Το βιβλίο αυτό έρχεται να προσθέσει μια τελείως νέα οπτική γωνία στην διχοστασία σχετικά με την έξοδο της Ελλάδος στόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δίνω τον ελληνικό τίτλο "Το κλειδί", γιατί αυτό ειναι το συ?πέρασ?α του συγγραφέως. Ο Αλεξάντερ Μοντγκόμερυ Κάνινγκεημ, Άγγλος ανώτερος αξιωματικός, στάλθηκε εδώ το 1915 προκειμένου να βοηθήσει τον Άγγλο πρέσβη να βάλει την Ελλάδα στον πόλεμο. Μυαλό ανεξάρτητο, με μεγάλη πείρα ειδικών διπλωματικών αποστολών και φιλίες στα ανώτατα κλιμάκια του αγγλικού στρατού, ο Κάνινγκεημ αντιλαμβάνεται -και μας παρουσιάζει- την αποτυχία των συνεννοήσεων για συμμετοχή της Ελλάδος στον πόλεμο ως μια σειρά από στραβοτιμονιές της Αντάντ, που τού ειναι ακατανόητες: Γιατί οι Σύμμαχοι υπέβαλαν ασκόπως την Ελλάδα στα «βασανιστήρια»; Και, ειδικότερα, γιατί άφησαν δίχως καμία απάντηση τις δύο προτάσεις -με σχέδια του Δούσμανη και την έγκριση του βασιλιά Κωνσταντίνου- στο τέλος της Άνοιξης 1915 για έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο, με όλες τις δυνάμεις της, πεζικού και ναυτικού; Εντούτοις, τότε οι Γερμανοί δεν είχαν ακόμη πλησιάσει με τον μεγάλο στρατό τους στον Δούναβη, κι έτσι υπήρχαν βάσιμες ελπίδες να επιτύχει μια αγγλοελληνική επιχείρηση στα Βαλκάνια, να συνθηκολογήσει η απομονωμένη πλέον Τουρκία, να αποκατασταθεί η επικοινωνία με την Ρωσία, να σπάσει αυτή η «πίσω πόρτα» της Γερμανίας, και ο πόλεμος να κερδηθεί δυο χρόνια νωρίτερα. Το βιβλίο προβάλλει αντιλήψεις που αποσιωπήθηκαν και ανοίγει άλλα πεδία ερεύνης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στο βιβλίο "Ταξιδεύοντας στη χώρα της Ουτοπίας: Η Αριάν Μνουσκίν και το Θέατρο του Ήλιου", επιχειρείται μία σφαιρική ανάλυση του έργου της εμβληματικής Γαλλίδας σκηνοθέτριας Αριάν Μνουσκίν και της πολυσήμαντης πορείας του «Θεάτρου του Ήλιου», ενός από τους πιο επιδραστικούς θιάσους της ευρωπαικής σκηνής. Στην πολυεπίπεδη αυτή μελέτη εξετάζεται η εξηνταετής δημιουργική διαδρομή του θιάσου, από την πρώτη σκηνοθεσία της Μνουσκίν, τον Τζένκινς Χαν, έως την πρόσφατη παράσταση "Εδώ έχει δράκους". Μέσα από μία βαθύτερη ματιά στον κόσμο του «Θεάτρου του Ήλιου», φωτίζονται η δημοκρατική δομή και λειτουργία του θιάσου, οι καινοτόμες σκηνικές πρακτικές, ο διαπολιτισμικός του χαρακτήρας, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται η πολιτική και κοινωνική του δράση.
Στόχος του βιβλίου είναι να φέρει το ελληνικό κοινό σε επαφή με τη μοναδική καλλιτεχνική και ανθρωπιστική κληρονομιά της Αριάν Μνουσκίν και του «Θεάτρου του Ήλιου». Παράλληλα, η έκδοση φιλοδοξεί να συμβάλει στον εμπλουτισμό της ελληνικής βιβλιογραφίας, προσφέροντας πολύτιμα εργαλεία για την κριτική προσέγγιση της σύγχρονης θεατρικής δημιουργίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το "Άρωμα σταφίδας κι άλλες νοσταλγικές ιστορίες" είναι ένα βιβλίο που μας ανοίγει... παράθυρα στο παρελθόν, με θέα το δενδρόσπιτο πάνω στον πλάτανο, τον στραγαλοπόλεμο στο σινεμά, τον Ταρζάν ως θαρραλέο είδωλο, τη βέργα της δασκάλας, τα γιορτινά τραπεζώματα, τα κάλαντα αξημέρωτα, το στρώσιμο της χυλοπίτας, την καρότσα του φορτηγού με τους μαθητές για εκδρομή, τις προκηρύξεις από τον ουρανό, τα παιχνίδια του δρόμου, τα τρυγοκόφινα με τη σταφίδα, τις αυτοσχέδιες καλύβες στην άμμο, τα μύδια του βυθού.
Σε μια συλλογή μικρών ιστοριών, η συγγραφέας του βιβλίου Μαργαρίτα Κολιοπούλου, ανακαλώντας μνήμες από την παιδική της ηλικία έως την ενηλικίωση, κατά τις δεκαετίες '40 και '50, αφηγείται με αθωότητα, ευαισθησία και χιούμορ τη ζεστασιά της ζωής στην ελληνική επαρχία, τις χαρές, τις παραδόσεις, τις σχέσεις και την ανθεκτικότητα των ανθρώπων.
Η θαλπωρή που απορρέει από τη συναισθηματική εμπειρία της νοσταλγίας ενισχύεται από την τρυφερή κι εκφραστική εικονογράφηση της Καρολίνας Κολιοπούλου, κόρης της συγγραφέως.
Μια μαρτυρία-ψηφίδα στο ψηφιδωτό της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας, που απευθύνεται σε αναγνώστες οποιασδήποτε ηλικίας και τόπου καταγωγής, που επιθυμούν να ταξιδεύουν στον χρόνο ανακαλύπτοντας ή αναπολώντας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Θεσσαλονίκη έως την απελευθέρωσή της το 1912 υπήρξε η σπουδαιότερη πόλη των Βαλκανίων και μία από τις δυο τρεις σημαντικότερες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η σημασία της οφειλόταν στη γεωπολιτική της θέση και την οικονομική της ισχύ, από τη στιγμή που είχε σχεδόν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο του εξαγωγικού και εισαγωγικού εμπορίου των Βαλκανίων. Από τα τέλη του 17ου αιώνα οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αναγνώρισαν αυτή τη σημασία της και ίδρυσαν προξενεία, τα οποία μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα έφθασαν τα 25· ένας εντυπωσιακός αριθμός, λίγο μικρότερος από τον αριθμό των πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη.
Οι επικεφαλής πρόξενοι ή υποπρόξενοι που υπηρέτησαν στην πόλη στη διάρκεια των 225 ετών ήταν περίπου 300. Ο κύριος ρόλος τους έως τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν η προώθηση του εμπορίου των κρατών τους.
Στη συνέχεια, ο διπλωματικός τους ρόλος αναβαθμίστηκε, καθώς οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη αύξησαν την επιρροή τους στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι πρόξενοι με τις οικογένειές τους επηρέασαν θετικά την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης. Οι πληροφορίες στο βιβλίο αυτό προέρχονται κατά κύριο λόγο από την επικοινωνία με τα Υπουργεία Εξωτερικών και τα κρατικά αρχεία των κρατών και κρατιδίων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στη δυτική Πελοπόννησο, στην καταπράσινη κοιλάδα ανάμεσα στον Αλφειό ποταμό και τον παραπόταμό του Κλαδέο, ιδρύθηκε το Ιερό του Ολυμπίου Διός, ένα από τα σημαντικότερα πανελλήνια θρησκευτικά κέντρα της αρχαιότητας, που ακτινοβολούσε στην αρχαία Ελλάδα για χίλια και πλέον χρόνια.
Το παρόν βιβλίο έχει ως στόχο να εισάγει τους επισκέπτες στον σημαντικό αυτόν χώρο του αρχαίου κόσμου, στον τόπο όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το μέγιστο αθλητικό γεγονός της αρχαιότητας, ο οποίος χάρη στις υψηλές αξίες και στα ιδανικά του Ολυμπισμού διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την ιστορία και τις αξίες του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Παρουσιάζονται ο αρχαιολογικός χώρος και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, όπου τα εκτιθέμενα έργα συσχετίζονται με τον χώρο, δίνοντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα του Ιερού. Επίσης, η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και το Μουσείο της Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας, όπου δίνονται πολύτιμες πληροφορίες για τα εξαίρετα έργα τέχνης που φιλοξενούνται στις αίθουσές του, μέσω των οποίων ο επισκέπτης γνωρίζει το μυθολογικό και ιστορικό υπόβαθρο που αποτέλεσε το ιδεολογικό πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στην παρουσίαση εντάσσονται και σύντομες αναφορές με εικόνες για τα νεότερα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τα τελευταία 15 έτη που ουσιαστικά έχουν αλλάξει την εικόνα της τοπογραφίας του Ιερού, συμβάλλοντας στην αναθεώρηση των ορίων του αρχαιολογικού χώρου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

(. . .) Στην περίπτωση του προικισμένου Θεσσαλού φωτογράφου, του φανατικού Λαρισαίου, τον αγώνα του ανθρώπου αποδίδει η συνεχής αντιπαράθεση της αγωνίας για την επιβίωση με τις τρομακτικές δυσκολίες που παρουσιάζει ο έλεγχος της γης, ακόμα και σε περιοχές όπου η γονιμότητα του εδάφους υπόσχεται προκαταβολικά την αίσια κατάληξη. Μια γονιμότητα όμως την οποία εξασφαλίζει λιγότερο το νερό της πλούσιας πεδιάδας και περισσότερο ο ιδρώτας της εξουθενωτικής δουλειάς. Η ομορφιά των σκαμμένων προσώπων, η δύναμη των ασκημένων χεριών, η αλληλεγγύη μιας κοινότητας ατραυμάτιστης από τις διασπαστικές διακρίσεις του αρσενικού και του θηλυκού, η αντοχή μιας συνείδησης καρφωμένης στο αίτημα του απολύτως ουσιώδους, η επάρκεια ενός ήθους ανέγγιχτου από την προσδοκία του περιττού. Γι' αυτό και οι μορφές που αποτυπώνει μοιάζουν σαν να κινούνται πάνω στα σκαλοπάτια μιας κλίμακας ηρωικού μεγέθους, ενώ η συνοδευτική παρουσία του περιβάλλοντος αφήνει να διαφανεί η υγεία μιας άλλου είδους σχέσεως με τη φύση, αδιανόητης για τις επίπλαστες και προκατασκευασμένες οικολογικές ευαισθησίες των ημερών μας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

"Η μεταφράστρια και επιμελήτρια Ιωάννα Βαρβαλούκα εξέλιξε σε ανάγνωσμα συναρπαστικό και άκρως διδακτικό ένα κείμενο σχετικώς περιορισμένου ενδιαφέροντος, καθώς το ανοίγει στον ευρύτερο κόσμο κατά τρόπο που ο αναγνώστης να παρακολουθεί την πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Δίνει, ταυτόχρονα, κατά το δυνατό εξονυχιστικές βιογραφικές πληροφορίες για το σύνολο περίπου των προσώπων που παρελαύνουν στις σελίδες του Ημερολογίου. Ένα είναι το βέβαιο: ότι κείμενο και σχόλια μαζί ανασταίνουν μια εποχή, αποδίδουν μια ατμόσφαιρα και συνθέτουν ένα απόλυτα πρωτότυπο έργο" (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Ο τόμος "ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ. Αφιέρωμα στον καθηγητή Πάνο Βαλαβάνη από τους μαθητές του", αποτελεί προσφορά στον καθηγητή από ένα μέρος του μεγάλου συνόλου των φοιτητών του, μετά την αφυπηρέτησή του από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ως ελάχιστο αντίδωρο ευγνωμοσύνης για την ανιδιοτελή και πολυετή προσφορά του στον ακαδημαϊκό χώρο.
Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο, που επιμελήθηκαν οι Ειρήνη Μ. Δημητριάδου και Νικόλας Δημάκης, αποτελούμενο από 53 άρθρα - συμβολές, γραμμένα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Η θεματολογία του τόμου καλύπτει το πεδίο του ερευνητικού και διδακτικού έργου του τιμωμένου και τα άρθρα συγκροτούν επτά θεματικές ενότητες: 1. Αγγεία και εικονογραφία. 2. Άλλα αγγεία και πήλινα. 3. Αθηναϊκή τοπογραφία. 4. Τοπογραφία και αρχιτεκτονική εκτός Αθηνών. 5. Λατρεία, Πολιτική - Ιδεολογία, 6. Αρχαίος Αθλητισμός. 7. Ποικίλα.
Ο τίτλος του τόμου, "Καλλίνικος", προέρχεται από τη μεγαλύτερη ίσως ερευνητική αγάπη του τιμώμενου, το χώρο του αρχαίου αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκεί όπου στις νικητήριες πομπές οι θεατές αποθέωναν τον ένδοξο νικητή με το Αρχιλόχου νικαίον εφύμνιον "Τήνελλα Καλλίνικε", όπου το τήνελλα, μία άνευ νοήματος λέξη -κατασκευασμένη από τον Αρχίλοχο για την απόλαυση της εύηχης παρήχησης των συμφώνων της, σαν χορδή κιθάρας- προσέφερε επίταση σε αυτόν που έφερε και αξιώθηκε μια όμορφη νίκη. (Από τον εκδότη)