Ένας προκαθορισμένος θάνατος, μια παράξενη αινιγματική δασκάλα, οι μαθητές της, η ναρκομανής ερωμένη της, η μυστηριώδης μητέρα της, ένα πρωτόγνωρο παιχνίδι μύησης, ένα διαβολικό σχέδιο και μια τρομερή κατάρα, παμπάλαια καραβάνια προδομένων λεπρών, το εξωφρενικό παρελθόν και οι αιώνες του αίματος, η αγάπη στο σούρουπο του κόσμου, ο άνεμος που σφυρίζει ανάμεσα στις αμυγδαλιές ενός μαγεμένου λόφου.
Το παρθενικό μυθιστόρημα του Θανάση Τριαρίδη, δεκαοχτώ χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, σε πέμπτη, οριστική έκδοση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"[...] Η Δομένικα Φραντζή αποτελεί εκδοχή της μοιραίας γυναίκας, μιας γυναίκας-δαίμονα, που προκαλεί την έκσταση. Έχει την ομορφιά της Μέδουσας η Δομένικα, την ομορφιά του τρομερού και της θλίψης. [...] Η ιστορία της Δομένικας γίνεται ο μύθος της μύησης όχι μόνο στον έρωτα, αλλά και στην αφήγησή του, ένα ζοφερό παραμύθι της ερωτικής αφύπνισης με έναν πρωτεϊκό ερωτισμό [...]. Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα είναι ένα μυθιστόρημα που με αφήγηση όχι μαγική, αλλά μαγεμένη, μυθοποιεί τη διαδικασία εκείνη που φτιάχνει κορμιά ερεθισμένα κι έτοιμα για την καταστροφή". (Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Ελευθεροτυπία)
"[...] Ο Τριαρίδης έχει στήσει ένα δικό του σύμπαν. Ένα σύμπαν που χαρακτηρίζεται από μιαν άλλη άποψη για το τι μπορεί να είναι η παιδική ηλικία και η διαδικασία μύησης στην ωριμότητα και στα μεγάλα μυστήριά της - τον έρωτα και τον θάνατο. Το μυθιστόρημα Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα μας χάρισε ό, τι πιο ουσιαστικό μπορεί κανείς να περιμένει από έναν νέο συγγραφέα - ιδιότυπη και παρθένα ανάγνωση μιας περιοχής της ανθρώπινης πορείας". (Μάνος Κοντολέων, Διαβάζω)