Εβδομήντα μία ιστορίες στη φόρμα του διαλόγου ή του μονολόγου (θεατρικής ή κινηματογραφικής πνοής). Εβδομήντα ένα ντοκιμαντέρ ονείρων που βλέπουν ή υποδύονται ότι βλέπουν οι εξουθενωμένοι ήρωες μιας ομόκεντρης συλλογής διηγημάτων. Χαρακτήρες που πασχίζουν να υπάρξουν σ' έναν κόσμο αβέβαιο, ακραίο, απαθή. Ατομικές ή συλλογικές φοβίες, πανικοί και παραισθήσεις διαπερνούν, ως μια γενικευμένη παραλυσία, αυτά τα διηγήματα. Πρόσωπα που κινούνται στην κόψη ιδιωτικού και δημόσιου, επείγοντος και ανίας, κενού και φάρσας, καταστροφής και αφύπνισης. (Από την έκδοση)