχουν
να πουν κάτι βαρύτερο -βαθύτερο αν θέλεις-
από το χάλκινο κενό των μύθων· βλέπω, λέω,
πως χάνεις συνεχώς -σχεδόν κεραυνοβόλα
θα έλεγα- τα εργαλεία της εξουσίας σου. Άκου εκεί
Φιλανθρωπία!
[...]