Λέγεται ότι το πρώτο βιβλίο εκβάλλει με ορμή. Ίσως γιατί ο συγγραφέας ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ιστορία του. Πιθανώς αυτή η ορμή αφήνει βαθύτερα ίχνη στον αναγνώστη. Τουλάχιστον στον τότε συγκαιρινό του.
Ο τρόπος χτίζεται λιθαράκι λιθαράκι με τα χρόνια. Το "τίποτα" πλέον μπορεί να γίνει διήγημα. Και ίσως είναι πιο πιθανόν -κι από την έλλειψη προθέσεως- να φωτίσει, κατά τι, κάτι.
Ίσως η αλήθεια -αν υπάρχει- ταυτίζεται με την παρηγοριά των μορφών. Όπως ίσως συμβαίνει και με τις όψεις της - εσαεί κρυβομένης- φύσεως.