"Το χιούμορ, η καλλιέργεια, η γνώση, η σωφροσύνη, η λογική, η ευθυκρισία, η καλλιέπεια -όλα αυτά τα γνωρίσματα του καλού πολίτη και καλού επιστήμονα που επιχειρηματολογεί και δεν κραυγάζει- είναι εμφανή στα σύντομα κείμενά του. Όπως και η ελλειπτικότητα στη γραφή, η απαίτηση να προσπαθήσει ο αναγνώστης να συλλάβει το νόημα, να μη συνηθίζει σε μασημένες διανοητικές τροφές. [...] Τα χαρίσματά του αναδεικνύονται πολύ περισσότερο στα μεγαλύτερα κείμενα, στα άρθρα και δοκίμια που συναποτελούν αυτό το βιβλίο και είμαι σίγουρος ότι θα τα εκτιμήσουν αναλόγως όσοι το διαβάσουν". [Δημήτρης Ψυχογιός (Διόδωρος Κυψελιώτης)]
"Η αξία της συλλογής αυτής... [είναι πως τα διαδοχικά κείμενα]... καταγράφουν μια συναρπαστική μεταμόρφωση: του διαβολάκου "συνηγόρου του Αβαδδών" σε έναν σύγχρονο Φάουστ που όμως έχει διατηρήσει μια μεφιστοφελική χορδή, ένα κομμάτι από το πνεύμα που φέρνει πάντα αντιρρήσεις, έχοντας όμως πάντα συνείδηση -όπως και ο αντι-ήρωας του Γκαίτε- ότι συνεχώς μαθαίνει". [Νίκος Ψαρρός (Καθηγητής Φιλοσοφίας, Λειψία)]