ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ

Αργά το βράδυ μού μίλησε
ο κόσμος, από τα βάθη μια μουσική
κι αισθανόμουν τη μήτρα φωτοστέφανο
γύρω απ' τον εγκέφαλο το εμψυχούν υγρό
που περιβάλλει όλες τις σκέψεις
και μαλακώνει τις αιχμές της συνεί?δησης
στον παφλασμύ του σφυγμού
ναι, αυτός γλιστρά απαλά
επάνω στην άμμο του χρόνου
γυρίζει επανέρχεται

καλά, όλα καλά, κοιμήσου
η μελωδία θα συνεχιστεί
και χωρίς εσένα
πήγαινε
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε μία παρακμασμένη έπαυλη της Χαλκιδικής, στο Ακρωτήριο της Κασσάνδρας, δύο αδελφές, η Αμαλία και η Ματίνα, πρόκειται να συναντήσουν μετά από δώδεκα χρόνια τον αδελφό τους, ο οποίος είχε φυλακιστεί κατηγορούμενος για τον θάνατο του πατέρα τους. Στην οικογενειακή συγκέντρωση έχει προσκληθεί και ο θείος τους με την κόρη του, ο οποίος όμως, όπως θα αποδειχθεί αργότερα, έχει έρθει για διαφορετικούς λόγους. Η έπαυλη, απομεινάρι μιας παρελθούσας «αυτοκρατορίας», θα αποτελέσει την αιτία της σύγκρουσης μεταξύ των μελών της άλλοτε κραταιάς οικογένειας. Το παρελθόν, που στοιχειώνει ακόμα τη μία από τις δύο αδελφές, θα επανέλθει με σφοδρότητα ενώ οι αποκαλύψεις θα ακολουθούν η μία την άλλη σαρώνοντας στο διάβα τους ό,τι φαινόταν πως στέκεται όρθιο, εκπληρώνοντας μία παλιά «προφητεία». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)