Κεραμικά της Χίου, 17ος-18ος αιώνας, ΝΙΚΟΣ ΛΙΑΡΟΣ

Πυρήνας του βιβλίου αυτού είναι η συλλογή από χιώτικα πιθάρια και καπάκια πιθαριών του Αγγέλου Βλαστάρη. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ωστόσο και σημαντικά κεραμικά από άλλες συλλογές, καθώς και πλούσιο αρχειακό υλικό. Σκοπός του δεν είναι απλώς η μελέτη της κεραμικής· φιλοδοξεί ταυτόχρονα να παρουσιάσει μια απτή όψη της μεγάλης πολιτιστικής και κοινωνικής ακμής της Χίου πριν τη σφαγή του 1822.
Τα κεραμικά αυτά είναι νεότερα, αλλά ακροπατούν στο μεσαιωνικό παρελθόν. Η αδρή κατασκευή, τα σχήματα και η διακόσμησή τους απαντούν σε βυζαντινά πιθάρια και υποδεικνύουν αρραγή αγγειοπλαστική παράδοση. Τα τεχνολογικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά τους μαρτυρούν τυποποιημένη τεχνολογική αλυσίδα και συγκεκριμένο τρόπο εκμάθησης της τέχνης. Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ωστόσο είναι η πληθώρα επιγραφών, ημερομηνιών, χριστιανικών συμβόλων και διακοσμητικών μοτίβων πάνω τους. Τα κεραμικά αυτά αποπνέουν τη γενικότερη εξωστρέφεια, την πολιτιστική και θρησκευτική ελευθερία εκείνης της περιόδου. Αποτυπώνουν με γλαφυρότητα την εποχή τους και, καθώς είναι άρρηκτα συνυφασμένα με αυτή, εκλείπουν με το τέλος της, το 1822.

The core of this volume is the collection of Chian pithoi and pithos lids belonging to Angelos Vlas-taris. The book also contains important ceramics from other collections, as well as a wealth of archive material. Its scope is not limited to the study of the pottery alone; it also aims to present a tangible picture of the great cultural and social flowering of Chios before the Massacre of 1822.
The ceramics presented here were crafted in recent centuries but touch upon a medieval past. Their crude construction, their shape and their decoration are all features of Byzantine pithoi, attesting to an unbroken ceramic tradition. Their technical and morphological features indicate a standardised technological chame operatoire and a specific way of learning the craft. What is striking, however, about them is the plethora of inscriptions, dates, Christian symbols and decorative motifs found on them. These ceramics express the general outward-looking spirit, the cultural and religious freedom of the period. They provide a vivid picture of their time, and, being inextricably linked with it, ended with its passing, in 1822.