Η κοινωνική επανάσταση [...] δεν θ' αποθέση το ξίφος προτού καταστρέψη όλα τα κράτη κι όλους τους παλιούς θεσμούς -θρησκευτικούς, πολιτικούς κ' οικονομικούς- στην Ευρώπη, μα και σ' ολάκερο τον πολιτισμένο κόσμο - δεν μπορεί να ζήση, δεν μπορεί να νικήση αλλιώς: πρέπει να κάψη.
Ο Μπακούνιν, στην καρδιά των επαναστατικών κινημάτων του αιώνα του, βασικός θεωρητικός της αναρχικής σκέψης, ξεδιπλώνει στα γραφτά του τους φλογερούς στοχασμούς του, κι ονειρεύεται έναν καινούργιο κόσμο, μετά το γκρέμισμα του παλιού, χωρίς ποτέ να φοβάται να εκφράση με τις ιδέες και τις πράξεις του ποιος είναι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)