ΑΜΑΖΟΝΙΑ (15)
Τι κι αν μας πήραν στο φαλάγγι
Τι κι αν μας νίκησαν στον πετροπόλεμο
Κι αν μας χλευάζουν
Που χάσαμε τα υπάρχοντά μας
Που φάγαμε όλο το μάννα τ' ουρανού
Στην έρημο
Που μας άφηναν μόνους
Τα χέρια των κοριτσιών με τα βελούδινα
Και τα χαμόγελα απλωμένα στον ήλιο σα λιακάδα
Η έκσταση πέφτει από ψηλά
Και γίνεται τόξο
Στα χέρια ενός θεού
Φαρέτρα γεμάτη στίχους
Που όσο κι αν κοκορεύονται οι αλαλαγμοί στην έπαρση
Θα γίνουν κάποτε τραγούδι στην ερημιά
Τρυφερού κοριτσιού που φανερώνει με χάρη
Την όαση που κρύβεται πίσω απ' τα πέπλα της
[Από την έκδοση]