Πότε πότε γίνομαι πουλί
τοίχου. Χωρίς τρίτη διάσταση
ανοίγουν τα φτερά μου,
λευκά ανθάκια γιασεμιού
σε εικόνισμα νεκρού
ή Παναγίας αχράντου,
σαν τη ζωή όταν γίνεται ενθύμιο,
δίχως φύλο, φύλλα, όνομα,
περίπατος μοναχικός ανάποδος
στην γκρεμισμένη στέγη,
ένα "πουλί μου, δεν μπορώ"
προφορικό,
ή υστερόγραφο "δεν θα 'ρθω"
σε παλιό γράμμα.