Έξι πρόσωπα, δύο γυναίκες και τέσσερις άνδρες, ισορροπούν στη μεθοριακή γραμμή μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, τόπου και ουτοπίας, ελευθερίας και αναγκαιότητας, ζωής και θανάτου, απολλώνιου και διονυσιακού. Μες στη δίνη του εμφυλίου πολέμου, οι ήρωες ζουν το υπαρξιακό τους δράμα, σφοδρές συγκρούσεις με τους άλλους και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Ό,τι κι αν επιλέξουν, είτε την ωμότητα της αλήθειας είτε την παραμυθία του ψεύδους, συνδιαμορφώνουν την ιστορία χωρίς αποσιωπήσεις.
Ο κλήρος του αίματος είναι ένα μυθιστόρημα πολυφωνικό, με κυρίαρχες τις αντιθέσεις των διλημμάτων και ερωτήματα για τη δύναμη και την επιβολή, για τη συγχώρεση, τη μνήμη και τη λήθη. Μία απόπειρα συγκερασμού μεταμυθοπλασίας και ντοκουμέντου, έπους και αρχαίου δράματος, λαϊκής παράδοσης και ιστορικών γεγονότων, με φόντο τον ελληνικό Εμφύλιο, αν και υπερβαίνει το συγκεκριμένο πλαίσιο και συνομιλεί με το μέλλον. Εν τέλει το αίμα που έγινε νερό γίνεται και μελάνι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)