Στις δύο προηγούμενες συλλογές μου, Δύσπνους ικάνω (2011) και Υπό θηλέων κατεκόπην (2014), και οι δύο από τις Εκδόσεις Πατάκη, προσπαθώντας να δώσω το στίγμα μου και τον τρόπο που σκέφτομαι, προέταξα αντί προλόγου εκτενείς εισαγωγές. Πλέον, έχω την άποψη ότι έγραψα περισσότερα από όσα έπρεπε. Χωρίς λοιπόν πρόλογο και διευκρινίσεις αυτή τη φορά, και θέλω να πιστεύω ότι θα συντηρηθεί καλύτερα η περιέργεια και η όποια χαρά της προσμονής.