Η ΑΡΑΧΝΗ
Αγαπητέ κύριε,
σας παρακολουθώ από το ταβάνι
ο καφές ζητάει ολοένα περισσότερη ζάχαρη
κάτι με τα ρούχα και τα παπούτσια πάει λάθος
δεν έπρεπε να μπαλώσετε τις τρύπες
αδράξτε τη μέρα σαν μαχαίρι
το βάρος της ζωής σας αυξάνεται
η συμφωνία με τον καθρέφτη ακυρώθηκε
κι εσείς παχαίνετε
αύριο θα κρεμαστώ μπροστά στη μύτη σας
θα μπορούσατε ίσως να με ταΐσετε;
Φιλικά,
η αράχνη
Αγαπητή Αράχνη,
μόλις εχθές η νυχτερίδα γέννησε σε μια γωνιά της σοφίτας
τα λαχταριστά μωρά της φωλιάζουν τυφλά μες στον ιστό και στη σκόνη.
Δεν έμαθα να οδηγώ, να ξεκοκαλίζω ψάρια, εφημερίδες.
Έχω δυο άχρηστους κυνόδοντες κι ένα φλομπέρ.
Έχω κάνει συμφωνία με τον πρωινό καφέ,
σέβομαι την απόφαση του καθρέφτη.
Δεν στήνω πια παγίδες για πουλιά,
όρθιος στην όχθη πυροβολώ τα νερά.
Δικός σας,
Κ.
[Από την έκδοση]