
Κάθε εβδομάδα η Book Press προτείνει ένα βιβλίο από τις πρόσφατες εκδόσεις.
Επιμ. Λεωνίδας Καλούσης
Κάθε εβδομάδα η Book Press προτείνει ένα βιβλίο από τις πρόσφατες εκδόσεις. Αυτή την εβδομάδα, το δοκίμιο «Επιβίωση των πυγολαμπίδων» του Georges Didi-Huberman, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vesta.
Λίγα λόγια για το βιβλίοΕκδ.
Ο Γάλλος διανοούμενος και πανεπιστημιακός Ζωρζ Ντιντί - Υμπερμάν, σε αυτό το μικρό πλην ιδιαίτερα πυκνό δοκίμιο, επιχειρεί την κριτική πλαγιοσκόπηση του σύγχρονου ανθρώπου και της εποχής του θεάματος. Χρησιμοποιώντας προσφυώς το έργο και τα κείμενα του Πιερ Πάολο Παζολίνι, τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ο Ιταλός σκηνοθέτης προσέγγιζε το ιταλικό υποπρολεταριάτο και την διαφαινόμενη «εξαφάνιση του ανθρώπου» προς το τέλος της ζωής του, επιχειρεί να διαβλέψει σχισμές φωτός (εξού και η αναφορά στις «πυγολαμπίδες», είδος εν εξαφανίσει στο αστικό και περιαστικό περιβάλλον μας) μέσα στο σκοτάδι που έχει πέσει πάνω από το ανθρώπινο πρόσωπο. Στην περιήγησή του ανάμεσα σε κείμενα και έργα, σημαντική θέση κατέχει η παρουσίαση, ανάλυση και έμμεση κριτική στο έργο του, επίσης Ιταλού, Τζόρτζιο Αγκάμπεν.
Γοητευτικό, κρυπτικό σε ορισμένα σημεία, το δοκίμιο αυτό μας συστήνει έναν σημαντικό νέο Γάλλο φιλόσοφο, σε μια επιμελημένη έκδοση και μετάφραση, με πολλές υποσημειώσεις που αναστέλουν μεν τη ροή της ανάγνωσης αλλά ταυτόχρονα προσφέρουν στον αναγνώστη πληροφορίες που του επιτρέπουν να έχει καλύτερη εποπτεία του εύρους των κειμένων από τα οποία αντλεί ο Υμπερμάν για την επιχειρηματολογία του.
Ποιος είναι ο συγγραφέας
Ο Ζωρζ Ντιντί - Υμπερμάν γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου 1953, στο Σαιντ-Ετιέν της Γαλλίας. Είναι φιλόσοφος και ιστορικός τέχνης. Διδάσκει στην Ecole des hautes etudes en sciences sociales (EHESS), στο Παρίσι, ενώ έχει διδάξει και στη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης. Μεταξύ των συγγραμμάτων του περιλαμβάνονται τα: Invention de l'hysterie (Macula, 1982), Devant l'image (Editions de Minuit, 1990), Devant le temps (Editions de Minuit, 2000), Le Danseur des solitudes (Editions de Minuit, 2006), Ecorces (Editions de Minuit, 2011), Blancs soucis (Editions de Minuit, 2013) και Essayer voir (Editions de Minuit, 2014). Στις 11 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους έδωσε διάλεξη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο «Βγαίνοντας από τον χρόνο... ποιητικός κινηματογράφος: μια ελληνική ταινία», με αφορμή την ταινία της νεαρής ελληνίδας δημιουργού Μαρία Κουρκούτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Η πολιτική απόγνωση του Παζολίνι το 1975 συνοψίζεται ως εξής: τα ανθρώπινα πλάσματα των σύγχρονων κοινωνιών μας, όπως και οι πυγολαμπίδες, έχουν νικηθεί, αφανιστεί, καρφιτσωθεί ή αποξηρανθεί υπό το τεχνητό φως των προβολέων, υπό το πανοπτικό μάτι των καμερών επιτήρησης, υπό τον θανατηφόρο σάλο των οθονών της τηλεόρασης. Στις κοινωνίες ελέγχου –του είδους εκείνου του οποίου ο Μισέλ Φουκώ και ο Ζιλ Ντελέζ έχουν σκιαγραφήσει τον γενικό τρόπο λειτουργίας– «δεν υπάρχουν πλέον ανθρώπινα πλάσματα» στα μάτια του Παζολίνι, δεν υπάρχουν πλέον ανθρώπινες κοινότητες. Υπάρχουν μόνο σύμβολα να κραδαίνεις, αλλά όχι πλέον σινιάλα να ανταλλάσσεις. Δεν υπάρχει πλέον τίποτε να επιθυμείς. Άρα δεν υπάρχει πλέον και τίποτα να δεις ή να ελπίζεις.