Ξεκινώντας από το βιβλίο του David Held «Μοντέλα δημοκρατίας» (μτφρ. Μαριάννα Τζιαντζή, Κατερίνα Κέη, Γιάννης Βογιατζής, εκδ. Πολύτροπον) και του Andrew Heywood «Εισαγωγή στην Πολιτική» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Πόλις), παρουσιάζουμε και σχολιάζουμε το βιβλίο του Γιώργου Σιακαντάρη «Τι δημοκρατίες θα υπάρχουν το 2050; – Μεταδημοκρατία, μεταπολιτική, μετακόμματα, εκδ. Αλεξάνδρεια».

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Για το βιβλίο του Κωστή Καρπόζηλου «Ελληνικός κομμουνισμός – Μια διεθνική ιστορία (1912-1974)» (εκδ. Αντίποδες). Στην κεντρική εικόνα, Θεσσαλονίκη, 1η Μαΐου 1936.

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Μπορεί ένας φιλόσοφος όπως ο John Rowls, που με την «επάλληλη συναίνεση» και τα «εύλογα δόγματά» του, μπορεί να κατηγορηθεί για ελαχιστοποίηση του πολιτικού, να έχει επηρεάσει ένα πολιτικό οργανισμό όπως η σοσιαλδημοκρατία; Μήπως ο τίτλος αυτής της εισήγησης* είναι τραβηγμένος; Θεωρώ πως όχι.

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Για τη μελέτη του Alex Honneth «Η ιδέα του σοσιαλισμού – Μια προσπάθεια επικαιροποίησης» (μτφρ. Μαρία Τοπάλη, εκδ. Πόλις).

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Επειδή πολλοί «νεοφώτιστοι» στη σοσιαλδημοκρατία πολιτικοί μας αναζητούν ένα επιθετικό προσδιορισμό γι’ αυτήν (αριστερή, ριζοσπαστική και άλλες τέτοιες πομφόλυγες) θα τους συνιστούσα το «καντιανή». Καθόλου «πιασάρικο» αλλά αληθινό. Ας το δούμε αυτό.

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Συζητάμε με τον κοινωνιολόγο και αρθρογράφο Γ. Σιακαντάρη για τις αλλαγές που επιφέρει η πανδημία, υπό το πρίσμα του πρόσφατου βιβλίου του «Το πρωτείο της δημοκρατίας – Σοσιαλδημοκρατία μετά τη σοσιαλδημοκρατία» (εκδ. Αλεξάνδρεια)  

Του Κ.Β. Κατσουλάρη

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο. Απειλεί τη δημοκρατία, την πολιτική σταθερότητα, την κοινωνική ειρήνη, την οικονομική ευημερία. Είναι το φάντασμα του λαϊκισμού… Ποτέ μέχρι τα τελευταία χρόνια διεθνώς οι αναφορές στο φαινόμενο αυτό δεν ήταν τόσο πυκνές κι ο τόνος ανησυχίας που τις συνόδευε τόσο οξύς. Τι είναι όμως στ’ αλήθεια ο λαϊκισμός; Συχνά εμφανίζεται λίγο-πολύ ως η αιτία όλων των δεινών. Σκεφτείτε ένα πολιτικό πρόβλημα. Δεν μπορεί, κάποιοι λαϊκιστές το έχουν προκαλέσει ή έστω, εμποδίζουν την επίλυσή του. Είναι αναντίλεκτο, λοιπόν, ότι στην κοινή χρήση της η λέξη χρησιμοποιείται συχνά ως πολεμική έννοια (προκειμένου να κακολογηθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι ή και να απαξιωθούν αιτήματα φιλολαϊκής πολιτικής) ενώ ταυτόχρονα παρατηρούνται τάσεις υπερδιαστολής της (όμως αν «εξηγεί» τα πάντα τότε δεν εξηγεί τίποτα).

Του Σωτήρη Βανδώρου