Γλύπτης, φωτογράφος, αρχιτέκτονας, κινηματογραφιστής, συγγραφέας, ακτιβιστής, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Άι Γουεϊουέι, ταξίδεψε στη Λέσβο, στην Ειδομένη και σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλο τον κόσμο, είδε τα όσα "συνταρακτικά και απίστευτα", όπως γράφει, συμβαίνουν και μίλησε με άνδρες, γυναίκες και παιδιά που φτάνουν εκεί.
"Συμβαίνει μια μαζική δολοφονία μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Το βλέπουμε και το αφήνουμε να συμβαίνει. Πρέπει να διερωτηθούμε για τον ανθρωπισμό μας, για τη δημοκρατία και την πολιτισμένη ισχυρή μας κοινωνία" ήταν το συμπέρασμα του. Σίγουρος ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει, προσπαθεί να συμβάλει με μεγάλες και πολυσυζητημένες εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, αλλά και το δικό μας Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (το 2016) ώστε οι φωνές όλων αυτών των προσφύγων "να ακουστούν και να γίνουν γνωστές", να τους δώσει "βήμα για να αναγνωριστούν ως ανθρώπινες υπάρξεις".
Η "Ανθρωπότητα" είναι το απόσταγμα των σκέψεων του κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό και προσπαθεί να δείξει την περιπλοκότητα της προσφυγικής κρίσης. Τονίζει ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καταγγέλλει μεθοδεύσεις, αλλά και την αδιαφορία που επικρατεί. Κάνει έκκληση, όχι μόνο στις κυβερνήσεις, αλλά και στον καθένα μας να κινητοποιηθεί μια και "ποτέ δεν είναι αργά για δράση και καμία δράση δεν είναι ασήμαντη".
Ποιο είναι το ανθρώπινο καθήκον μας; Αυτό το ερώτημα είναι πιο επείγον από ποτέ. Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίζονται καθημερινά και ελάχιστοι δίνουν σημασία σ' αυτή την κρίση. Ως γιος προσφύγων που είμαι, βλέπω καθαρά ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Στην παρούσα προσφυγική κρίση αναδύονται οι ίδιες ιστορίες που διηγούνταν οι γονείς μου: πώς κατασχέθηκε η περιουσία τους, πώς κλάπηκαν και καταστράφηκαν τα υπάρχοντά τους, πώς οι αγαπημένοι τους ξεριζώθηκαν βίαια. Αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη αντιμετωπίζουν τις τραγωδίες που υπέστησαν εκείνοι. [...]