Όταν, το 1914, ο Σατί Μπέης ετοιμάζεται να ανοίξει στο Σισλί ένα σχολείο που θα εφαρμόζει τις πιο καινοτόμες εκπαιδευτικές μεθόδους της Εσπερίας, ζητά απ' τον επιστήθιο φίλο του Τεβφίκ Φικρέτ να λαμπρύνει με την πένα του την περίσταση. Εκείνος ενθουσιάζεται και σκαρώνει την τσαπερδόνα τη Σερμίν, που θα αγαπηθεί απ' τα Τουρκόπουλα με πάθος· και θα γίνει με τα χρόνια θρυλική, ως μια απ' τις πρώτες και αναμφίβολα η ωραιότερη ποιητική συλλογή για παιδιά, ένα βιβλίο τρυφερό αλλά συγχρόνως ριζοσπαστικό, που φιλοδοξεί να σμιλέψει, το λογισμό και την ψυχή τους σύμφωνα με τα προτάγματα των καιρών.
Κλείσ' την κουρτίνα, κλείσ' την κουρτίνα!
Κλείσ' τη γοργά γιατί απ' το τζάμι
ο ήλιος μπαίνει, μας αλαλιάζει
και τα δεφτέρια μας τα ξεθωριάζει.
Τα γράμματά μου τα λαμπερά
ήσαν πρωτύτερα μαβιά, μα δες τα πια:
ξέβαψαν, χάθηκαν σ' ένα λεπτό...
Τ' αχνά τα πράματα δεν τ' αγαπώ!
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)