Οι επόμενοι εμείς

Οι επόμενοι εμείς
κάποια ποιήματα για εμάς
κάποια για επόμενους
και κάποια για το άρθρο «Οι»,
για όσες και όσους ο καθένας μας
επιλέγει ή αναγκάζεται να στεγάσει εκεί

(Κομμένοι διάλογοι)
«Οι» - Σ'αυτήν την ανακεφαλαίωση
πρέπει επιτέλους να εκπροσωπηθώ.

«επόμενοι» - θεμιτό αλλά δύσκολο·
όλοι πιστεύουν πως είσαι άρθρο!

«εμείς» - Ή εσύ άρχισες ήδη
ν' αποφασίζεις τι πιστεύουν όλοι (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ποιήματα μεσοπολέμου χωρίς σύμβολα, εντός Ιστορίας χωρίς κέντρο, με συνείδηση των αντι-φάσεων που υπονομεύουν κάθε οικουμενικότητα. Κουρδισμένα να διαβάζονται είτε ως ενιαία σύνθεση είτε ως 37 διακριτές εγγραφές σε κάποιο αχρονολόγητο αρχείο. Από το μοναδικό σημείο φυγής το πεδίο μοιάζει ως εξής: Κάποιοι Ώντεν, Κάλβος και Ναμπόκοφ, σφριγηλά φαντάσματα του χαρτιού, κλείνουν πίσω τους την πόρτα των μοναδικών χρηστών. Οι επόμενοι ένοικοι γράφουν και σβήνουν, την ίδια ψηφιακή προκήρυξη για τη μικρομέγαλη διαχείριση, το θεωρείο στην άβυσσο, την υποχρεωτική άνοιξη τεσσάρων εποχών, και άλλα καθημερινά βιώματα του παραδείσου.
Εν τω μεταξύ, το ρευστό παρόν συνεχίζεται με όσες και όσους:
Ξεκινήσαμε από κει που τα βρήκαμε
Και παραγωγοί και καταναλωτές και μεσάζοντες
Και αποστολείς και παραλήπτες και ταχυδρόμοι
Επιτέλους αυτάρκεις
Ούτως ή άλλως, εμείς κι εμείς είμαστε
Κυρίως εμείς!
(Από τον εκδότη)